KOSYCARZ ZBIGNIEW, fotoreporter
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''ZBIGNIEW KOSYCARZ''' (26 VII 1925 Smugawa koło Lubnia, powiat Myślenice – 12 I 1995 Gdańsk), fotoreporter. Syn Alojzego, kolejarza i Anieli z domu Czarmota. Przed wybuchem II wojny światowej ukończył szkołę powszechną i trzy klasy gimnazjum w Kętach koło Oświęcimia. W czasie okupacji od 1940 pracował jako robotnik przy budowie dróg, jako pomocnik w sklepie z przyborami szkolnymi, w latach 1942–1943 w sklepie kolonialnym, od 1944 jako sprzedawca w sklepie i fotolaborant w firmie „Olesch Foto” w Andrychowie. Po wyzwoleniu, w styczniu 1945, organizował w Kętach struktury Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP) i Harcerską Agencję Fotograficzną, w maju odbył kurs kierowników propagandy i świetlic. Także w maju 1945 w prasie ukazało się jego pierwsze zdjęcie. Kontynuował naukę w Liceum Spółdzielczym w Krakowie.<br/><br/> | '''ZBIGNIEW KOSYCARZ''' (26 VII 1925 Smugawa koło Lubnia, powiat Myślenice – 12 I 1995 Gdańsk), fotoreporter. Syn Alojzego, kolejarza i Anieli z domu Czarmota. Przed wybuchem II wojny światowej ukończył szkołę powszechną i trzy klasy gimnazjum w Kętach koło Oświęcimia. W czasie okupacji od 1940 pracował jako robotnik przy budowie dróg, jako pomocnik w sklepie z przyborami szkolnymi, w latach 1942–1943 w sklepie kolonialnym, od 1944 jako sprzedawca w sklepie i fotolaborant w firmie „Olesch Foto” w Andrychowie. Po wyzwoleniu, w styczniu 1945, organizował w Kętach struktury Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP) i Harcerską Agencję Fotograficzną, w maju odbył kurs kierowników propagandy i świetlic. Także w maju 1945 w prasie ukazało się jego pierwsze zdjęcie. Kontynuował naukę w Liceum Spółdzielczym w Krakowie.<br/><br/> | ||
| − | Od jesieni 1945 gospodarze Domu Harcerza w Sopocie, rozpoczął studia malarskie w [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych]] | + | Od jesieni 1945 gospodarze Domu Harcerza w Sopocie, rozpoczął studia malarskie w [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych]] (studiów nie ukończył). Jako fotograf współpracował w tym czasie z Zarządem Miasta Gdańska, wykonując zlecone przez [[GRUSZKOWSKI WIESŁAW JULIAN, profesor Politechniki Gdańskiej | Wiesława Gruszkowskiego]] i [[SZERMER BOHDAN, architekt, urbanista | Bohdana Szermera]] fotografie wybranych objektów, zamieszczał swoje zdjęcia w „Gazecie Morskiej” (organ Marynarki Wojennej) i w „Marynarzu Polskim”. Od maja 1947 do lutego 1948 był fotografem na m/s „Batory”, od 1948 współpracował z [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennikiem Bałtyckim”]]. W latach 1949–1995 fotoreporter [[GŁOS WYBRZEŻA, gazeta | „Głosu Wybrzeża”]]. Od 1969 członek PZPR, w latach 1973–1982 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, od 1982 Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL. Należał do [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO FOTOGRAFICZNE | Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego]]. <br/><br/> |
Autor dziesiątków tysięcy fotografii Gdańska, Pomorza Gdańskiego i jego mieszkańców. Laureat nagród w konkursach fotograficznych, między innymi Bursztynowego Obiektywu (1962), wyróżniony brązowym medalem za zdjęcie „Spartakiada” na międzynarodowym „Inerpres-foto” w Warszawie (1964). W 1972 w plebiscycie czytelników [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczoru Wybrzeża”]] wybrany na Gdańszczanina Roku. W 1994 bezskutecznie kandydował na radnego Gdańska z ramienia Forum Porozumienie. <br/><br/> | Autor dziesiątków tysięcy fotografii Gdańska, Pomorza Gdańskiego i jego mieszkańców. Laureat nagród w konkursach fotograficznych, między innymi Bursztynowego Obiektywu (1962), wyróżniony brązowym medalem za zdjęcie „Spartakiada” na międzynarodowym „Inerpres-foto” w Warszawie (1964). W 1972 w plebiscycie czytelników [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczoru Wybrzeża”]] wybrany na Gdańszczanina Roku. W 1994 bezskutecznie kandydował na radnego Gdańska z ramienia Forum Porozumienie. <br/><br/> | ||
