SCHRÖDER CHRISTIAN GABRIEL, burmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Schröder Christian Gabriel von.JPG|thumb|Christian Gabriel von Schröder]] | + | [[File:Schröder Christian Gabriel von.JPG|thumb|Christian Gabriel von Schröder, 1764, wedle portretu [[WESSEL JACOB | Jacoba Wessela]] rytował Jacob Houbraken ]] |
| − | '''CHRISTIAN GABRIEL von SCHRÖDER''' (8 XI 1692 Gdańsk – 29 XII 1762 Gdańsk), burmistrz. Syn oficera wojsk gdańskich, następnie ławnika (1710) Simona Christiana (23 VIII 1662 Gdańsk – 29 V 1723 | + | '''CHRISTIAN GABRIEL von SCHRÖDER''' (8 XI 1692 Gdańsk – 29 XII 1762 Gdańsk),[[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn oficera wojsk gdańskich, następnie[[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]] (od 1710) Simona Christiana (23 VIII 1662 Gdańsk – 29 V 1723) i Anny Constantii (zm. w połogu 13 XI 1692), córki ławnika (od 1686) Ludwiga Schlieffa. Od 1707 roku uczył się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], następnie studiował na uniwersytetach w Wittenberdze i Lipsku (1712) oraz w Lejdzie (1713).<br/><br/> |
| + | Od 1719 – przez 14 lat – był sekretarzem [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] Gdańska. W latach 1733–1735 był [[SYNDYK MIEJSKI | syndykiem]] miejskim. Od 1736 był ławnikiem, między 1746 i 1753 został [[RADA MIEJSKA | rajcą]], w 1747 był [[SĘDZIA | sędzią]]. Godność burmistrza piastował od 1754. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1755 i 1758, drugiego w 1754, trzeciego w 1757, 1760, 1761 i 1762, czwartego w 1756 i 1759. W 1750 (jako rajca) był [[BURGRABIOWIE | burgrabią]] królewskim w Gdańsku. <br/><br/> | ||
| + | Należał (wraz z [[WAHL JOHANN | Johannem Wahlem]]) do najbardziej nieprzejednanych i konsekwentnych obrońców praw i przywilejów Gdańska. W listopadzie 1750 roku aktywnie sprzeciwiał się (jako burgrabia, a zatem formalnie reprezentant króla w mieście) wprowadzeniu narzuconej miastu przez króla polskiego Augusta III w Gdańsku tzw. ordynacji królewskiej, czym naraził się na oburzenie monarchy. Prowadził w tej sprawie pertraktacje z kierownikiem polityki królewskiej i faworytem władcy Heinrichem von Brühlem. 23 VI 1751 został wezwany (wraz z burmistrzem Johannem Wahlem) przez Augusta III na dwór do Drezna i tam przez rok trzymany w areszcie, co miało zmusić władze Gdańska do przyjęcia ordynacji królewskiej, a także skłonić je do ustępstw na rzecz popieranego przez monarchę [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]].<br/><br/> | ||
| + | Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli tzw. uczonych w gronie władz miejskich Gdańska. Uczestniczył w pracach powstałego w roku 1720 gdańskiego Towarzystwa Naukowego ([[SOCIETAS LITTERARIA CUIUS SYMBOLUM VIRTUTIS ET SCIENTIARUM INCREMENTA | Societas Litteraria]]). Wspierał finansowo i organizacyjnie gdańskie Gimnazjum Akademickie, zarówno jako przedstawiciel najwyższych władz miejskich, jak i prywatnie. Zapewne jeszcze jako sekretarz Rady (po 1719) zredagował po łacinie obszerną rozprawkę dotyczącą gdańskiego prawa małżeńskiego.<br/><br/> | ||
| + | Ożenił się 12 VI 1725 z Johanną Constantią, córką Karla Adolpha Ferbera, ławnika (od 1708), rajcy (od 1728) i burgrabiego królewskiego w Gdańsku (1734). Pochowany został 27 I 1763 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]. Spoczął w nawie środkowej, pod płytą nagrobną wykonaną w 1763. {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:51, 25 sie 2019
CHRISTIAN GABRIEL von SCHRÖDER (8 XI 1692 Gdańsk – 29 XII 1762 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn oficera wojsk gdańskich, następnie ławnika Głównego Miasta (od 1710) Simona Christiana (23 VIII 1662 Gdańsk – 29 V 1723) i Anny Constantii (zm. w połogu 13 XI 1692), córki ławnika (od 1686) Ludwiga Schlieffa. Od 1707 roku uczył się w Gimnazjum Akademickim, następnie studiował na uniwersytetach w Wittenberdze i Lipsku (1712) oraz w Lejdzie (1713).
Od 1719 – przez 14 lat – był sekretarzem Rady Miejskiej Gdańska. W latach 1733–1735 był syndykiem miejskim. Od 1736 był ławnikiem, między 1746 i 1753 został rajcą, w 1747 był sędzią. Godność burmistrza piastował od 1754. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1755 i 1758, drugiego w 1754, trzeciego w 1757, 1760, 1761 i 1762, czwartego w 1756 i 1759. W 1750 (jako rajca) był burgrabią królewskim w Gdańsku.
Należał (wraz z Johannem Wahlem) do najbardziej nieprzejednanych i konsekwentnych obrońców praw i przywilejów Gdańska. W listopadzie 1750 roku aktywnie sprzeciwiał się (jako burgrabia, a zatem formalnie reprezentant króla w mieście) wprowadzeniu narzuconej miastu przez króla polskiego Augusta III w Gdańsku tzw. ordynacji królewskiej, czym naraził się na oburzenie monarchy. Prowadził w tej sprawie pertraktacje z kierownikiem polityki królewskiej i faworytem władcy Heinrichem von Brühlem. 23 VI 1751 został wezwany (wraz z burmistrzem Johannem Wahlem) przez Augusta III na dwór do Drezna i tam przez rok trzymany w areszcie, co miało zmusić władze Gdańska do przyjęcia ordynacji królewskiej, a także skłonić je do ustępstw na rzecz popieranego przez monarchę Trzeciego Ordynku.
Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli tzw. uczonych w gronie władz miejskich Gdańska. Uczestniczył w pracach powstałego w roku 1720 gdańskiego Towarzystwa Naukowego ( Societas Litteraria). Wspierał finansowo i organizacyjnie gdańskie Gimnazjum Akademickie, zarówno jako przedstawiciel najwyższych władz miejskich, jak i prywatnie. Zapewne jeszcze jako sekretarz Rady (po 1719) zredagował po łacinie obszerną rozprawkę dotyczącą gdańskiego prawa małżeńskiego.
Ożenił się 12 VI 1725 z Johanną Constantią, córką Karla Adolpha Ferbera, ławnika (od 1708), rajcy (od 1728) i burgrabiego królewskiego w Gdańsku (1734). Pochowany został 27 I 1763 w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Spoczął w nawie środkowej, pod płytą nagrobną wykonaną w 1763.
