ŁOSTOWICE
| < Poprzednie | Następne > |
ŁOSTOWICE (1334 Włostowice, 1356 Schonevelt, XVI wiek Łostowice alias Szynfeld, Schönfeld), część dzielnicy Gdańska Ujeścisko– Łostowice ( administracyjny podział).
Wieś wzmiankowana w 1334 jako granicząca z Kowalami i Zakoniczynem. W 1356 nadana przez wielkiego mistrza krzyżackiego Winricha von Kniprode na prawie chełmińskim Rutgerowi von Ubechowi. W XV–XVI wieku nadal majątek rycerski (m.in. w 1401 Stefana z Łostowic i jego brata Piotra z Dolaszewa, w 1452 Janka, w 1570 Czarlińskiego). W latach 1478–1480, po śmierci Jacoba Fluggego, witryka kościoła Najświętszej Marii Panny (świeckiego zarządcy majątku kościelnego), wdowa po nim przekazała dwór i trzy łany ziemi na potrzeby kaplicy Wszystkich Świętych w tym kościele.
Od 1554 własność burmistrza gdańskiego Johanna von Werdena, następnie przedstawicieli szlachty. W początkach XVII wieku właściciel, Stanisław Jankowski, zezwalał na istnienie we wsi w 1612 zboru ariańskiego, sam (widać kryptoarianin) w 1603 jako pierwszy z tej warstwy społecznej ochrzcił swoją córkę Barbarę w kościele św. Piotra i Pawła. Z czasem wieś pozostawała w rękach innych gdańskich rodzin mieszczańskich, od 1635 Bauerów (zob. Karl Ernst Bauer), późnie Davissonów ( Daniel Gottlieb Davisson). Po wojnach napoleońskich w 1817 na Górze Luizy u zbiegu obecnej ul. Niepołomickiej i Kampinoskiej wystawiono krzyż-pomnik dziewięciu oficerom Landwehry poległym w 1813.
W XIX wieku samodzielna gmina wiejska. W 1910 mieszkało tu 407 osób, z których 37 deklarowało polskie pochodzenie, w 1923 – 401 osób. W latach 30. XX wieku właścicielem majątku był Max Wendt, któremu 20 I 1937 spłonęły zabudowania gospodarcze. Zajęta przez Armię Czerwoną 25 III 1945. W granicach administracyjnych Gdańska od 1 I 1973. Od 2000 zabudowywane nowymi osiedlami (zob. kościół św. Judy Tadeusza, Szkoła Podstawowa nr 86).
