GEBERT JERZY ANTONI, radiowy dziennikarz sportowy
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Gebert Jerzy Antoni.JPG|thumb|Jerzy Gebert]] | [[File:Gebert Jerzy Antoni.JPG|thumb|Jerzy Gebert]] | ||
| − | '''JERZY ANTONI GEBERT''' (ur. 25 XII 1930 Ostróg, Wołyń), radiowy dziennikarz sportowy. W Gdańsku od czerwca 1945 | + | [[File: Gebert_Jerzy.jpg |thumb| Jerzy Gebert]] |
| − | Od września 1950 (jeszcze w kresie studiów) do emerytury w marcu 1991 redaktor sportowy [[RADIO GDAŃSK | gdańskiej rozgłośni]] Polskiego Radia (PR). Do | + | [[File: Stanisław_Michalski.JPG |thumb| Jerzy Gebert (w tańcu), z prawej aktor [[MICHALSKI STANISŁAW, aktor | Stanisław Michalski]], 1965]] |
| − | Uprawiał tematykę sportową, pełniąc nieformalną funkcję kierownika redakcji sportowej. Jako pierwszy w kraju w 1951 | + | [[File: Tadeusz_Bolduan_i_Jerzy_Gebert.jpg |thumb| Jerzy Gebert i [[BOLDUAN TADEUSZ, dziennikarz | Tadeusz Bolduan]]]] |
| − | Twórca prowadzonego przez 15 lat codziennego, półtoragodzinnego programu porannego „Studio Bałtyk”, nadawanego na antenie rozgłośni Szczecin, Koszalin, Gdańsk. Autor koncepcji i realizacji dorocznego – od | + | |
| − | Autor | + | '''JERZY ANTONI GEBERT''' (ur. 25 XII 1930 Ostróg, Wołyń), radiowy dziennikarz sportowy. Dzieciństwo spędził na Wołyniu, następnie mieszkał z rodziną w Siedlcach. W Gdańsku od czerwca 1945. W 1949 ukończył [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, III | III Liceum Ogólnokształcące]], grał w piłkę ręczną w reprezentacji szkolnej Gdańska kierowanej przez [[WALLERAND LEON, trener | Leona Walleranda]] i w piłkę nożną w drużynie juniorów [[LECHIA | Lechii Gdańsk]]. W latach 1949–1954 studiował na Wydziale Lekarskim [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]], grał w piłkę nożną w zespole AZS (III liga). W 1955 uzyskał dyplom lekarza, w latach 1955–1962 pracował w gdańskich szkołach (w Gdańsku-[[LETNICA |Letnicy]], w szkole zegarmistrzowskiej w Gdańsku-[[BRZEŹNO | Brzeźnie]]), w Wojewódzkiej Przychodni Sportowo-Lekarskiej, jako reumatolog w przychodni w Gdańsku-[[OLIWA | Oliwie]], do 1976 (w którym rozstał się z praktyką lekarską) pełnił nocne dyżury w Pogotowiu Ratunkowym. <br/><br/> |
| − | W 2000 i 2010 otrzymał [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]], w 2005 [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medal Księcia Mściwoja II]], w 2018 medal „Za zasługi dla gdańskiego sportu”. {{author: JMY}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Od września 1950 (jeszcze w kresie studiów) do emerytury w marcu 1991 redaktor sportowy [[RADIO GDAŃSK | gdańskiej rozgłośni]] Polskiego Radia (PR). Do 2010 (także na emeryturze) współpracował z redakcją sportową I Programu PR w Warszawie. Od 1961 korespondent katowickiego „Sportu”. W 1971 mianowany kierownikiem redakcji informacji, w 1974 (po sukcesie wymyślonego i prowadzonego przez siebie „Studia Bałtyk”), został zastępcą redaktora naczelnego PR w Gdańsku, od stycznia 1981 do emerytury redaktor naczelny.<br/><br/> |
| + | Uprawiał tematykę sportową, pełniąc nieformalną funkcję kierownika redakcji sportowej. Jako pierwszy w kraju w 1951 wprowadził na antenę audycję typu „muzyka i sport”, nazwaną później „Przy muzyce o sporcie”, „Sportowe rozmaitości”, „W sportowym rytmie” itp. w różnych rozgłośniach regionalnych. Dla Telewizji Polskiej relacjonował igrzyska olimpijskie w Monachium (1972), Montrealu (1976) i Moskwie (1980), osiem kolarskich Wyścigów Pokoju i wiele imprez najwyższej rangi (np. mistrzostwa świata i dziesięciokrotnie mistrzostwa Europy w boksie).<br/><br/> | ||
