SCHRÖDER CHRISTIAN GABRIEL, burmistrz Gdańska

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Christian Gabriel von Schröder, 1764, wedle portretu Jacoba Wessela rytował Jacob Houbraken

CHRISTIAN GABRIEL von SCHRÖDER (8 XI 1692 Gdańsk – 29 XII 1762 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn oficera wojsk gdańskich, następnie ławnika Głównego Miasta (od 1710) Simona Christiana (23 VIII 1662 Gdańsk – 29 V 1723) i Anny Constantii (zm. w połogu 13 XI 1692), córki ławnika (od 1686) Ludwiga Schlieffa. Od 1707 roku uczył się w Gimnazjum Akademickim, następnie studiował na uniwersytetach w Wittenberdze i Lipsku (1712) oraz w Lejdzie (1713).

Od 1719 – przez 14 lat – był sekretarzem Rady Miejskiej Gdańska. W latach 1733–1735 był syndykiem miejskim. Od 1736 był ławnikiem, między 1746 i 1753 został rajcą, w 1747 był sędzią. Godność burmistrza piastował od 1754. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1755 i 1758, drugiego w 1754, trzeciego w 1757, 1760, 1761 i 1762, czwartego w 1756 i 1759. W 1750 (jako rajca) był burgrabią królewskim w Gdańsku.

Należał (wraz z Johannem Wahlem) do najbardziej nieprzejednanych i konsekwentnych obrońców praw i przywilejów Gdańska. W listopadzie 1750 roku aktywnie sprzeciwiał się (jako burgrabia, a zatem formalnie reprezentant króla w mieście) wprowadzeniu narzuconej miastu przez króla polskiego Augusta III w Gdańsku tzw. ordynacji królewskiej, czym naraził się na oburzenie monarchy. Prowadził w tej sprawie pertraktacje z kierownikiem polityki królewskiej i faworytem władcy Heinrichem von Brühlem. 23 VI 1751 został wezwany (wraz z burmistrzem Johannem Wahlem) przez Augusta III na dwór do Drezna i tam przez rok trzymany w areszcie, co miało zmusić władze Gdańska do przyjęcia ordynacji królewskiej, a także skłonić je do ustępstw na rzecz popieranego przez monarchę Trzeciego Ordynku.

Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli tzw. uczonych w gronie władz miejskich Gdańska. Uczestniczył w pracach powstałego w roku 1720 gdańskiego Towarzystwa Naukowego ( Societas Litteraria). Wspierał finansowo i organizacyjnie gdańskie Gimnazjum Akademickie, zarówno jako przedstawiciel najwyższych władz miejskich, jak i prywatnie. Zapewne jeszcze jako sekretarz Rady (po 1719) zredagował po łacinie obszerną rozprawkę dotyczącą gdańskiego prawa małżeńskiego.

Ożenił się 12 VI 1725 z Johanną Constantią, córką Karla Adolpha Ferbera, ławnika (od 1708), rajcy (od 1728) i burgrabiego królewskiego w Gdańsku (1734). Pochowany został 27 I 1763 w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Spoczął w nawie środkowej, pod płytą nagrobną wykonaną w 1763. DK

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania