ABRAMOWICZ MIECZYSŁAW, pisarz, historyk, reżyser
| < Poprzednie | Następne > |
MIECZYSŁAW ABRAMOWICZ (ur. 24 V 1952 Gdańsk), pisarz, historyk, aktor-lalkarz, reżyser teatru lalek. Absolwent III Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku. W latach 1971–1975 był studentem filozofii praktycznej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL) (studiów tych nie ukończył), absolwent Wydziału Reżyserii Teatru Lalek Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, filii w Białymstoku.
W liceum nawiązał kontakt z teatrami studenckimi, między innymi Teatrem „Ą” Włodzimierza Wieczorkiewicza. W 1971, po rozpoczęciem studiów na KUL-u, członek Grupy „Ubodzy” Joachima Lodka w Teatrze Akademickim, od 1972 stał na jej czele. Był współtwórcą przedstawień „Kaina i Abla”, „Piłata” i „Upłazu”. Po opuszczeniu Lublina (1975) współpracował z Instytutem Laboratorium Jerzego Grotowskiego oraz z Peterem Schumannem z teatru „Bread and Puppet”.
Pracował między innymi w latach 1976–1980 jako aktor-lalkarz w Teatrze Lalki i Aktora „Miniatura” w Gdańsku, jako aktor-lalkarz i reżyser w latach 1983–1985 w Teatrze Lalki i Aktora „Baj Pomorski” w Toruniu oraz w Teatrze Lalki i Aktora w Poznaniu. Pod koniec lat 80. XX wieku wraz z żoną założył w Gdańsku zawodowy, prywatny teatr lalek „W drodze”. W latach 1997–2002 był kustoszem Muzeum Opowieści w Nadbałtyckim Centrum Kultury. Następnie pracownik Działu Teatralnego Muzeum Narodowego w Gdańsku i rzecznik prasowy gdańskiej gminy żydowskiej.
Badacz dziejów gdańskich Żydów i teatru żydowskiego, zwłaszcza na terenie II Wolnego Miasta Gdańska. Autor między innymi Uprawa kaktusów (ze Stanisławem Hinzem, 1989), Każdy przyniósł, co miał najlepszego (2005), nominowanej w 2006 do nagród literackich Nike, Angelus, Gdynia, Gdańsk według Güntera Grassa (z Günterem Grassem, 2007), Gdańsk's Jews Theatre (z Hershlem Gleyzerem, 2011) oraz zbioru opowiadań Bowiem jak śmierć potężna jest pamięć (2013). Na podstawie jego opowiadania Ulica Sieroca Polskie Radio nagrało słuchowisko (nagrodzone w 2005 na sopockim festiwalu Dwa Teatry).
Autor sztuk teatralnych, między innymi Żywotów diabelskich, wystawianych na przełomie lat 80. i 90. XX wieku w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki i Szkaradki w Teatrze Lalki i Aktora Miniatura w Gdańsku. Jego sztukę Pasja to jest historia męki, śmierci i cudownego zmartwychwstania Pana naszego Jezusa Chrystusa, sfilmowała TVP Wrocław w 1996 roku w kościele Najświętszej Marii Panny w Legnicy. Twórca słuchowisk radiowych i filmów dokumentalnych, prac publicystycznych o historii Gdańska i dziejach gdańskich Żydów, publikowanych między innymi w miesięczniku „30 Dni”. Redaktor książki Słodkie historie Gdańska, zainspirowanej i wydanej przez Macieja Kosycarza, której promocja 25 III 2018 wiązała się z powrotem na rynek czekolady „Malajskiej”, produkowanej przed laty w Fabryce Czekolady „Bałtyk”.
Autor listu od współczesnych gdańszczan do ich następców, wmurowanego 2 I 2006 w butelce w jeden z filarów kościoła św. Jana, zawierającego opis współczesnego miasta oraz klauzulę zakazującą otwarcia go przed 1 I 2106. List stanowił reperkusję odnalezienia w tym kościele 14 XII 2005 zamkniętego w butelce przesłania mistrza ślusarskiego Paula Clopatta z 20 VIII 1909.
W 2012 wystąpił w fabularyzowanym dokumencie Johannes Hevelius Dantiscanus autorstwa Michała Juszczakiewicza, gdzie wcielił się w postać Giovanniego Bernardino Bonifacio d’Oria, fundatora Biblioteki Rady Miejskiej. Współautor scenariusza i autor fotosów do pierwszego pełnometrażowego filmu dokumentalnego o dziejach Żydów w Gdańsku na przestrzeni ostatnich wieków W cieniu Wielkiej Synagogi (2013).
W 2021 uzyskał stopień naukowy doktora (Wydział Filologiczny Uniwersytetu Gdańskiego) na podstawie monografii Teatr żydowski w Gdańsku 1876-1968.
W 1998 roku laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (wspólnie z Grzegorzem Fortuną za kwartalnik „Był sobie Gdańsk”), w latach 2004 i 2005 Pomorskiej Nagrody Artystycznej, w 2006 Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” ( nagrody miasta Gdańska).