| + | Twórca prowadzonego przez 15 lat codziennego, półtoragodzinnego programu porannego „Studio Bałtyk”, nadawanego na antenie rozgłośni Szczecin, Koszalin, Gdańsk. Autor koncepcji i realizacji dorocznego – od 1963 – odbywającego się na początku września biegu ulicznego Szlakiem Obrońców Wybrzeża ([[BIEG WESTERPLATTE | Bieg Westerplatte]]), najstarszego kontynuowanego biegu ulicznego w Polsce. Z jego inicjatywy nadano w 1977 Ośrodkowi Przygotowań Olimpijskich w Cetniewie imię Feliksa Stamma. W latach 1978 i 1982 wystąpił z pomysłem i pomagał w organizacji masowych turniejów piłkarskich drużyn szkolnych i podwórkowych podczas trwania mundiali w Argentynie i Hiszpanii. Przez dwie kadencje w latach 90. członek Zarządu Okręgowego Związku Piłki Ręcznej w Gdańsku.<br/><br/> | ||
| + | Jako praktycznie jedyny specjalista od relacjami "na żywo" (do 1989 tylko audycje sportowe mogły być transmitowane w ten sposób, wszystkie inne – po ocenzurowaniu – wyłącznie z odtworzenia) był delegowany do reporterskiej obsługi wyjątkowo ważnych wydarzeń w Gdańsku, m.in. relacji z [[WIZYTA PREZYDENTA FRANCJI CHARLESA DE GAULLE’A, 1967 | wizyty prezydenta Francji Charlesa de Gaulle’a]], sprowadzenia zwłok [[SUCHARSKI HENRYK, komendant Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte, honorowy obywatel Gdańska | majora Henryka Sucharskiego]] (1971), [[WIZYTY SZACHA IRANU MOHAMMADA REZY PAHLAWIEGO W GDAŃSKU, 1966, 1977 | wizyty szacha Iranu Mohammada Rezę Pahlaviego]] i jego małżonki Farah Diby (1977), spotkania w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]] z [[WIZYTY PREMIER WIELKIEJ BRYTANII MARGARET THATCHER W GDAŃSKU, 1988, 2000| premier Wielkiej Brytanii Margaret Thatcher]] (1988), z wizyty prezydenta Francji [[WIZYTY PREZYDENTA FRANCJI FRANÇOISA MITTERANDA W GDAŃSKU, 1989, 1993| François Mitteranda]] (1989), z wizyty | ||
| + | [[WIZYTY PREZYDENTA USA GEORGE’A HERBERTA WALKERA BUSHA W GDAŃSKU, 1989, 1997| Barbary Bush]] (1989), z modlitwy ekumenicznej w oliwskiej [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | katedrze Trójcy Świętej]] prezydent Republiki Federalnej Niemiec [[WIZYTY PREZYDENTA REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC RICHARDA VON WEIZSÄCKERA W GDAŃSKU, 1990, 1993, 1997 |Richarda von Weizsäckera]] (1990).<br/><br/> | ||
| + | |||
| + | Autor m.in. ''Z gdańskich boisk i stadionów'' (1970), ''Bombardierzy, Korsarze i inni'' (1995), ''Poczet olimpijczyków Ziemi Gdańskiej'' (1996), ''Najlepsi polscy sportowcy XX wieku'' (2002), wspomnień ''Z Wołynia przez Gdańsk na trzy Olimpiady'' (2016) i słuchowisk radiowych (''Bokser i śmierć'' według Józefa Hena, ''Zurück zum Reich'' o Gdańsku przed wybuchem II wojny światowej).<br/><br/> | ||
| + | W 2000 i 2010 otrzymał [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]], w 2005 [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medal Księcia Mściwoja II]], w 2018 medal „Za zasługi dla gdańskiego sportu”. Żonaty z Teresą, ojciec Katarzyny (ur. 1959) i Wojciecha (ur. 1963). {{author: JMY}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:47, 14 lip 2024
JERZY ANTONI GEBERT (ur. 25 XII 1930 Ostróg, Wołyń), radiowy dziennikarz sportowy. Dzieciństwo spędził na Wołyniu, następnie mieszkał z rodziną w Siedlcach. W Gdańsku od czerwca 1945. W 1949 ukończył III Liceum Ogólnokształcące, grał w piłkę ręczną w reprezentacji szkolnej Gdańska kierowanej przez Leona Walleranda i w piłkę nożną w drużynie juniorów Lechii Gdańsk. W latach 1949–1954 studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku, grał w piłkę nożną w zespole AZS (III liga). W 1955 uzyskał dyplom lekarza, w latach 1955–1962 pracował w gdańskich szkołach (w Gdańsku-Letnicy, w szkole zegarmistrzowskiej w Gdańsku- Brzeźnie), w Wojewódzkiej Przychodni Sportowo-Lekarskiej, jako reumatolog w przychodni w Gdańsku- Oliwie, do 1976 (w którym rozstał się z praktyką lekarską) pełnił nocne dyżury w Pogotowiu Ratunkowym.
