KANCELARIA MIEJSKA
| < Poprzednie | Następne > |
KANCELARIA MIEJSKA. Najważniejszy urząd rejestrujący działalność ustawodawczą i administracyjną władz miejskich (rady i ławy) oraz podległych im urzędów. Wpisy w najstarszej księdze gruntowej Głównego Miasta wskazują na istnienie starszego kodeksu tej serii w 1331 roku, co świadczy o istnieniu kancelarii Głównego Miasta już w okresie przekształcania się gdańskiej gminy miejskiej w organizm oparty na prawie chełmińskim. Do czasu wybudowania Ratusza Głównego Miasta (około roku 1336) ośrodek kancelarii znajdował się w kościele parafialnym, w domu burmistrza lub pisarza miejskiego. Początkowo pisarze wywodzili się głównie z duchowieństwa. Pierwszym znanym pisarzem miejskim z 1342 roku był Nicolaus Schönensee, wchodzący w skład Ławy i później Rady Miejskiej. Rozwój miasta doprowadził do zwiększenia zadań kancelarii i jej aparatu. W 1428 ustalono, że pisarz Głównego Miasta ma brać udział w zjazdach Hanzy w Lubece, jako przedstawiciel wielkich miast pruskich. O rozbudowie kancelarii świadczy tworzenie nowej serii ksiąg miejskich: obok najstarszej serii ksiąg gruntowych wyodrębniły się serie ksiąg podatkowych, kamlarskich, ogólnych ksiąg rady, ławniczych, recesów, w XV wieku missivów.
