BAUER KARL ERNST, burmistrz Gdańska
| (Nie pokazano 20 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File:Bauer Karl Ernst.JPG|thumb|Karl Ernst Bauer]] | + | [[File:Bauer Karl Ernst.JPG|thumb|Karl Ernst Bauer, mezzotinta Nicolausa Verkolje według portretu [[KLEIN DANIEL, malarz | Daniela Kleina]], początek XVIII wieku]] |
| − | + | [[File: Płyta_Karla_Ernsta_Bauera.jpg |thumb| Płyta nagrobna Karla Ernsta Bauera w kościele NMP w Gdańsku]] | |
| − | '''KARL ERNST BAUER''' (28 VIII 1665 Gdańsk – 28 VIII 1719 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Był synem Reinholda Bauera (1 I 1633 Gdańsk – 31 X 1687 Gdańsk), od 1666 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]], i Elisabeth | + | '''KARL ERNST BAUER''' (28 VIII 1665 Gdańsk – 28 VIII 1719 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Pochodził z rodziny przybyłej najprawdopodobniej z Niderlandów, notowanej w Gdańsku od początku XVI wieku. M.in. jego dziadek Arnd (1590–1653) uzyskał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwa Gdańska]] i pełnił urzędy sekretarza miasta i syndyka. Był synem Reinholda Bauera (1 I 1633 Gdańsk – 31 X 1687 Gdańsk), prawnika po studiach w Królewcu (1650), Strasburgu (1652) i Bazylei (1654), który 11 XII 1657 wystarał się o uzyskanie potwierdzenia kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), od 1666 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]], i Elisabeth, córki Thomasa Gellentin. <br/><br/> |
| + | W sierpniu 1683 zapisany został do ostatniej klasy (primy) [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], m.in. pobierał u [[ŁAGANOWSKI STEPHANI JAN, nauczyciel języka polskiego w Gimnazjum Akademickim | Stephana Jana Łaganowskiego]] lekcje języka polskiego i w nim jako uczeń publicznie przemawiał, popisową mowę, wygłoszoną 12 VI 1686, poświęcił królowi Janowi Sobieskiemu. W 1686 studiował na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. <br/><br/> | ||
| + | 15 III 1691 otrzymał potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska (jako tzw. Bürger-Kind). Od 1694 był ławnikiem, od 1701 [[RADA MIEJSKA | rajcą]], w 1704 [[SĘDZIA | sędzią]], w latach 1716–1719 burmistrzem: pierwszym w 1717, drugim w 1716 i 1719, czwartym w 1718. W 1707, 1711, 1715 i 1718 piastował w Gdańsku urząd [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]], wyboru w 1711 gratulował mu okolicznościowym wierszem Samuel Czeraski. Dał się poznać jako zręczny dyplomata. Dużą aktywność na tym polu wykazywał zwłaszcza podczas wojny północnej (1701–1721), m.in. w 1703 skutecznie przeciwstawiał się szwedzkim groźbom wobec miasta. <br/><br/> | ||
Jako [[KALWINI W GDAŃSKU | kalwinista]] był związany z należącym do gdańskich kalwinistów [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościołem św. Piotra i Pawła]], który wspierał finansowo i w którym chrzcił swoje dzieci. Właściciel firmy dysponującej w 1694 dwoma statkami. <br/><br/> | Jako [[KALWINI W GDAŃSKU | kalwinista]] był związany z należącym do gdańskich kalwinistów [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościołem św. Piotra i Pawła]], który wspierał finansowo i w którym chrzcił swoje dzieci. Właściciel firmy dysponującej w 1694 dwoma statkami. <br/><br/> | ||
