WITTBRODT EDMUND, rektor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
EDMUND WITTBRODT (ur. 16 XI 1947 Rumia), naukowiec, polityk. W 1966 roku absolwent gdańskiego Technikum Mechaniczno-Elektrycznego ( Centrum Kształcenia Ustawicznego w Gdańsku), w 1972 Wydziału Mechanicznego Technologicznego Politechniki Gdańskiej (PG). Bezpośrednio po studiach podjął pracę na Wydziale Budowy Maszyn PG; od 1974 roku doktor, od 1983 doktor habilitowany, od 1991 profesor tytularny, od 1996 profesor zwyczajny. Odbył staż naukowy w University of Wales (Swansea, Wielka Brytania, rok akademicki 1976–1977), visiting professor w USA, Niemczech, Francji, Belgi, Grecji i Szwecji. Specjalista w zakresie budowy i eksploatacji maszyn, mechaniki teoretycznej i stosowanej, dynamiki układów mechanicznych, automatyki, robotyki i biomechaniki. Współautor oryginalnej polskiej metody obliczeniowej, tzw. metody sztywnych elementów skończonych, autor hybrydowej metody sztywnych i odkształcalnych elementów skończonych. W latach 1984–1987 prodziekan do spraw kształcenia Wydziału Budowy Maszyn PG, 1987–1990 dziekan tego wydziału, od 1991 roku kierownik Katedry Mechaniki i Wytrzymałości Materiałów, obecnie Katedry Mechaniki i Mechatroniki. W latach 1990–1996 (dwie kadencje) rektor PG oraz przewodniczący Rady Rektorów Pomorza Nadwiślańskiego, w okresie 1994–1996 przewodniczący Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych, 1996–1999 wiceprzewodniczący Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. Od 20 VII 2000 roku do 19 X 2001 minister edukacji narodowej w rządzie Jerzego Buzka, m.in. powołał Państwową Komisję Akredytacyjną, wprowadził nowy system wynagrodzeń nauczycieli akademickich. Pięciokrotnie wybrany senatorem Rzeczypospolitej Polskiej: na IV kadencję Senatu (1997–2001, z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność), V kadencję (2001–2005, z ramienia Bloku Senat 2001), VI kadencję (2005–2007, z ramienia Platformy Obywatelskiej (PO)), VII kadencję (2007–2011, z ramienia PO) i VIII kadencję (od 2011, z ramienia PO); w latach 1997–2005 m.in. członek i przewodniczący Komisji Nauki i Edukacji, od roku 2005 członek Komisji Nauki, Edukacji i Sportu. W okresie 1997–2001 przewodniczył polskiej delegacji w Konferencji Parlamentarnej Państw Morza Bałtyckiego, w tych samych latach członek Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, w tym Komitetu Nauki i Technologii (opracował przyjęty przez Zgromadzenie Raport Rady Europy w sprawie sytuacji młodej kadry naukowej; zorganizował w Gdańsku w 2000 roku międzynarodową konferencję „Nauka i technologia w perspektywie XXI wieku”), 2001–2004 członek Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, 2002–2003 członek Konwentu do spraw Przyszłości Europy (przygotował projekt obowiązującego od 2009 roku w Unii Europejskiej traktatu lizbońskiego), 2003–2004 obserwator, a następnie poseł do Parlamentu Europejskiego, 2004–2005 wiceprzewodniczący, od roku 2005 przewodniczący senackiej Komisji Spraw Unii Europejskiej. Członek komisji rządowych i towarzystw naukowych, m.in. w latach 2005–2008 przewodniczący Interdyscyplinarnego Zespołu do Spraw Strategicznego Programu Badań Naukowych i Prac Podstawowych (opracował Krajowy Program Badań Naukowych i Prac Rozwojowych). W latach 1995–1998 przewodniczący Rady Programowej Komitetu Obchodów Tysiąclecia Gdańska, po jej przekształceniu przewodniczący Rady Fundacji Gdańskiej. Od 2005 roku członek Rady Naukowo-Programowej Centrum Hewelianum, od 2011 przewodniczący Gdańskiej Rady Oświatowej. Działacz Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego i współzałożyciel Instytutu Kaszubskiego. W 2004 roku inicjator powołania i współzałożyciel Rumskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku. W 1997 laureat Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza, od 1998 honorowy obywatel Rumi, zasłużony dla powiatu wejherowskiego w 2005 roku, w 2008 wyróżniony Medalem Europejskim za dokonania na rzecz idei europejskiej. W roku 2013 otrzymał Medal św. Wojciecha „za całokształt wybitnej działalności naukowej, pedagogicznej i społecznej w kraju i za granicą”.
