WALRABE JOHANN (II), burmistrz Głównego Miasta Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN WALRABE (Walraven; około 1335 Gdańsk – po 17 V 1386 Gdańsk), burmistrz Głównego Miasta Gdańska. Syn burmistrza Johanna Walrabego.
Od 1359 roku był ławnikiem Głównego Miasta Gdańska, od 1361 rajcą, od 1372 burmistrzem. Można przyjąć, że urząd pierwszego burmistrza sprawował w latach 1372, 1373, 1376, 1380 i 1383, drugiego – 1374, 1375, 1379, 1382 i 1386, trzeciego – 1378, 1381 i 1385, czwartego – 1377 i 1384.
Potwierdzeniem znaczenia politycznego jego rodziny w Gdańsku w 2. połowie XIV wieku był fakt, że burmistrzem (i to od razu pierwszym) został po śmierci ojca. W okresie jego urzędowania 24 V 1377 roku zorganizowano w Gdańsku zjazd miast pruskich; wraz z Nicolausem Gottesknechtem był na nim reprezentantem Głównego Miasta Gdańska. Podczas zjazdu zdecydowano o składzie przedstawicielstwa miast pruskich na nadchodzący zjazd Hanzy w Lubece. Reprezentował także Gdańsk w zjeździe miast pruskich w Malborku 17 IV 1379. W 1381 roku odbierał od Lubeki i Stralsundu (także przy pomocy pośredników) nadpłacone przez gdańszczan cło funtowe.
Zajmował się handlem, zwłaszcza eksportem zboża. W latach 80. XIV wieku dokonane przez niego z tego tytułu opłaty cła funtowego notowano w Rewlu (obecnie Tallinn) oraz w Toruniu. Aktywnie działał na rynku renty, tj. w zamian za udzielony kapitał otrzymywał prawo corocznego pobierania renty od właścicieli obciążonych nieruchomości. W 1359 roku był właścicielem 25 rent, z których corocznie uzyskiwał duży dochód 47,5 grzywny. Na terenie Głównego Miasta Gdańska posiadał dwie nieruchomości: przy platea panum (ul. Ogarna) i longa platea (ul. Długa) oraz jedną budę przy Twergasse (ul. Mieszczańska). 4 V 1386 roku wielki mistrz krzyżacki Konrad Zöllner von Rotenstein nadał mu łąki (o powierzchni 6 mórg) na Długich Ogrodach.
Jako typowy przedstawiciel patrycjatu miejskiego dokonywał wielu aktów dobroczynności na rzecz instytucji religijnych. W 1379 roku, wraz z całą Radą Miejską, potwierdził fundację dwóch mszy za zmarłych Tiedemanna i Rotgera von Lowenborch. Rada zobowiązała się do uiszczania na ten cel po śmierci fundatorów, Wyllamusa i Gostwynusa Koningów, renty wieczystej w wysokości 20 grzywien rocznie. W kościele św. Mikołaja sfinansował witraże, w związku rozpoczęciem budowy transeptu kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny ufundował tam około 1385 roku kaplicę św. Barbary. Okna w kaplicy ozdobił witrażami z własnym gmerkiem. Podstawą majątku kaplicy stały się dochody w wysokości 24 grzywien ze wspomnianych łąk na Długich Ogrodach, które przeszły na rzecz kaplicy albo jeszcze za jego życia, albo wskutek realizacji jego testamentu. W okresie sprawowania urzędu zobowiązał się w imieniu Rady Miejskiej do współfinansowania budowy dworu biskupa włocławskiego na Biskupiej Górce.
Około 1355 roku ożenił się z Krystyną Went. Pozostawił syna Heinricha, ławnika Głównego Miasta w 1391 roku.
