ŻUREK ALFONS, działacz harcerski, nauczyciel
| < Poprzednie | Następne > |
ALFONS ŻUREK (8 IX 1910 Piekło, powiat sztumski – 22 VI 1939 Poznań), nauczyciel w Gimnazjum Polskim. Syn Michała (1882–1973) i Marianny z domu Matowskiej (1888–1965), właścicieli barki czarterowanej przez poznańską firmę „Translloyd” i na niej mieszkającej. Brat Józefa (1915–1978). Od wrześniu 1917 mieszkał w Nowej Wsi koło Chełma nad Wisłą, w 1921 ukończył szkołę powszechną w Piekle, w 1922–1926 uczęszczał do szkoły wydziałowej w Toruniu, w 1926–1932 do gdańskiego Gimnazjum Polskiego. Po maturze, w latach 1932–1935 studiował w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie.
Od 7 VII 1935 do 16 IX 1936 roku był nauczycielem wychowania fizycznego w Gimnazjum Polskim w Gdańsku, następnie w polskich szkołach handlowych i jednocześnie w Szkole Średniej Macierzy Szkolnej ( Dyrekcja Kolei). W stopniu harcmistrza pełnił funkcję komendanta II Hufca Harcerzy i zastępcy komendanta Gdańskiej Chorągwi Harcerzy ( harcerstwo). 3 V 1939, podczas prowadzenia grupy harcerzy z kościoła Chrystusa Króla na akademię z okazji uchwalenia Konstytucji 3 Maja, został pobity w Gdańsku przez bojówkę hitlerowską. Przewieziony do szpitala w Poznaniu, operowany 17 czerwca, zmarł w szpitalu. Wobec odmowy władz niemieckich pochowania go w Gdańsku, spoczął na starym cmentarzu na Wildzie w Poznaniu, w pogrzebie wzięli udział między innymi ks. Franciszek Rogaczewski, Alf Liczmański, Oskar Żawrocki, Marian Pelczar, Franciszek Kręcki.
Żonaty był z Ireną Kryszewską (1914–2001) ekonomistką, od 1942 żoną Eugeniusza Kowalskiego. Ojciec Tadeusza (ur. 29 XII 1937), absolwenta Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Warszawie i nauczyciela wychowania fizycznego, oraz Andrzeja (ur. 30 VI 1939, pogrobowiec), elektronika, pracownika Politechniki Gdańskiej.
