SZCZUDŁOWSKI TADEUSZ, działacz opozycji demokratycznej
(korekta EJ) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File: 1_Tadeusz_Szczudłowski.JPG |thumb| Tadeusz Szczudłowski, lata 80. XX | + | [[File: 1_Tadeusz_Szczudłowski.JPG |thumb| Tadeusz Szczudłowski, lata 80. XX wieku]] |
[[File:1_Pomnik_poległych_stoczniowców.jpg|thumb|Drewniany krzyż, ustawiony staraniem Tadeusza Szczudłowskiego 17 VIII 1980 na placu przed bramą stoczni, w miejscu przyszłego [[POMNIK POLEGŁYCH STOCZNIOWCÓW 1970 | Pomnika Poległych Stoczniowców]]]] | [[File:1_Pomnik_poległych_stoczniowców.jpg|thumb|Drewniany krzyż, ustawiony staraniem Tadeusza Szczudłowskiego 17 VIII 1980 na placu przed bramą stoczni, w miejscu przyszłego [[POMNIK POLEGŁYCH STOCZNIOWCÓW 1970 | Pomnika Poległych Stoczniowców]]]] | ||
'''TADEUSZ SZCZUDŁOWSKI''' (ur. 22 XI 1932 Lwów), działacz opozycji demokratycznej. Podawany niekiedy rok urodzenia 1933 wynika z celowego wpisania go do dokumentów przez jego ojca po zakończeniu II wojny światowej. Syn legionisty, obrońcy Lwowa w 1919, uczestnika wojny obronnej w 1939 Władysława (ur. 1901) i poślubionej w 1931 Marii z domu Kamińskiej (1906–1938). Po zakończeniu wojny zamieszkał z rodziną na Dolnym Śląsku, w 1952 zdał egzamin maturalny w Technikum Przemysłowym w Jeleniej Górze. W 1953 powołany do wojska, w latach 1954–1958 uczył się na Wydziale Pokładowym Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, nawigator morski. Do 1968 pływał na okrętach Marynarki Wojennej, służył w Kaszubskim Dywizjonie Okrętów Pogranicza, był oficerem artylerii na ścigaczu ORP „202”. Odszedł na rentę wojskową w stopniu porucznika marynarki. W 1968 uzyskał dyplom porucznika Żeglugi Wielkiej Polskiej Marynarki Handlowej, odmówiono mu jednak możliwości pracy na morzu (nie wydano książeczki żeglarskiej). <br/><br/> | '''TADEUSZ SZCZUDŁOWSKI''' (ur. 22 XI 1932 Lwów), działacz opozycji demokratycznej. Podawany niekiedy rok urodzenia 1933 wynika z celowego wpisania go do dokumentów przez jego ojca po zakończeniu II wojny światowej. Syn legionisty, obrońcy Lwowa w 1919, uczestnika wojny obronnej w 1939 Władysława (ur. 1901) i poślubionej w 1931 Marii z domu Kamińskiej (1906–1938). Po zakończeniu wojny zamieszkał z rodziną na Dolnym Śląsku, w 1952 zdał egzamin maturalny w Technikum Przemysłowym w Jeleniej Górze. W 1953 powołany do wojska, w latach 1954–1958 uczył się na Wydziale Pokładowym Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, nawigator morski. Do 1968 pływał na okrętach Marynarki Wojennej, służył w Kaszubskim Dywizjonie Okrętów Pogranicza, był oficerem artylerii na ścigaczu ORP „202”. Odszedł na rentę wojskową w stopniu porucznika marynarki. W 1968 uzyskał dyplom porucznika Żeglugi Wielkiej Polskiej Marynarki Handlowej, odmówiono mu jednak możliwości pracy na morzu (nie wydano książeczki żeglarskiej). <br/><br/> | ||
Pracował w prywatnym zakładzie pamiątkarskim przy ul. Ogarnej w Gdańsku, w 1972 ukończył studia w Instytucie Historii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. Działał w środowiskach gdańskich studentów tworzących Studencki Komitet Solidarności i późniejszy [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruch Młodej Polski]]. Po wydarzeniach [[CZERWIEC 1976 | Czerwca ’76]] i represjach wobec robotników Ursusa i Radomia podpisał list studentów uczelni Wybrzeża w obronie represjonowanych, był jednym z 213 sygnatariuszy petycji do Marszałka Sejmu PRL Stanisława Gucwy. Od 1977 należał do Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO), w swoim mieszkaniu przy ul. Zabłockiego (Gdańsk-[[PIECKI| Piecki]]) otworzył punkt konsultacyjny. W latach 1977–1980 był organizatorem i mówcą podczas manifestacji z okazji świąt 3 Maja oraz 11 Listopada. 3 V 1980, po mszy w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY| kościele św. Brygidy]] i manifestacji pod [[POMNIK KRÓLA JANA III SOBIESKIEGO | pomnikiem króla Jana III Sobieskiego]], wraz z [[KOBZDEJ DARIUSZ, lekarz, działacz opozycji demokratycznej | Dariuszem Kobzdejem]] został zatrzymany i skazany na trzy miesiące więzienia. W areszcie prowadził głodówkę, w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) trwały codzienne modły w ich intencji (zob. [[MODZELEWSKA-RYBICKA MAGDALENA, działaczka opozycji demokratycznej | Magdalena Modzelewska-Rybicka]], wydrukowano ok. 100 ulotek wzywających do wystąpień w ich obronie.