WALRABE JOHANN (II), burmistrz Głównego Miasta Gdańska
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę WALRABE JOHANN (II) na WALRABE JOHANN (II), burmistrz Głównego Miasta Gdańska) |
|||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOHANN WALRABE''' (Walraven | + | '''JOHANN WALRABE''' (Walraven) (około 1335 Gdańsk – po 17 V 1386 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta Gdańska]]. Syn burmistrza [[WALRABE JOHANN (I), burmistrz Głównego Miasta Gdańska | Johanna Walrabego]]. <br/><br/> |
| − | Od 1359 | + | Od 1359 był [[ŁAWA MIEJSKA | ławnikiem]] Głównego Miasta Gdańska, od 1361 [[RADA MIEJSKA | rajcą]], od 1372 burmistrzem. Można przyjąć, że urząd pierwszego burmistrza sprawował w latach 1372, 1373, 1376, 1380 i 1383, drugiego – 1374, 1375, 1379, 1382 i 1386, trzeciego – 1378, 1381 i 1385, czwartego – 1377 i 1384. <br/><br/> |
| − | Potwierdzeniem znaczenia politycznego jego rodziny w Gdańsku w 2. połowie XIV wieku był fakt, że burmistrzem (i to od razu pierwszym) został po śmierci ojca. W okresie jego urzędowania 24 V 1377 | + | Potwierdzeniem znaczenia politycznego jego rodziny w Gdańsku w 2. połowie XIV wieku był fakt, że burmistrzem (i to od razu pierwszym) został po śmierci ojca. W okresie jego urzędowania 24 V 1377 zorganizowano w Gdańsku zjazd miast pruskich; wraz z [[GOTTESKNECHT NICOLAUS, burmistrz Głównego Miasta | Nicolausem Gottesknechtem]] był na nim reprezentantem Głównego Miasta Gdańska. Podczas zjazdu zdecydowano o składzie przedstawicielstwa miast pruskich na nadchodzący zjazd [[HANZA | Hanzy]] w Lubece. Reprezentował także Gdańsk w zjeździe miast pruskich w Malborku 17 IV 1379. W 1381 odbierał od Lubeki i Stralsundu (także przy pomocy pośredników) nadpłacone przez gdańszczan cło funtowe. |
| − | Zajmował się handlem, zwłaszcza eksportem zboża. W latach 80. XIV wieku dokonane przez niego z tego tytułu opłaty [[CŁO FUNTOWE | cła funtowego]] notowano w Rewlu (obecnie Tallinn) oraz w Toruniu. Aktywnie działał na rynku renty, tj. w zamian za udzielony kapitał otrzymywał prawo corocznego pobierania renty od właścicieli obciążonych nieruchomości. W 1359 | + | Zajmował się handlem, zwłaszcza eksportem zboża. W latach 80. XIV wieku dokonane przez niego z tego tytułu opłaty [[CŁO FUNTOWE | cła funtowego]] notowano w Rewlu (obecnie Tallinn) oraz w Toruniu. Aktywnie działał na rynku renty, tj. w zamian za udzielony kapitał otrzymywał prawo corocznego pobierania renty od właścicieli obciążonych nieruchomości. W 1359 był właścicielem 25 rent, z których corocznie uzyskiwał duży dochód 47,5 grzywny. Na terenie Głównego Miasta Gdańska posiadał dwie nieruchomości: przy ''platea panum'' (ul. Ogarna) i ''longa platea'' (ul. Długa) oraz jedną budę przy Twergasse (ul. Mieszczańska). 4 V 1386 wielki mistrz krzyżacki Konrad Zöllner von Rotenstein nadał mu łąki (o powierzchni 6 mórg) na [[DŁUGIE OGRODY | Długich Ogrodach]]. <br/><br/> |
| − | Jako typowy przedstawiciel patrycjatu miejskiego dokonywał wielu aktów dobroczynności na rzecz instytucji religijnych. W 1379 | + | Jako typowy przedstawiciel patrycjatu miejskiego dokonywał wielu aktów dobroczynności na rzecz instytucji religijnych. W 1379, wraz z całą [[RADA MIEJSKA | Radą Miejską]], potwierdził fundację dwóch mszy za zmarłych Tiedemanna i Rotgera von Lowenborch. Rada zobowiązała się do uiszczania na ten cel po śmierci fundatorów, Wyllamusa i Gostwynusa Koningów, renty wieczystej w wysokości 20 grzywien rocznie. W [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | kościele św. Mikołaja]] sfinansował witraże, w związku rozpoczęciem budowy transeptu [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] ufundował tam około 1385 kaplicę św. Barbary. Okna w kaplicy ozdobił witrażami z własnym gmerkiem. Podstawą majątku kaplicy stały się dochody w wysokości 24 grzywien ze wspomnianych łąk na Długich Ogrodach, które przeszły na rzecz kaplicy albo jeszcze za jego życia, albo wskutek realizacji jego testamentu. W okresie sprawowania urzędu zobowiązał się w imieniu Rady Miejskiej do współfinansowania budowy dworu biskupa włocławskiego na [[BISKUPIA GÓRKA | Biskupiej Górce]]. <br/><br/> |
| − | Około 1355 | + | Około 1355 ożenił się z Krystyną Went. Pozostawił syna Heinricha, ławnika Głównego Miasta w 1391. {{author: MG}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 07:42, 6 gru 2022
JOHANN WALRABE (Walraven) (około 1335 Gdańsk – po 17 V 1386 Gdańsk), burmistrz Głównego Miasta Gdańska. Syn burmistrza Johanna Walrabego.