W skład jego majątku wchodziły liczne posiadłości ziemskie położone niedaleko od miasta, w które chętnie lokował nadwyżki kapitałowe. Odziedziczył Borkowo (w jego posiadanie wszedł po śmierci ojca w 1687) i [[ŁOSTOWICE | Łostowice]] (w posiadaniu rodziny od 1635), w 1695 nabył Wiślinę i Mokry Dwór. W dworku w tej ostatniej miejscowości gościł w 1716 ambasadora Rosji w Rzeczypospolitej, księcia Grigorija Dołgorukiego. Był również gospodarzem odbywającego się tam spotkania cara rosyjskiego Piotra I Wielkiego i króla polskiego Augusta II, którzy omawiali wówczas bieżące sprawy polityczne związane z wojną północną. <br/><br/> | W skład jego majątku wchodziły liczne posiadłości ziemskie położone niedaleko od miasta, w które chętnie lokował nadwyżki kapitałowe. Odziedziczył Borkowo (w jego posiadanie wszedł po śmierci ojca w 1687) i [[ŁOSTOWICE | Łostowice]] (w posiadaniu rodziny od 1635), w 1695 nabył Wiślinę i Mokry Dwór. W dworku w tej ostatniej miejscowości gościł w 1716 ambasadora Rosji w Rzeczypospolitej, księcia Grigorija Dołgorukiego. Był również gospodarzem odbywającego się tam spotkania cara rosyjskiego Piotra I Wielkiego i króla polskiego Augusta II, którzy omawiali wówczas bieżące sprawy polityczne związane z wojną północną. <br/><br/> | ||
| − | Ożenił się 13 | + | Ożenił się w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) 28 stycznia lub 13 lutego 1691 z Adelgunde (chrzest 9 V 1675 – pochowana 7 II 1732), córką Jacoba Wrighta (Wrichta, zm. 23 VII 1689) i Anny z domu Horn. Doczekał się córek 1/ '''Anny Elisabeth''' (25 VII 1693 Gdańsk – 5 X 1715 Gdańsk), od ślubu w kościele NMP 8 XI 1714 żony Georga Simona von Bömelna (syna burmistrza [[BÖMELN GABRIEL, burmistrz Gdańska | Gabriela Bömelna]]), zmarłej po niecałym roku małżeństwa przy porodzie jedynego dziecka, syna Georga Reinholda, oraz 2/ '''Adelgundy Renaty''' (30 VII 1694 Gdańsk – 8 VI 1717), od ślubu w kościele NMP 4 III 1715 żony Valentina Andreasa Borckmanna (syna burmistrza [[BORCKMANN ANDREAS (II), burmistrz Gdańska | Andreasa Borckmanna]]), również zmarłej przy porodzie pierwszego dziecka, córki Julietty Karoliny (1717–1718). Na jego jedynym synu 3/ '''Reinholdzie''' (ur. 1693), od października 1714 studenta prawa na uniwersytecie w Lejdzie, po których podjął służbę pruską i doczekał się tytułu radcy królewskiego dworu pruskiego, rodzina Bauerów w Gdańsku wygasła. <br/><br/> |
| − | Został pochowany w | + | Został pochowany pod przygotowaną już w 1708 płytą nr 4 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]], [[KANTATA| kantatę]] pogrzebową skomponował [[FREISLICH MAXIMILIAN DIETRICH, kompozytor | Maximilian Dietrich Freislich]]. Na początku XVIII wieku sportretował go rytownik [[KLEIN DANIEL, malarz | Daniel Klein]] (mezzotinta autorstwa niderlandzkiego malarza Nicolaasa Verkoljego). Rodzinny grobowiec w kościele NMP nabył później producent srebrnego drutu, Heinrich Lampe (zm. 1755). {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | ''Album studiosorum Academiae Lugduno-Batavae MDLXXV–MDCCCLXXV. Accedunt nomina curatorum et professorum per eadem secula'', ed. Willem N. Du Rieu, Hagae Comitum 1875, s. 839. <br/> | ||
| + | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 362, 478.<br/> | ||
| + | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 245.<br/> | ||
| + | Starek Elżbieta, Kotłowski Grzegorz, ''Łacińskie inskrypcie w kościołach Gdańska. Płyty nagrobne Bazyliki Mariackiej'', Pelplin 2021, s. 20–22.<br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 38.<br/> | ||
| + | Zdrenka Joachim, ''Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814'', t. II, Gdańsk 2008, s. 19. | ||
Aktualna wersja na dzień 11:45, 19 gru 2024
KARL ERNST BAUER (28 VIII 1665 Gdańsk – 28 VIII 1719 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Pochodził z rodziny przybyłej najprawdopodobniej z Niderlandów, notowanej w Gdańsku od początku XVI wieku. M.in. jego dziadek Arnd (1590–1653) uzyskał kupieckie obywatelstwa Gdańska i pełnił urzędy sekretarza miasta i syndyka. Był synem Reinholda Bauera (1 I 1633 Gdańsk – 31 X 1687 Gdańsk), prawnika po studiach w Królewcu (1650), Strasburgu (1652) i Bazylei (1654), który 11 XII 1657 wystarał się o uzyskanie potwierdzenia kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), od 1666 ławnika, i Elisabeth, córki Thomasa Gellentin.