<br/><br/> | Pracował w prywatnym zakładzie pamiątkarskim przy ul. Ogarnej w Gdańsku, w 1972 ukończył studia w Instytucie Historii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. Działał w środowiskach gdańskich studentów tworzących Studencki Komitet Solidarności i późniejszy [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruch Młodej Polski]]. Po wydarzeniach [[CZERWIEC 1976 | Czerwca ’76]] i represjach wobec robotników Ursusa i Radomia podpisał list studentów uczelni Wybrzeża w obronie represjonowanych, był jednym z 213 sygnatariuszy petycji do Marszałka Sejmu PRL Stanisława Gucwy. Od 1977 należał do Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO), w swoim mieszkaniu przy ul. Zabłockiego (Gdańsk-[[PIECKI| Piecki]]) otworzył punkt konsultacyjny. W latach 1977–1980 był organizatorem i mówcą podczas manifestacji z okazji świąt 3 Maja oraz 11 Listopada. 3 V 1980, po mszy w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY| kościele św. Brygidy]] i manifestacji pod [[POMNIK KRÓLA JANA III SOBIESKIEGO | pomnikiem króla Jana III Sobieskiego]], wraz z [[KOBZDEJ DARIUSZ, lekarz, działacz opozycji demokratycznej | Dariuszem Kobzdejem]] został zatrzymany i skazany na trzy miesiące więzienia. W areszcie prowadził głodówkę, w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) trwały codzienne modły w ich intencji (zob. [[MODZELEWSKA-RYBICKA MAGDALENA, działaczka opozycji demokratycznej | Magdalena Modzelewska-Rybicka]], wydrukowano ok. 100 ulotek wzywających do wystąpień w ich obronie.<br/><br/> | ||
| − | Podczas wydarzeń [[SIERPIEŃ 1980 | Sierpnia ’80]] od 14 tego miesiąca przebywał w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. Był pomysłodawcą ustawienia przed Bramą nr 2 Stoczni kilkumetrowego krzyża upamiętniającego poległych stoczniowców z 1970. | + | Podczas wydarzeń [[SIERPIEŃ 1980 | Sierpnia ’80]] od 14 tego miesiąca przebywał w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. Był pomysłodawcą ustawienia przed Bramą nr 2 Stoczni kilkumetrowego krzyża upamiętniającego poległych stoczniowców z 1970. 16/17 VIII 1980 uczestnik delegacji (m.in. z [[KARANDZIEJ JAN, działacz opozycji demokratycznej | Janem Karandziejem]]), która ubiegała się u I sekretarza PZPR w Gdańsku, wojewody i biskupa gdańskiego [[KACZMAREK LECH, biskup gdański | Lecha Kaczmarka]] o prowadzenie przez [[JANKOWSKI HENRYK, ksiądz | ks. Henryka Jankowskiego]] pierwszej mszy w Stoczni Gdańskiej (w niedzielę 17 sierpnia). Brał udział w układaniu listy [[POSTULATY SOLIDARNOŚCI| 21 postulatów „Solidarność”]]; bezskuteczne nalegał, by znalazło się tam żądanie przeprowadzenia wolnych wyborów do Sejmu i Rad Narodowych, postulował także, by nie wpisywać do porozumienia zapisu o kierowniczej roli Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) i nienaruszalności systemu socjalistycznego. W 1981 był gościem honorowym [[PIERWSZY KRAJOWY ZJAZD DELEGATÓW NSZZ „SOLIDARNOŚĆ” (1981) | Pierwszego Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność”]] (5–10 IX i 26 IX–7 X 1981) w gdańskiej hali „Olivia”.<br/><br/> |
| − | 16/17 VIII 1980 uczestnik delegacji (m.in. z [[KARANDZIEJ JAN, działacz opozycji demokratycznej | Janem Karandziejem]]), która ubiegała się u I sekretarza PZPR w Gdańsku, wojewody i biskupa gdańskiego [[KACZMAREK LECH, biskup gdański | Lecha Kaczmarka]] o prowadzenie przez [[JANKOWSKI HENRYK, ksiądz | ks. Henryka Jankowskiego]] pierwszej mszy w Stoczni Gdańskiej (w niedzielę 17 | + | Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] 13 XII 1981 ukrywał się, 2 I 1982 został zatrzymany, 4 I internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku; od 16 do 23 IX przebywał na przepustce z powodu śmierci członka rodziny, zwolniony 16 pażdziernika tego roku. Za jego sprawą powstał specjalny, drewniany krucyfiks przetrzymywanych w Strzebielinku (zachował się w kościele św. Józefa Rzemieślnika w Gniewinie). Krzyż ten niósł na czele pochodu zmierzającego 10 V 1988 do kościoła św. Brygidy po zakończeniu strajku majowego w Stoczni Gdańskiej, w którym też brał udział ([[STRAJKI W STOCZNI IM. LENINA W 1988 | strajki w Stoczni Gdańskiej w 1988]]). Zaangażowany był w pomoc rodzinom osób represjonowanych, 3 V 1984 podczas manifestacji pod pomnikiem Jana III Sobieskiego wygłosił przemówienie „na rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja”.<br/><br/> |
| − | Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] 13 XII 1981 ukrywał się, 2 I 1982 został zatrzymany, 4 I internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku; od 16 do 23 IX przebywał na przepustce z powodu śmierci członka rodziny, zwolniony 16 | + | |
Od 1989 do 1995 pływał jako nawigator, początkowo na statku pod banderą Republiki Vanuatu (Oceania), następnie Polskich Linii Oceanicznych, przeszedł na rentę, następnie na emeryturę. Członek Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Towarzystwa Odbudowy Cmentarza Orląt Lwowskich. Odznaczony został Krzyżem Komandorskim Odrodzenia Polski (2006) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2016). 22 XII 2022 gdański oddział [[INSTYTUT PAMIĘCI NARODOWEJ| Instytutu Pamięci Narodowej]] zorganizował jego benefis z okazji 90. rocznicy urodzin. | Od 1989 do 1995 pływał jako nawigator, początkowo na statku pod banderą Republiki Vanuatu (Oceania), następnie Polskich Linii Oceanicznych, przeszedł na rentę, następnie na emeryturę. Członek Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Towarzystwa Odbudowy Cmentarza Orląt Lwowskich. Odznaczony został Krzyżem Komandorskim Odrodzenia Polski (2006) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2016). 22 XII 2022 gdański oddział [[INSTYTUT PAMIĘCI NARODOWEJ| Instytutu Pamięci Narodowej]] zorganizował jego benefis z okazji 90. rocznicy urodzin. | ||
| − | Ojciec Piotra (ur. 9 X 1961 Gdańsk), absolwenta [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, III | III Liceum Ogólnokształcącego]] w Gdańsku oraz Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (KUL, 1986) i licencjackich studiów podyplomowych w Instytucie Historii Kościoła KUL (1988), w 1992 doktora teologii, od tego roku adiunkta w Instytucie Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Gdańskiego, także działacza opozycyjnego (zob. [[OPOZYCJA MŁODZIEŻOWA W SZKOŁACH ŚREDNICH GDAŃSKA 1968–1989 | opozycja młodzieżowa w szkołach średnich Gdańska 1968–1989]]). {{author:ArKa}} | + | Ojciec Piotra (ur. 9 X 1961 Gdańsk), absolwenta [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, III | III Liceum Ogólnokształcącego]] w Gdańsku oraz Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (KUL, 1986) i licencjackich studiów podyplomowych w Instytucie Historii Kościoła KUL (1988), w 1992 doktora teologii, od tego roku adiunkta w Instytucie Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Gdańskiego, także działacza opozycyjnego (zob. [[OPOZYCJA MŁODZIEŻOWA W SZKOŁACH ŚREDNICH GDAŃSKA 1968–1989 | opozycja młodzieżowa w szkołach średnich Gdańska 1968–1989]]). {{author:ArKa}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | [[Category: | + | |
Wersja z 17:55, 4 cze 2024
TADEUSZ SZCZUDŁOWSKI (ur. 22 XI 1932 Lwów), działacz opozycji demokratycznej. Podawany niekiedy rok urodzenia 1933 wynika z celowego wpisania go do dokumentów przez jego ojca po zakończeniu II wojny światowej. Syn legionisty, obrońcy Lwowa w 1919, uczestnika wojny obronnej w 1939 Władysława (ur. 1901) i poślubionej w 1931 Marii z domu Kamińskiej (1906–1938). Po zakończeniu wojny zamieszkał z rodziną na Dolnym Śląsku, w 1952 zdał egzamin maturalny w Technikum Przemysłowym w Jeleniej Górze. W 1953 powołany do wojska, w latach 1954–1958 uczył się na Wydziale Pokładowym Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, nawigator morski. Do 1968 pływał na okrętach Marynarki Wojennej, służył w Kaszubskim Dywizjonie Okrętów Pogranicza, był oficerem artylerii na ścigaczu ORP „202”. Odszedł na rentę wojskową w stopniu porucznika marynarki. W 1968 uzyskał dyplom porucznika Żeglugi Wielkiej Polskiej Marynarki Handlowej, odmówiono mu jednak możliwości pracy na morzu (nie wydano książeczki żeglarskiej).
