BALIŃSKI WACŁAW, wiceprezydent Gdańska
(nowe hasło 10.2019) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''WACŁAW BALIŃSKI''' (8 I 1941 Czortek koło Grodna – 20 XII 2010 Gdańsk), | + | '''WACŁAW BALIŃSKI''' (8 I 1941 Czortek koło Grodna – 20 XII 2010 Gdańsk), [[RADA MIEJSKA| radny Gdańska]], wiceprezydent Gdańska. Syn Marianny i Jana, członka Armii Krajowej zesłanego z rodziną na Syberię. W 1958, po zwolnieniu z zesłania, zamieszkał z rodziną w Lęborku.<br/><br/> |
W czasie zasadniczej służby wojskowej ukończył Techniczną Szkołę Wojsk Lotniczych, następnie podjął naukę w gdańskim Technikum Mechaniczno-Elektrycznym ([[CENTRUM KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO I USTAWICZNEGO NR 1 W GDAŃSKU| Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego nr 1 w Gdańsku]]). Po maturze studiował na Wydziale Elektroniki [[POLITECHNIKA GDAŃSKA| Politechniki Gdańskiej]], od 1974 inżynier elektronik. Ukończył między innymi kursy inspektora ochrony radiologicznej w Ośrodku Szkolenia Kadr Bezpieczeństwa i Higieny Pracy oraz członka rad nadzorczych spółek Skarbu Państwa.<br/><br/> | W czasie zasadniczej służby wojskowej ukończył Techniczną Szkołę Wojsk Lotniczych, następnie podjął naukę w gdańskim Technikum Mechaniczno-Elektrycznym ([[CENTRUM KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO I USTAWICZNEGO NR 1 W GDAŃSKU| Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego nr 1 w Gdańsku]]). Po maturze studiował na Wydziale Elektroniki [[POLITECHNIKA GDAŃSKA| Politechniki Gdańskiej]], od 1974 inżynier elektronik. Ukończył między innymi kursy inspektora ochrony radiologicznej w Ośrodku Szkolenia Kadr Bezpieczeństwa i Higieny Pracy oraz członka rad nadzorczych spółek Skarbu Państwa.<br/><br/> | ||
| − | Od 1964 roku był zatrudniony w Porcie Marynarki Wojennej w Gdyni. W latach 1968–1973 pracował w [[AKADEMIA MEDYCZNA W GDAŃSKU| Akademii Medycznej w Gdańsku]], a od 1973 | + | Od 1964 roku był zatrudniony w Porcie Marynarki Wojennej w Gdyni. W latach 1968–1973 pracował w [[AKADEMIA MEDYCZNA W GDAŃSKU| Akademii Medycznej w Gdańsku]], a od 1973 w Katedrze Biologii Molekularnej [[UNIWERSYTET GDAŃSKI| Uniwersytetu Gdańskiego]]. Na początku lat 90. był przewodniczącym Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej „Budowlani” w Gdańsku-Oliwie. W styczniu 1998 został dyrektorem gabinetu wojewody pomorskiego w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku. W latach 1998–2001 pełnił funkcję wiceprezydenta Gdańska do spraw polityki komunalnej. Odszedł ze stanowiska z powodu tzw. afery GPEC (Gdańskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej), w związku z którą został oskarżony o brak nadzoru (oskarżonych uniewinniono już po jego śmierci, w 2015 roku). Od 2001 był zastępcą dyrektora w gdańskich Zakładach Budownictwa Kolejowego. W 2008 przeszedł na emeryturę.<br/><br/> |
| − | Członek [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI| Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]] od 1980 | + | Członek [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI| Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]] od 1980, w 1989 jeden z założycieli Gdańskiego Komitetu Obywatelskiego (GKO), po wyborach samorządowych w 1990 wiceprezes GKO do kontaktów z Radą Miasta Gdańska. Od 1990 członek partii Porozumienie Centrum, następnie prezes Zarządu Wojewódzkiego Porozumienia Centrum – Akcji Wyborczej Solidarność (AWS) w Gdańsku. Należał również do Naczelnej Rady Politycznej oraz Zarządu Głównego Porozumienia Centrum – Akcji Wyborczej Solidarność w Warszawie. <br/><br/> |
| − | W 1994 | + | W 1994 wybrany z ramienia Zjednoczenia dla Ziemi Gdańskiej do Rady Miasta Gdańska, której został wiceprzewodniczącym. Przewodniczył Klubowi Radnych Zjednoczenia dla Ziemi Gdańskiej, pracował w Komisji Rewizyjnej oraz Komisji do spraw Rozwoju Miasta. Ponownie wybrany na radnego na kadencję 1998–2002 z ramienia AWS. W trakcie tej kadencji zasiadał w Komisji Gospodarki Komunalnej oraz Komisji Budżetowej.<br/><br/> |
