DILGER DANIEL, drugi pastor kościoła NMP
| < Poprzednie | Następne > |
DANIEL DILGER (29 VI 1572 Gdańsk – 26 II 1645 Gdańsk), drugi pastor kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP). Pochodził z rodziny kupieckiej wywodzącej się ze Szwabii, do Gdańska przybył jego ojciec Paul, uczestnik walk pod Wisłoujściem w 1577, w czasie wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym. Brat m.in. Gertrudy (1564 Gdańsk – pogrzeb 22 IX 1602 Gdańsk, epidemia dżumy), od 13 II 1584 żony Eberharda Böttischera.
W styczniu 1589 zapisany został do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Od 1597 diakon w kościele św. Katarzyny, od 1626 do 1643 drugi pastora w kościele NMP. Zwolennik pietyzmu, wraz z Hermannem Rathmannem, Enochem Hutzingiem II i Abrahamem Calowem brał udział w głośnych sporach teologicznych, toczonych w gronie Ministerium Duchownego głównie ze zwolennikiem ortodoksyjnego luteranizmu, pastorem kościoła NMP Johannem Corvinem. Zaciekłości tych sporów skłoniła gdańską Radę Miejska, w obliczu zbliżającej się w grudniu 1643 wizyty króla polskiego Władysława IV, do pozbawienia Johanna Corvina urzędu, a jego wysłała na emeryturę.
Autor kazań pogrzebowych, wygłoszonych m.in. po śmierci burmistrza Arnolda von Holtena (1629), burmistrza Eggerta von Kempena (1636), profesora oraz astronoma Petera Krügera (1639), Johanna II Connerta (wnuka rajcy Hansa Connerta, 1634).
3 VII 1597 poślubił Annę, córkę pastora Michaela Coletusa, z okazji ślubu wiersz gratulacyjny napisał m.in. lektor języka polskiego w Gimnazjum Akademickim i kaznodzieja polski w kaplicy św. Anny przy kościele św. Trójcy, Adam Krüger. Po raz drugi żonaty był od ślubu w kościele NMP w 1625 z wdową Dorotheą Pellke (pochowana tamże 9 XI 1665 w wieku 69 lat). Ojciec m.in. 1/ Benjamina (1610–1668), w 1621 zapisanego do Gimnazjum Akademickiego, następnie na Starym Mieście Gdańsku od 1655 ławnika, od 1669 rajcy, sędziego w 1671, 1676, 1681, 1682 i 1686, rzecznika Rady Starego Miasta w 1673, 1678, 1683 i 1688, oraz 2/ pastora Nathanaela.
Pochowany w kościele NMP, kazanie pogrzebowe wygłosił pastor kościoła św. Katarzyny Johann Mochinger, żegnany był też epicediami (utworami żałobnymi), m.in. autorstwa diakona kościoła św. Bartłomieja Friedrichaem Zwickera.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 52, 112.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 134.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 63.
