POLAK TADEUSZ CZESŁAW, historyk sztuki, konserwator, patron placu
(wstawienie ilustracji (e-mail z 16.10.2018)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Polak Tadeusz Czesław.JPG|thumb|Tadeusz Polak]] | [[File:Polak Tadeusz Czesław.JPG|thumb|Tadeusz Polak]] | ||
| + | [[File:Tadeusz_Polak.JPG|thumb|Tablica pamiątkowa poświęcona Tadeuszowi Polakowi na murze Domu Harcerza na placu jego imienia]] | ||
'''TADEUSZ CZESŁAW POLAK''' (1 XII 1927 Łopuszno koło Nowogródka – 25 XI 2001 Warszawa), historyk sztuki, konserwator, architekt, urbanista. W okresie II wojny światowej żołnierz Armii Krajowej (uczestnik walk o Grodno, ranny w powstaniu warszawskim, w Górach Świętokrzyskich w oddziałach Szarego, Jędrusia, Zawiszy). W Gdańsku od roku 1945, zdał maturę w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, III | III Liceum Ogólnokształcącym]] w 1946, w Gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych ([[CENTRUM KSZTAŁCENIA USTAWICZNEGO | Centrum Kształcenia Ustawicznego]]) zdobył tytuł technika budownictwa, od roku 1949 studiował na Wydziale Budownictwa Lądowego [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]]. Od 1952 pracował w gdańskim oddziale [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW | Przedsiębiorstwa Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków]]. Zaangażowany w ruch harcerski (m.in. był członkiem Komendy Hufca Harcerskiego Gdańsk-Wrzeszcz), po przekształceniu Związku Harcerstwa Polskiego w Organizację Harcerską Związku Młodzieży Polskiej założył tajną organizację harcerską Szczerb. Aresztowany w grudniu 1953 roku, więziony w Sztumie, na wolności od 1955 roku, nadal angażował się w ruch harcerski, po przemianach z roku 1956 był m.in. (1957–1958) komendantem hufca Gdańsk-Śródmieście. Po roku 1957 dyrektor oddziału gdańskiego Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków. Zasłużony przy odbudowie Gdańska, kierował m.in. odbudową [[ŻURAW | Wielkiego Żurawia]], [[WIELKI MŁYN | Wielkiego Młyna]], [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], kierował budową [[KINO LENINGRAD | kina Leningrad]] (obecnie Neptun; [[KINA | kina]]). Inicjator powołania Domu Harcerza w odbudowanym [[DWÓR MIEJSKI | Dworze Miejskim]]. Od roku 1965 dyrektor naczelny Przedsiębiorstwa Pracowni Konserwacji Zabytków w Warszawie, m.in. pod jego kierunkiem z ramienia UNESCO prowadzono prace konserwatorskie w Srebrnej Pagodzie w Kambodży i w Egipcie, odpowiadał za zakończenie prac przy Zamku Królewskim w Warszawie. W roku 1976 doktor, 1987 doktor habilitowany, 1996 profesor tytularny, 1990 kierownik Katedry Architektury i Ochrony Budowli Zabytkowych na Politechnice Świętokrzyskiej w Kielcach. Od roku 1994 pełnomocnik rządu Rzeczypospolitej Polskiej do spraw polskiego dziedzictwa kulturowego za granicą, w okresie 1994–1997 podsekretarz w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Autor publikacji poświęconych zabytkom, zwłaszcza polskich na Kresach Wschodnich, także ''Wspomnień z odbudowy Gdańska'' (1977). W Gdańsku jego imieniem nazwano placyk przed Domem Harcerza przy ul. Ogarnej i ul. Za Murami. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | '''TADEUSZ CZESŁAW POLAK''' (1 XII 1927 Łopuszno koło Nowogródka – 25 XI 2001 Warszawa), historyk sztuki, konserwator, architekt, urbanista. W okresie II wojny światowej żołnierz Armii Krajowej (uczestnik walk o Grodno, ranny w powstaniu warszawskim, w Górach Świętokrzyskich w oddziałach Szarego, Jędrusia, Zawiszy). W Gdańsku od roku 1945, zdał maturę w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, III | III Liceum Ogólnokształcącym]] w 1946, w Gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych ([[CENTRUM KSZTAŁCENIA USTAWICZNEGO | Centrum Kształcenia Ustawicznego]]) zdobył tytuł technika budownictwa, od roku 1949 studiował na Wydziale Budownictwa Lądowego [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]]. Od 1952 pracował w gdańskim oddziale [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW | Przedsiębiorstwa Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków]]. Zaangażowany w ruch harcerski (m.in. był członkiem Komendy Hufca Harcerskiego