WIECZORKIEWICZ HENRYK, dziennikarz, działacz gdańskiej Polonii
| < Poprzednie | Następne > |
HENRYK WIECZORKIEWICZ (22 VI 1886 Poznań – 22 III 1940 Stutthof), dziennikarz, działacz narodowy. Po ukończeniu w 1904 roku gimnazjum w Poznaniu uczył się zawodu drukarza w poznańskim dzienniku ludowym „Postęp”, od końca tegoż roku pracował w Inowrocławiu w „Dzienniku Kujawskim”, także jako reporter i publicysta. W latach 1906–1912 w zakładach wydawniczych w Mikołowie na Śląsku, w 1909 ukończył w Katowicach Instytut Handlowy. W Gdańsku od początku 1913 roku; pomagał Janowi Kwiatkowskiemu w pracach organizacyjnych i redakcyjnych polskiej „Gazety Gdańskiej”. W „Gazecie Gdańskiej” pracował do roku 1926 (redaktor odpowiedzialny za dział gospodarczy i lokalny). Od maja 1926 do 1 IX 1939 wicedyrektor Zakładów Graficznych „Drukarnia Gdańska” ( drukarstwo i drukarnie) na Oruni, przy Stadtgebiet 12 (Trakt św. Wojciecha 57). Pisywał do różnych polskich pism, aktywnie działał w polskich stowarzyszeniach na terenie II Wolnego Miasta Gdańska (WMG). W latach 1918–1920 działał w Narodowym Stronnictwie Robotników i w Polskim Stronnictwie Ludowym Pomorza, w II WMG w Gminie Polskiej, Związku Polaków, Gminie Polskiej Związku Polaków, Towarzystwie Czytelni Ludowych. W 1934 wiceprezes Związku Pracowników Kupieckich – Polaków, współorganizator i prezes Polskiego Zrzeszenia Pracy. W okresie 1934–1939 kierował filią oliwską Towarzystwa Byłych Powstańców i Wojaków, był członkiem Tajnej Organizacji Wojskowej. Od sierpnia 1939 mieszkał w Gdyni-Orłowie. Aresztowany 14 IX 1939, przetrzymywany w przejściowym obozie dla jeńców cywilnych w Victoriaschule, następnie w obozie Stutthof. Rozstrzelany w masowej egzekucji w pobliżu obozu. W listopadzie 1946 prochy ekshumowano, 7 IV 1947 złożono na cmentarzu na Zaspie. Patron ulicy na Zaspie.
Żonaty od 1925 roku z Ireną z domu Morawską (5 IV 1896 Gniezno – 21 XII 1986 Gdańsk), nauczycielką prywatną w Subkowych pod Tczewem, członkinią Gdańskiej Macierzy Szkolnej, delegatką do spraw ochronek w Gdańsku, organizatorką wieczornic dla Polonii gdańskiej w Domu Polskim w Oliwie, od 1935 roku kierowniczką oliwskiej filii Koła Pracy Kobiet przy Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku, odznaczoną Złotym Krzyżem Zasługi (1958), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim OOP, odznaką Za Zasługi dla Gdańska, pochowana na cmentarzu komunalnym w Oliwie.
