SZEWALSKI ROBERT, rektor Politechniki Gdańskiej
(dodanie fotografii) |
(uzupełnienie BŚ (e-mail z 24.05.2018)) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Szewalski Robert.JPG|thumb|Robert Szewalski]] | [[File:Szewalski Robert.JPG|thumb|Robert Szewalski]] | ||
[[File:Szewalski_Robert_fot._Janusz_Górski-Pracownia.jpg|thumb|pomnik Szewalskiego Roberta, 2003]] | [[File:Szewalski_Robert_fot._Janusz_Górski-Pracownia.jpg|thumb|pomnik Szewalskiego Roberta, 2003]] | ||
| − | '''ROBERT SZEWALSKI''' (16 VIII 1903 Nisko nad Sanem, województwo podkarpackie – 9 II 1993 Gdańsk), naukowiec. W 1920 roku walczył w obronie Lwowa. W 1929 absolwent politechniki we Lwowie, od 1927 jej asystent, doktor od 1935, doktor habilitowany od 1938. W Gdańsku od października 1945 roku, objął kierownictwo Katedry Turbin Parowych, Spalinowych i Sprężarek Wirnikowych na Wydziale Budowy Okrętów [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Od maja 1947 dyrektor Biura Turbinowego przy Zjednoczeniu Przemysłu Maszynowego. Od grudnia 1953 kierownik Zakładu Maszyn Wirnikowych Polskiej Akademii Nauk, od 1956 [[INSTYTUT MASZYN PRZEPŁYWOWYCH PAN | Instytutu Maszyn Przepływowych]]. Współpracował z przemysłem, m.in. z elbląskim Zamechem. Skonstruował w roku 1953 pierwszą w Polsce turbinę parową. W latach 1950–1952 dziekan Wydziału Budowy Okrętów PG, rektor od 5 XII 1951 do pracy 1 IV 1954. Za jego kadencji PG wzbogaciła się o nowe budynki i domy akademickie. Współorganizator [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]], w okresie 1971–1973 jego prezes. | + | '''ROBERT SZEWALSKI''' (16 VIII 1903 Nisko nad Sanem, województwo podkarpackie – 9 II 1993 Gdańsk), naukowiec. W 1920 roku walczył w obronie Lwowa. W 1929 absolwent politechniki we Lwowie, od 1927 jej asystent, doktor od 1935, doktor habilitowany od 1938. W Gdańsku od października 1945 roku, objął kierownictwo Katedry Turbin Parowych, Spalinowych i Sprężarek Wirnikowych na Wydziale Budowy Okrętów [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Od maja 1947 dyrektor Biura Turbinowego przy Zjednoczeniu Przemysłu Maszynowego. Od grudnia 1953 kierownik Zakładu Maszyn Wirnikowych Polskiej Akademii Nauk, od 1956 [[INSTYTUT MASZYN PRZEPŁYWOWYCH PAN | Instytutu Maszyn Przepływowych]]. Współpracował z przemysłem, m.in. z elbląskim Zamechem. Skonstruował w roku 1953 pierwszą w Polsce turbinę parową. W latach 1950–1952 dziekan Wydziału Budowy Okrętów PG, rektor od 5 XII 1951 do pracy 1 IV 1954. Za jego kadencji PG wzbogaciła się o nowe budynki i domy akademickie. Współorganizator [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]], w okresie 1971–1973 jego prezes. Przewodniczący Społecznego Komitetu Obchodów Trzechsetnej Rocznicy Śmierci [[HEWELIUSZ JAN| Jana Heweliusza]], pomysłodawca Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ([[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrody Miasta Gdańska: kulturalne i naukowe]]) . Wykładał na uniwersytecie w Stuttgarcie (1975) i w USA (1976). Autor m.in. pracy ''Problem rozwoju techniki energetycznej'' (1977). Doktor honoris causa PG (1978) i politechniki w Poznaniu (1987). Odznaczony m.in. złotą odznaką Zasłużony Pracownik Morza (1960), odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ| Zasłużonym Ziemi Gdańskiej]] (1967). Od 12 I 1994 jego imię nosi sala posiedzeń Rady Naukowej Instytutu Maszyn Przepływowych. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 11:51, 24 maj 2018
ROBERT SZEWALSKI (16 VIII 1903 Nisko nad Sanem, województwo podkarpackie – 9 II 1993 Gdańsk), naukowiec. W 1920 roku walczył w obronie Lwowa. W 1929 absolwent politechniki we Lwowie, od 1927 jej asystent, doktor od 1935, doktor habilitowany od 1938. W Gdańsku od października 1945 roku, objął kierownictwo Katedry Turbin Parowych, Spalinowych i Sprężarek Wirnikowych na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej (PG). Od maja 1947 dyrektor Biura Turbinowego przy Zjednoczeniu Przemysłu Maszynowego. Od grudnia 1953 kierownik Zakładu Maszyn Wirnikowych Polskiej Akademii Nauk, od 1956 Instytutu Maszyn Przepływowych. Współpracował z przemysłem, m.in. z elbląskim Zamechem. Skonstruował w roku 1953 pierwszą w Polsce turbinę parową. W latach 1950–1952 dziekan Wydziału Budowy Okrętów PG, rektor od 5 XII 1951 do pracy 1 IV 1954. Za jego kadencji PG wzbogaciła się o nowe budynki i domy akademickie. Współorganizator Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, w okresie 1971–1973 jego prezes. Przewodniczący Społecznego Komitetu Obchodów Trzechsetnej Rocznicy Śmierci Jana Heweliusza, pomysłodawca Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ( Nagrody Miasta Gdańska: kulturalne i naukowe) . Wykładał na uniwersytecie w Stuttgarcie (1975) i w USA (1976). Autor m.in. pracy Problem rozwoju techniki energetycznej (1977). Doktor honoris causa PG (1978) i politechniki w Poznaniu (1987). Odznaczony m.in. złotą odznaką Zasłużony Pracownik Morza (1960), odznaką Zasłużonym Ziemi Gdańskiej (1967). Od 12 I 1994 jego imię nosi sala posiedzeń Rady Naukowej Instytutu Maszyn Przepływowych.
