FAC BOLESŁAW, prozaik, poeta
| < Poprzednie | Następne > |
BOLESŁAW FAC (9 II 1929 Międzychód nad Wartą – 12 I 2000 Gdańsk), prozaik, poeta, tłumacz. Dzieciństwo spędził w Bydgoszczy, gdzie ukończył Miejskie Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. W Gdańsku od roku 1947; absolwent (1950) Conradinum, w latach 1952–1954 studiował w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej, w 1950–1982 pracownik Stoczni Gdańskiej (miedzy innymi inżynier przygotowania produkcji, kierownik Centralnej Rozdzielni Dokumentacji, w latach 1964–1982 kierownik Zakładowego Ośrodka Informacji Techniczno-Ekonomicznej). Pracował także w Katedrze Filologii Germańskiej Uniwersytetu Gdańskiego.
Debiutował w roku 1956 wierszami na łamach studenckiego dwutygodnika „Kontrasty”. W 1959 roku wydał pierwszą książkę poetycką Gotyk dźwięku. Animator życia literackiego i kulturalnego. Współtwórca teatru studenckiego Kontrapunkt przy Akademii Medycznej w Gdańsku, Grupy Literackiej „Seledyn” (1956–1957), literacko-artystycznej grupy studenckiej Szkoła Grafomanów (1957–1960). Autor kilkunastu tomików wierszy, siedmiu powieści (miedzy innymi Misja specjalna, Damroka, Aureola, czyli powrót do Wrzeszcza, Wspólne zmartwienia), sztuk teatralnych, przekładów z literatury niemieckiej.
Od roku 1960 członek Gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich, w latach 1981–1983 jego prezes. Inicjator ustanowionego w 1991 roku Konkursu Literackiego Miasta Gdańska (od 10 X 2002 uchwała Rady Miasta imienia Bolesława Faca). W 1966 wiceprzewodniczący Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki.
W 1974 uhonorowany medalem Stolema przyznawany przez Klub Pomerania przy Zarządzie Głównym Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. W okresie 1959–1981 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