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983), odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]], [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1966), dwukrotnie złotą odznaką „Zasłużony pracownik morza”, „Zasłużony działacz kultury”, „Za zasługi dla pożarnictwa”, „Za zasługi dla obronności kraju”, „Za zasługi dla rozwoju kultury w Gdańsku”, „Za zasługi dla PCK”, medalem „Za Zasługi dla Marynarki Wojennej”, Krzyżem Zasługi ZHP, Złotą Odznakę PŻM, Złotą Odznaką Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (TPPR) (1966), Medalem XXX-lecia PRL. Laureat nagrody Prezydenta miasta Gdańska.<br/><br/> | Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983), odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]], [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1966), dwukrotnie złotą odznaką „Zasłużony pracownik morza”, „Zasłużony działacz kultury”, „Za zasługi dla pożarnictwa”, „Za zasługi dla obronności kraju”, „Za zasługi dla rozwoju kultury w Gdańsku”, „Za zasługi dla PCK”, medalem „Za Zasługi dla Marynarki Wojennej”, Krzyżem Zasługi ZHP, Złotą Odznakę PŻM, Złotą Odznaką Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (TPPR) (1966), Medalem XXX-lecia PRL. Laureat nagrody Prezydenta miasta Gdańska.<br/><br/> | ||
| − | Przez wiele lat mieszkał przy Podwalu Staromiejskim 89. Od 1957 | + | Przez wiele lat mieszkał przy Podwalu Staromiejskim 89. Od 1957 żonaty był z Ludmiłą (3 I 1932 Kańczuga koło Przeworska – 28 XI 1981 Gdańsk), dziennikarką, odznaczoną m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]], [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]], medalem 25 lat pracy w dziennikarstwie PRL. Ojciec [[KOSYCARZ MACIEJ, fotoreporter | Macieja Kosycarza]].<br/><br/> |
Pochowany na [[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarzu w Oliwie]]. Od 1997 organizowany jest Pomorski Konkurs Fotografii Prasowej "Gdańsk Press Foto" jego imienia. W 2009 przyznano mu (pośmiertnie) [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medal Księcia Mściwoja II]]. Od 11 XII 2020 Zbigniew i Maciej Kosycarze są patronami tramwaju Pesa Jazz Duo 128NG nr 1067. {{author: MA}} <br/><br/> | Pochowany na [[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarzu w Oliwie]]. Od 1997 organizowany jest Pomorski Konkurs Fotografii Prasowej "Gdańsk Press Foto" jego imienia. W 2009 przyznano mu (pośmiertnie) [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medal Księcia Mściwoja II]]. Od 11 XII 2020 Zbigniew i Maciej Kosycarze są patronami tramwaju Pesa Jazz Duo 128NG nr 1067. {{author: MA}} <br/><br/> | ||
10 XII 2020 na internetowej stronie „Gdańskiej Strefy Prestiżu” opublikowano artykuł (z reprodukcjami licznych archiwalnych źródeł) Anny Pisarskiej-Umańskiej, ''Fotoreporter Zbigniew Kosycarz – naganiacz Halski'', ukazujący jego aktywną współpracę w latach 1948–1949 z organami bezpieczeństwa państwa i z podkreśleniem zniszczenia materiałów za inne lata. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | 10 XII 2020 na internetowej stronie „Gdańskiej Strefy Prestiżu” opublikowano artykuł (z reprodukcjami licznych archiwalnych źródeł) Anny Pisarskiej-Umańskiej, ''Fotoreporter Zbigniew Kosycarz – naganiacz Halski'', ukazujący jego aktywną współpracę w latach 1948–1949 z organami bezpieczeństwa państwa i z podkreśleniem zniszczenia materiałów za inne lata. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:26, 5 sie 2024
ZBIGNIEW KOSYCARZ (26 VII 1925 Smugawa koło Lubnia, powiat Myślenice – 12 I 1995 Gdańsk), fotoreporter. Syn Alojzego, kolejarza i Anieli z domu Czarmota. Przed wybuchem II wojny światowej ukończył szkołę powszechną i trzy klasy gimnazjum w Kętach koło Oświęcimia. W czasie okupacji od 1940 pracował jako robotnik przy budowie dróg, jako pomocnik w sklepie z przyborami szkolnymi, w latach 1942–1943 w sklepie kolonialnym, od 1944 jako sprzedawca w sklepie i fotolaborant w firmie „Olesch Foto” w Andrychowie. Po wyzwoleniu, w styczniu 1945, organizował w Kętach struktury Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP) i Harcerską Agencję Fotograficzną, w maju odbył kurs kierowników propagandy i świetlic. Także w maju 1945 w prasie ukazało się jego pierwsze zdjęcie. Kontynuował naukę w Liceum Spółdzielczym w Krakowie.
