GIESE CONSTANTIN, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
CONSTANTIN GIESE (styczeń 1542 lub 25 II 1542 Gdańsk – 24 II 1605 Gdańsk lub marzec 1605 Warszawa), burmistrz Gdańska. Syn burmistrza Tiedemanna Giesego i Barbary, córki Arnolda (Arndta) von der Schilling.
9 II 1576 otrzymał kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).
W latach 1580–1584 ławnik, 1585–1588 rajca, w 1586 sędzia, burmistrz od 1589. Pierwszym burmistrzem był w 1590, 1594, 1598 i 1602, drugim w 1589, 1593, 1597 i 1601, trzecim w 1592, 1596, 1600 i 1604, czwartym w 1591, 1595, 1599 i 1603. W 1593 i 1599 pełnił funkcję burgrabiego królewskiego w Gdańsku, piastował tytularne stanowisko łowczego królewskiego na Mierzei Wiślanej.
Poseł gdański (wraz z Johannem von der Linde) na sejm elekcyjny w Warszawie w 1587 przed wyborem na króla Polski Zygmunta III Wazy. Zgodnie z instrukcją Rady Miejskiej miał optować za elekcją Piasta. Po niekorzystnym wyborze, pomny niedawnych doświadczeń z wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym, doradzał władzom miasta jak najszybsze zaakceptowanie nowego władcy oraz podjęcie próby nakłonienia go do potwierdzenia przywilejów i wolności Gdańska. Dał się poznać jako gorliwy luteranin, przeciwnik wpływów kalwińskich w Radzie Miejskiej. Aktywnie zajmował się działalnością kupiecką, lokując kapitały w handel morski.
12 II 1576 ożenił się z Elisabeth, córką prawnika i historyka Stenzla Bornbacha. Miał ośmioro dzieci, z których jedynie czworo osiągnęło lata sprawne (czyli wiek, w którym osiągano pełną zdolność do czynności prawnych). Syn Tidemann (29 VI 1577 Gdańsk – 15 XI 1640 Gdańsk) był ławnikiem (od 1608), rajcą (od 1612) i burgrabią królewskim w Gdańsku (w 1621 i 1629) (zob. Hans Connert); Salomon (12 XI 1590 Gdańsk – 17 VI 1651 Gdańsk) był ławnikiem (od 1626) i rajcą (od 1641); córka Elisabeth wyszła za burmistrza Arnolda von Holtena, druga – Barbara – poślubiła wpierw kupca Johanna Kratzera (matka m.in. burgrabiego Johanna jr Kratzera), jako wdowa burmistrza Johanna Ernesta Schröera.
Najprawdopodobniej zmarł rażony apopleksją podczas pobytu na sejmie. Został pochowany w kościele Najświętszej Marii Panny, w krypcie grobowej będącej własnością rodziny.