Był członkiem [[ZWIĄZEK SYBIRAKÓW ODDZIAŁ WOJEWÓDZKI W GDAŃSKU| Związku Sybiraków]], Stowarzyszenia Miłośników [[KATEDRA OLIWSKA| Archikatedry w Gdańsku-Oliwie]], [[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE| Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego]], Bractwa św. Jerzego. Został odznaczony Krzyżem Zesłańców Sybiru i uhonorowany tytułem Radnego Tysiąclecia.<br/><br/> | Był członkiem [[ZWIĄZEK SYBIRAKÓW ODDZIAŁ WOJEWÓDZKI W GDAŃSKU| Związku Sybiraków]], Stowarzyszenia Miłośników [[KATEDRA OLIWSKA| Archikatedry w Gdańsku-Oliwie]], [[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE| Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego]], Bractwa św. Jerzego. Został odznaczony Krzyżem Zesłańców Sybiru i uhonorowany tytułem Radnego Tysiąclecia.<br/><br/> | ||
| − | Od 1970 | + | Od 1970 był żonaty z Janiną, ojciec Anny i Katarzyny. Został pochowany na [[CMENTARZE W OLIWIE| cmentarzu w Gdańsku-Oliwie]]. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 17:45, 9 mar 2022
WACŁAW BALIŃSKI (8 I 1941 Czortek koło Grodna – 20 XII 2010 Gdańsk), radny Gdańska, wiceprezydent Gdańska. Syn Marianny i Jana, członka Armii Krajowej zesłanego z rodziną na Syberię. W 1958, po zwolnieniu z zesłania, zamieszkał z rodziną w Lęborku.
W czasie zasadniczej służby wojskowej ukończył Techniczną Szkołę Wojsk Lotniczych, następnie podjął naukę w gdańskim Technikum Mechaniczno-Elektrycznym ( Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego nr 1 w Gdańsku). Po maturze studiował na Wydziale Elektroniki Politechniki Gdańskiej, od 1974 inżynier elektronik. Ukończył między innymi kursy inspektora ochrony radiologicznej w Ośrodku Szkolenia Kadr Bezpieczeństwa i Higieny Pracy oraz członka rad nadzorczych spółek Skarbu Państwa.
Od 1964 roku był zatrudniony w Porcie Marynarki Wojennej w Gdyni. W latach 1968–1973 pracował w Akademii Medycznej w Gdańsku, a od 1973 w Katedrze Biologii Molekularnej Uniwersytetu Gdańskiego. Na początku lat 90. był przewodniczącym Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej „Budowlani” w Gdańsku-Oliwie. W styczniu 1998 został dyrektorem gabinetu wojewody pomorskiego w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku. W latach 1998–2001 pełnił funkcję wiceprezydenta Gdańska do spraw polityki komunalnej. Odszedł ze stanowiska z powodu tzw. afery GPEC (Gdańskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej), w związku z którą został oskarżony o brak nadzoru (oskarżonych uniewinniono już po jego śmierci, w 2015 roku). Od 2001 był zastępcą dyrektora w gdańskich Zakładach Budownictwa Kolejowego. W 2008 przeszedł na emeryturę.
Członek Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” od 1980, w 1989 jeden z założycieli Gdańskiego Komitetu Obywatelskiego (GKO), po wyborach samorządowych w 1990 wiceprezes GKO do kontaktów z Radą Miasta Gdańska. Od 1990 członek partii Porozumienie Centrum, następnie prezes Zarządu Wojewódzkiego Porozumienia Centrum – Akcji Wyborczej Solidarność (AWS) w Gdańsku. Należał również do Naczelnej Rady Politycznej oraz Zarządu Głównego Porozumienia Centrum – Akcji Wyborczej Solidarność w Warszawie.
W 1994 wybrany z ramienia Zjednoczenia dla Ziemi Gdańskiej do Rady Miasta Gdańska, której został wiceprzewodniczącym. Przewodniczył Klubowi Radnych Zjednoczenia dla Ziemi Gdańskiej, pracował w Komisji Rewizyjnej oraz Komisji do spraw Rozwoju Miasta. Ponownie wybrany na radnego na kadencję 1998–2002 z ramienia AWS. W trakcie tej kadencji zasiadał w Komisji Gospodarki Komunalnej oraz Komisji Budżetowej.
Był członkiem Związku Sybiraków, Stowarzyszenia Miłośników Archikatedry w Gdańsku-Oliwie, Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego, Bractwa św. Jerzego. Został odznaczony Krzyżem Zesłańców Sybiru i uhonorowany tytułem Radnego Tysiąclecia.
Od 1970 był żonaty z Janiną, ojciec Anny i Katarzyny. Został pochowany na cmentarzu w Gdańsku-Oliwie.