W sierpniu 1683 zapisany został do ostatniej klasy (primy) Gimnazjum Akademickiego, m.in. pobierał u Stephana Jana Łaganowskiego lekcje języka polskiego i w nim jako uczeń publicznie przemawiał, popisową mowę, wygłoszoną 12 VI 1686, poświęcił królowi Janowi Sobieskiemu. W 1686 studiował na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą.
15 III 1691 otrzymał potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska (jako tzw. Bürger-Kind). Od 1694 był ławnikiem, od 1701 rajcą, w 1704 sędzią, w latach 1716–1719 burmistrzem: pierwszym w 1717, drugim w 1716 i 1719, czwartym w 1718. W 1707, 1711, 1715 i 1718 piastował w Gdańsku urząd burgrabiego, wyboru w 1711 gratulował mu okolicznościowym wierszem Samuel Czeraski. Dał się poznać jako zręczny dyplomata. Dużą aktywność na tym polu wykazywał zwłaszcza podczas wojny północnej (1701–1721), m.in. w 1703 skutecznie przeciwstawiał się szwedzkim groźbom wobec miasta.
Jako kalwinista był związany z należącym do gdańskich kalwinistów kościołem św. Piotra i Pawła, który wspierał finansowo i w którym chrzcił swoje dzieci. Właściciel firmy dysponującej w 1694 dwoma statkami.
W skład jego majątku wchodziły liczne posiadłości ziemskie położone niedaleko od miasta, w które chętnie lokował nadwyżki kapitałowe. Odziedziczył Borkowo (w jego posiadanie wszedł po śmierci ojca w 1687) i Łostowice (w posiadaniu rodziny od 1635), w 1695 nabył Wiślinę i Mokry Dwór. W dworku w tej ostatniej miejscowości gościł w 1716 ambasadora Rosji w Rzeczypospolitej, księcia Grigorija Dołgorukiego. Był również gospodarzem odbywającego się tam spotkania cara rosyjskiego Piotra I Wielkiego i króla polskiego Augusta II, którzy omawiali wówczas bieżące sprawy polityczne związane z wojną północną.
Ożenił się w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) 28 stycznia lub 13 lutego 1691 z Adelgunde (chrzest 9 V 1675 – pochowana 7 II 1732), córką Jacoba Wrighta (Wrichta, zm. 23 VII 1689) i Anny z domu Horn. Doczekał się córek 1/ Anny Elisabeth (25 VII 1693 Gdańsk – 5 X 1715 Gdańsk), od ślubu w kościele NMP 8 XI 1714 żony Georga Simona von Bömelna (syna burmistrza Gabriela Bömelna), zmarłej po niecałym roku małżeństwa przy porodzie jedynego dziecka, syna Georga Reinholda, oraz 2/ Adelgundy Renaty (30 VII 1694 Gdańsk – 8 VI 1717), od ślubu w kościele NMP 4 III 1715 żony Valentina Andreasa Borckmanna (syna burmistrza Andreasa Borckmanna), również zmarłej przy porodzie pierwszego dziecka, córki Julietty Karoliny (1717–1718). Na jego jedynym synu 3/ Reinholdzie (ur. 1693), od października 1714 studenta prawa na uniwersytecie w Lejdzie, po których podjął służbę pruską i doczekał się tytułu radcy królewskiego dworu pruskiego, rodzina Bauerów w Gdańsku wygasła.
Został pochowany pod przygotowaną już w 1708 płytą nr 4 w kościele Najświętszej Marii Panny, kantatę pogrzebową skomponował Maximilian Dietrich Freislich. Na początku XVIII wieku sportretował go rytownik Daniel Klein (mezzotinta autorstwa niderlandzkiego malarza Nicolaasa Verkoljego). Rodzinny grobowiec w kościele NMP nabył później producent srebrnego drutu, Heinrich Lampe (zm. 1755).
Bibliografia:
Album studiosorum Academiae Lugduno-Batavae MDLXXV–MDCCCLXXV. Accedunt nomina curatorum et professorum per eadem secula, ed. Willem N. Du Rieu, Hagae Comitum 1875, s. 839.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 362, 478.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 245.
Starek Elżbieta, Kotłowski Grzegorz, Łacińskie inskrypcie w kościołach Gdańska. Płyty nagrobne Bazyliki Mariackiej, Pelplin 2021, s. 20–22.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 38.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 19.
