JEDWABSKI WOJCIECH ANTONI, działacz polonijny
| < Poprzednie | Następne > |
WOJCIECH ANTONI JEDWABSKI (28 XI 1890 Lalkowy koło Starogardu – 26 II 1967 Gdańsk), działacz polonijny, posiadał obywatelstwo II Wolnego Miasta Gdańska. Brał udział w powstaniu wielkopolskim. Obok Franciszka Kubacza i Bonifacego Łangowskiego podczas negocjacji nad konwencją polsko-gdańską w Paryżu reprezentował Polonię gdańską.
Był członkiem Narodowej Partii Robotniczej i Zjednoczenia Zawodowego Polskiego. Należał do inspiratorów powołania Gminy Polskiej i współorganizatorów Gdańskiej Macierzy Szkolnej, powstania Domu Polskiego przy ul. Wałowej, Towarzystwa Śpiewaczego „Moniuszko”, budowy boiska sportowego, którym następnie dysponował Klub Sportowy Gedania. W 1919 roku wybrany do Rady Miejskiej, poseł do Volkstagu I i II kadencji (1920–1923 i 1924–1927). W latach 1923–1925 prezes Okręgu I Gdańskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Od 1 X 1925 do 1939 pracował w Dyrekcji Kolei, w końcowym okresie w ostatni okresie w Oddziale Ruchowo-Handlowym. Był prezesem Zjednoczenia Kolejarzy Polskich. Aresztowany 1 IX 1939, okres II wojny światowej spędził w więzieniach i obozach koncentracyjnych w Stutthofie, Sachsenhausen, Mauthausen-Gusen, Dachau, uwolniony 29 IV 1945.
Po zakończeniu wojny pracownik umysłowy w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Gdańsku. W latach 1954–1965 członek Miejskiej Rady Narodowej (zob. Rada Miejska). Do 1959 prezes Zarządu Obwodu Gdańskiego Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich, następnie członek Komisji Rewizyjnej. Wiceprezes gdańskiego zarządu okręgu ZBoWiD. Członek PZPR.
Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim OOP, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Medalem 10-lecia PRL, odznaką „Za zasługi dla Gdańska”, „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, Odznaką Tysiąclecia. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