Od 1359 był ławnikiem Głównego Miasta Gdańska, od 1361 rajcą, od 1372 burmistrzem. Można przyjąć, że urząd pierwszego burmistrza sprawował w latach 1372, 1373, 1376, 1380 i 1383, drugiego – 1374, 1375, 1379, 1382 i 1386, trzeciego – 1378, 1381 i 1385, czwartego – 1377 i 1384.
Potwierdzeniem znaczenia politycznego jego rodziny w Gdańsku w 2. połowie XIV wieku był fakt, że burmistrzem (i to od razu pierwszym) został po śmierci ojca. W okresie jego urzędowania 24 V 1377 zorganizowano w Gdańsku zjazd miast pruskich; wraz z Nicolausem Gottesknechtem był na nim reprezentantem Głównego Miasta Gdańska. Podczas zjazdu zdecydowano o składzie przedstawicielstwa miast pruskich na nadchodzący zjazd Hanzy w Lubece. Reprezentował także Gdańsk w zjeździe miast pruskich w Malborku 17 IV 1379. W 1381 odbierał od Lubeki i Stralsundu (także przy pomocy pośredników) nadpłacone przez gdańszczan cło funtowe.
Zajmował się handlem, zwłaszcza eksportem zboża. W latach 80. XIV wieku dokonane przez niego z tego tytułu opłaty cła funtowego notowano w Rewlu (obecnie Tallinn) oraz w Toruniu. Aktywnie działał na rynku renty, tj. w zamian za udzielony kapitał otrzymywał prawo corocznego pobierania renty od właścicieli obciążonych nieruchomości. W 1359 był właścicielem 25 rent, z których corocznie uzyskiwał duży dochód 47,5 grzywny. Na terenie Głównego Miasta Gdańska posiadał dwie nieruchomości: przy platea panum (ul. Ogarna) i longa platea (ul. Długa) oraz jedną budę przy Twergasse (ul. Mieszczańska). 4 V 1386 wielki mistrz krzyżacki Konrad Zöllner von Rotenstein nadał mu łąki (o powierzchni 6 mórg) na Długich Ogrodach.
Jako typowy przedstawiciel patrycjatu miejskiego dokonywał wielu aktów dobroczynności na rzecz instytucji religijnych. W 1379, wraz z całą Radą Miejską, potwierdził fundację dwóch mszy za zmarłych Tiedemanna i Rotgera von Lowenborch. Rada zobowiązała się do uiszczania na ten cel po śmierci fundatorów, Wyllamusa i Gostwynusa Koningów, renty wieczystej w wysokości 20 grzywien rocznie. W kościele św. Mikołaja sfinansował witraże, w związku rozpoczęciem budowy transeptu kościoła Najświętszej Marii Panny ufundował tam około 1385 kaplicę św. Barbary. Okna w kaplicy ozdobił witrażami z własnym gmerkiem. Podstawą majątku kaplicy stały się dochody w wysokości 24 grzywien ze wspomnianych łąk na Długich Ogrodach, które przeszły na rzecz kaplicy albo jeszcze za jego życia, albo wskutek realizacji jego testamentu. W okresie sprawowania urzędu zobowiązał się w imieniu Rady Miejskiej do współfinansowania budowy dworu biskupa włocławskiego na Biskupiej Górce.
Około 1355 ożenił się z Krystyną Went. Pozostawił syna Heinricha, ławnika Głównego Miasta w 1391.