Od jesieni 1945 gospodarze Domu Harcerza w Sopocie, rozpoczął studia malarskie w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (studiów nie ukończył). Jako fotograf współpracował w tym czasie z Zarządem Miasta Gdańska, wykonując zlecone przez Wiesława Gruszkowskiego i Bohdana Szermera fotografie wybranych objektów, zamieszczał swoje zdjęcia w „Gazecie Morskiej” (organ Marynarki Wojennej) i w „Marynarzu Polskim”. Od maja 1947 do lutego 1948 był fotografem na m/s „Batory”, od 1948 współpracował z „Dziennikiem Bałtyckim”. W latach 1949–1995 fotoreporter „Głosu Wybrzeża”. Od 1969 członek PZPR, w latach 1973–1982 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, od 1982 Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL. Należał do Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego.
Autor dziesiątków tysięcy fotografii Gdańska, Pomorza Gdańskiego i jego mieszkańców. Laureat nagród w konkursach fotograficznych, między innymi Bursztynowego Obiektywu (1962), wyróżniony brązowym medalem za zdjęcie „Spartakiada” na międzynarodowym „Inerpres-foto” w Warszawie (1964). W 1972 w plebiscycie czytelników „Wieczoru Wybrzeża” wybrany na Gdańszczanina Roku. W 1994 bezskutecznie kandydował na radnego Gdańska z ramienia Forum Porozumienie.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983), odznakami „Za Zasługi dla Gdańska”, „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1966), dwukrotnie złotą odznaką „Zasłużony pracownik morza”, „Zasłużony działacz kultury”, „Za zasługi dla pożarnictwa”, „Za zasługi dla obronności kraju”, „Za zasługi dla rozwoju kultury w Gdańsku”, „Za zasługi dla PCK”, medalem „Za Zasługi dla Marynarki Wojennej”, Krzyżem Zasługi ZHP, Złotą Odznakę PŻM, Złotą Odznaką Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (TPPR) (1966), Medalem XXX-lecia PRL. Laureat nagrody Prezydenta miasta Gdańska.
Przez wiele lat mieszkał przy Podwalu Staromiejskim 89. Od 1957 żonaty był z Ludmiłą (3 I 1932 Kańczuga koło Przeworska – 28 XI 1981 Gdańsk), dziennikarką, odznaczoną m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką „Za zasługi dla Gdańska”, „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, medalem 25 lat pracy w dziennikarstwie PRL. Ojciec Macieja Kosycarza.
Pochowany na cmentarzu w Oliwie. Od 1997 organizowany jest Pomorski Konkurs Fotografii Prasowej "Gdańsk Press Foto" jego imienia. W 2009 przyznano mu (pośmiertnie) Medal Księcia Mściwoja II. Od 11 XII 2020 Zbigniew i Maciej Kosycarze są patronami tramwaju Pesa Jazz Duo 128NG nr 1067.
10 XII 2020 na internetowej stronie „Gdańskiej Strefy Prestiżu” opublikowano artykuł (z reprodukcjami licznych archiwalnych źródeł) Anny Pisarskiej-Umańskiej, Fotoreporter Zbigniew Kosycarz – naganiacz Halski, ukazujący jego aktywną współpracę w latach 1948–1949 z organami bezpieczeństwa państwa i z podkreśleniem zniszczenia materiałów za inne lata.
