Szkoła Mariacka na rogu Kleine Krämergasse 4 (ul. Podkramarska), rysunek
Augusta Lobegotta Randta; obecnie niezabudowany plac przy kościele NMP (ściana widoczna z prawej), dawniej działka najbliższa tego kościoła, na wprost plebanii
Widok na ul. Podkramarską od strony Grobli I, z prawej (za biegnąca poprzecznie ul. Św. Ducha i kamienicą z restauracją, najbliżej kościoła NMP) dawny budynek Szkoły Mariackiej i 1817–1827 Gimnazjum Miejskiego, około 1920
Dawny budynek Szkoły Mariackiej i Gimnazjum Miejskiego oraz nieistniejąca po 1945 zabudowa prawej strony ul. Podkramarskiej
SZKOŁA MARIACKA. Założona przy kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP), z siedzibą na terenie probostwa pierwsza wzmianka z 1350. Początkowo nauczano śpiewu kościelnego (nauczycielem był dzwonnik) i liturgii. Wyższy poziom organizacji osiągnęła przed 1383, kiedy wzmiankowano jej pierwszego rektora Johanna Trutenow. O obsadzie stanowisk w szkole decydowali Krzyżacy, do których należał patronat nad kościołem NMP, w 1427 – mocą specjalnego przywileju wielkiego mistrza Paula von Russdorfa – nadawanie nominacji przeszło na Radę Miejską. W 1434 rektorem był mistrz (magister) Stefan, w 1444 mistrz Konrad Bock. W 1581 otrzymała nową siedzibę w renesansowym budynku przy Brotbänkengasse 2 (ul. Chlebnicka). W 1714 budynek ten połączono z Nowym Domem Ławy przy Langer Markt 42 (Długi Targ), przenosząc szkołę do budynku przy Pfarrhof (nie istnieje), róg Kleine Krämergasse 4 (Podkramarska). W XVIII wieku wiodąca szkoła w szkolnictwie elementarnym, 10 XI 1817 połączona z Gimnazjum Akademickim, tworząc Gimnazjum Miejskie.
Nauczyciele i uczniowie brali udział w życiu kulturalnym Gdańska, np. w lutym 1601 uczniowie zaprezentowali łacińską sztukę Wolfganga Waldunga Orestses (opartą na tragediach Sofoklesa, Eurypidesa i Seneki), 18 II 1646 z okazji pobytu w Gdańsku polskiej królowej Ludwiki Marii Gonzagi wystawiono sztukę w języku łacińskim, napisaną przez konrektora Jacoba Zetzkiusa. ML
Kierownicy (rektorzy) szkoły mariackiej
| 1539–1540
|
Andreas Aurifaber
|
| 1545
|
Tesmarus
|
| 1551
|
Ignatius Schulz
|
| 1553
|
Menius
|
| 1557–1565
|
Martin Pretor
|
| 1566–1569
|
Michael Hecht
|
| 1569–1602
|
Valentinus Schreck
|
| 1603–1629
|
Johann Martinus
|
| 1629–1648
|
Nicolaus Rudovius
|
| 1648–1671
|
Jakob Zetzkius
|
| 1672–1678
|
Friedrich Wagner
|
| 1678–1707
|
Johannes Krieg
|
| 1707–1738
|
Daniel Colbe
|
| 1738–1755
|
Bernhard Ludolph Kemna
|
| 1756–1761
|
Johann Gerber
|
| 1762–1780
|
Michael Mündel
|
| 1780
|
Samuel Friedrich Unselt
|
| 1780–1786
|
Samuel Gottlieb Weickhmann
|
| 1786–1792
|
Heinrich Eduard
|
| 1793
|
Michael Baumann
|
| 1795–1804
|
Johann Jakob Czolbe
|
| 1806
|
Gottfried Heinrich Pobowski
|
| 1807–1809
|
Georg Wilhelm Cosack
|
| 1810–1817
|
Theodor Friedrich Kniewel
|
| ML
|