Gdańsk-Wrzeszcz), po przekształceniu Związku Harcerstwa Polskiego w Organizację Harcerską Związku Młodzieży Polskiej założył tajną organizację harcerską Szczerb. Aresztowany w grudniu 1953 roku, więziony w Sztumie, na wolności od 1955 roku, nadal angażował się w ruch harcerski, po przemianach z roku 1956 był m.in. (1957–1958) komendantem hufca Gdańsk-Śródmieście. Po roku 1957 dyrektor oddziału gdańskiego Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków. Zasłużony przy odbudowie Gdańska, kierował m.in. odbudową [[ŻURAW | Wielkiego Żurawia]], [[WIELKI MŁYN | Wielkiego Młyna]], [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], kierował budową [[KINO LENINGRAD | kina Leningrad]] (obecnie Neptun; [[KINA | kina]]). Inicjator powołania Domu Harcerza w odbudowanym [[DWÓR MIEJSKI | Dworze Miejskim]]. Od roku 1965 dyrektor naczelny Przedsiębiorstwa Pracowni Konserwacji Zabytków w Warszawie, m.in. pod jego kierunkiem z ramienia UNESCO prowadzono prace konserwatorskie w Srebrnej Pagodzie w Kambodży i w Egipcie, odpowiadał za zakończenie prac przy Zamku Królewskim w Warszawie. W roku 1976 doktor, 1987 doktor habilitowany, 1996 profesor tytularny, 1990 kierownik Katedry Architektury i Ochrony Budowli Zabytkowych na Politechnice Świętokrzyskiej w Kielcach. Od roku 1994 pełnomocnik rządu Rzeczypospolitej Polskiej do spraw polskiego dziedzictwa kulturowego za granicą, w okresie 1994–1997 podsekretarz w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Autor publikacji poświęconych zabytkom, zwłaszcza polskich na Kresach Wschodnich, także ''Wspomnień z odbudowy Gdańska'' (1977). W Gdańsku jego imieniem nazwano placyk przed Domem Harcerza przy ul. Ogarnej i ul. Za Murami. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:13, 16 paź 2018
TADEUSZ CZESŁAW POLAK (1 XII 1927 Łopuszno koło Nowogródka – 25 XI 2001 Warszawa), historyk sztuki, konserwator, architekt, urbanista. W okresie II wojny światowej żołnierz Armii Krajowej (uczestnik walk o Grodno, ranny w powstaniu warszawskim, w Górach Świętokrzyskich w oddziałach Szarego, Jędrusia, Zawiszy). W Gdańsku od roku 1945, zdał maturę w III Liceum Ogólnokształcącym w 1946, w Gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych ( Centrum Kształcenia Ustawicznego) zdobył tytuł technika budownictwa, od roku 1949 studiował na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Gdańskiej. Od 1952 pracował w gdańskim oddziale Przedsiębiorstwa Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków. Zaangażowany w ruch harcerski (m.in. był członkiem Komendy Hufca Harcerskiego Gdańsk-Wrzeszcz), po przekształceniu Związku Harcerstwa Polskiego w Organizację Harcerską Związku Młodzieży Polskiej założył tajną organizację harcerską Szczerb. Aresztowany w grudniu 1953 roku, więziony w Sztumie, na wolności od 1955 roku, nadal angażował się w ruch harcerski, po przemianach z roku 1956 był m.in. (1957–1958) komendantem hufca Gdańsk-Śródmieście. Po roku 1957 dyrektor oddziału gdańskiego Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków. Zasłużony przy odbudowie Gdańska, kierował m.in. odbudową Wielkiego Żurawia, Wielkiego Młyna, kościoła św. Katarzyny, kierował budową kina Leningrad (obecnie Neptun; kina). Inicjator powołania Domu Harcerza w odbudowanym Dworze Miejskim. Od roku 1965 dyrektor naczelny Przedsiębiorstwa Pracowni Konserwacji Zabytków w Warszawie, m.in. pod jego kierunkiem z ramienia UNESCO prowadzono prace konserwatorskie w Srebrnej Pagodzie w Kambodży i w Egipcie, odpowiadał za zakończenie prac przy Zamku Królewskim w Warszawie. W roku 1976 doktor, 1987 doktor habilitowany, 1996 profesor tytularny, 1990 kierownik Katedry Architektury i Ochrony Budowli Zabytkowych na Politechnice Świętokrzyskiej w Kielcach. Od roku 1994 pełnomocnik rządu Rzeczypospolitej Polskiej do spraw polskiego dziedzictwa kulturowego za granicą, w okresie 1994–1997 podsekretarz w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Autor publikacji poświęconych zabytkom, zwłaszcza polskich na Kresach Wschodnich, także Wspomnień z odbudowy Gdańska (1977). W Gdańsku jego imieniem nazwano placyk przed Domem Harcerza przy ul. Ogarnej i ul. Za Murami.