Pracował w prywatnym zakładzie pamiątkarskim przy ul. Ogarnej w Gdańsku, w 1972 ukończył studia w Instytucie Historii Uniwersytetu Gdańskiego. Działał w środowiskach gdańskich studentów tworzących Studencki Komitet Solidarności i późniejszy Ruch Młodej Polski. Po wydarzeniach Czerwca ’76 i represjach wobec robotników Ursusa i Radomia podpisał list studentów uczelni Wybrzeża w obronie represjonowanych, był jednym z 213 sygnatariuszy petycji do Marszałka Sejmu PRL Stanisława Gucwy. Od 1977 należał do Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO), w swoim mieszkaniu przy ul. Zabłockiego (Gdańsk- Piecki) otworzył punkt konsultacyjny. W latach 1977–1980 był organizatorem i mówcą podczas manifestacji z okazji świąt 3 Maja oraz 11 Listopada. 3 V 1980, po mszy w kościele św. Brygidy i manifestacji pod pomnikiem króla Jana III Sobieskiego, wraz z Dariuszem Kobzdejem został zatrzymany i skazany na trzy miesiące więzienia. W areszcie prowadził głodówkę, w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) trwały codzienne modły w ich intencji (zob. Magdalena Modzelewska-Rybicka, wydrukowano ok. 100 ulotek wzywających do wystąpień w ich obronie.
Podczas wydarzeń Sierpnia ’80 od 14 tego miesiąca przebywał w Stoczni Gdańskiej. Był pomysłodawcą ustawienia przed Bramą nr 2 Stoczni kilkumetrowego krzyża upamiętniającego poległych stoczniowców z 1970. 16/17 VIII 1980 uczestnik delegacji (m.in. z Janem Karandziejem), która ubiegała się u I sekretarza PZPR w Gdańsku, wojewody i biskupa gdańskiego Lecha Kaczmarka o prowadzenie przez ks. Henryka Jankowskiego pierwszej mszy w Stoczni Gdańskiej (w niedzielę 17 sierpnia). Brał udział w układaniu listy 21 postulatów „Solidarność”; bezskuteczne nalegał, by znalazło się tam żądanie przeprowadzenia wolnych wyborów do Sejmu i Rad Narodowych, postulował także, by nie wpisywać do porozumienia zapisu o kierowniczej roli Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) i nienaruszalności systemu socjalistycznego. W 1981 był gościem honorowym Pierwszego Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność” (5–10 IX i 26 IX–7 X 1981) w gdańskiej hali „Olivia”.
Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 XII 1981 ukrywał się, 2 I 1982 został zatrzymany, 4 I internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku; od 16 do 23 IX przebywał na przepustce z powodu śmierci członka rodziny, zwolniony 16 pażdziernika tego roku. Za jego sprawą powstał specjalny, drewniany krucyfiks przetrzymywanych w Strzebielinku (zachował się w kościele św. Józefa Rzemieślnika w Gniewinie). Krzyż ten niósł na czele pochodu zmierzającego 10 V 1988 do kościoła św. Brygidy po zakończeniu strajku majowego w Stoczni Gdańskiej, w którym też brał udział ( strajki w Stoczni Gdańskiej w 1988). Zaangażowany był w pomoc rodzinom osób represjonowanych, 3 V 1984 podczas manifestacji pod pomnikiem Jana III Sobieskiego wygłosił przemówienie „na rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja”.
Od 1989 do 1995 pływał jako nawigator, początkowo na statku pod banderą Republiki Vanuatu (Oceania), następnie Polskich Linii Oceanicznych, przeszedł na rentę, następnie na emeryturę. Członek Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Towarzystwa Odbudowy Cmentarza Orląt Lwowskich. Odznaczony został Krzyżem Komandorskim Odrodzenia Polski (2006) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2016). 22 XII 2022 gdański oddział Instytutu Pamięci Narodowej zorganizował jego benefis z okazji 90. rocznicy urodzin.
Ojciec Piotra (ur. 9 X 1961 Gdańsk), absolwenta III Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku oraz Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (KUL, 1986) i licencjackich studiów podyplomowych w Instytucie Historii Kościoła KUL (1988), w 1992 doktora teologii, od tego roku adiunkta w Instytucie Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Gdańskiego, także działacza opozycyjnego (zob. opozycja młodzieżowa w szkołach średnich Gdańska 1968–1989).