Od września 1950 (jeszcze w kresie studiów) do emerytury w marcu 1991 redaktor sportowy gdańskiej rozgłośni Polskiego Radia (PR). Do 2010 (także na emeryturze) współpracował z redakcją sportową I Programu PR w Warszawie. Od 1961 korespondent katowickiego „Sportu”. W 1971 mianowany kierownikiem redakcji informacji, w 1974 (po sukcesie wymyślonego i prowadzonego przez siebie „Studia Bałtyk”), został zastępcą redaktora naczelnego PR w Gdańsku, od stycznia 1981 do emerytury redaktor naczelny.
Uprawiał tematykę sportową, pełniąc nieformalną funkcję kierownika redakcji sportowej. Jako pierwszy w kraju w 1951 wprowadził na antenę audycję typu „muzyka i sport”, nazwaną później „Przy muzyce o sporcie”, „Sportowe rozmaitości”, „W sportowym rytmie” itp. w różnych rozgłośniach regionalnych. Dla Telewizji Polskiej relacjonował igrzyska olimpijskie w Monachium (1972), Montrealu (1976) i Moskwie (1980), osiem kolarskich Wyścigów Pokoju i wiele imprez najwyższej rangi (np. mistrzostwa świata i dziesięciokrotnie mistrzostwa Europy w boksie).
Twórca prowadzonego przez 15 lat codziennego, półtoragodzinnego programu porannego „Studio Bałtyk”, nadawanego na antenie rozgłośni Szczecin, Koszalin, Gdańsk. Autor koncepcji i realizacji dorocznego – od 1963 – odbywającego się na początku września biegu ulicznego Szlakiem Obrońców Wybrzeża ( Bieg Westerplatte), najstarszego kontynuowanego biegu ulicznego w Polsce. Z jego inicjatywy nadano w 1977 Ośrodkowi Przygotowań Olimpijskich w Cetniewie imię Feliksa Stamma. W latach 1978 i 1982 wystąpił z pomysłem i pomagał w organizacji masowych turniejów piłkarskich drużyn szkolnych i podwórkowych podczas trwania mundiali w Argentynie i Hiszpanii. Przez dwie kadencje w latach 90. członek Zarządu Okręgowego Związku Piłki Ręcznej w Gdańsku.
Jako praktycznie jedyny specjalista od relacjami "na żywo" (do 1989 tylko audycje sportowe mogły być transmitowane w ten sposób, wszystkie inne – po ocenzurowaniu – wyłącznie z odtworzenia) był delegowany do reporterskiej obsługi wyjątkowo ważnych wydarzeń w Gdańsku, m.in. relacji z wizyty prezydenta Francji Charlesa de Gaulle’a, sprowadzenia zwłok majora Henryka Sucharskiego (1971), wizyty szacha Iranu Mohammada Rezę Pahlaviego i jego małżonki Farah Diby (1977), spotkania w Ratuszu Głównego Miasta z premier Wielkiej Brytanii Margaret Thatcher (1988), z wizyty prezydenta Francji François Mitteranda (1989), z wizyty
Barbary Bush (1989), z modlitwy ekumenicznej w oliwskiej katedrze Trójcy Świętej prezydent Republiki Federalnej Niemiec Richarda von Weizsäckera (1990).
Autor m.in. Z gdańskich boisk i stadionów (1970), Bombardierzy, Korsarze i inni (1995), Poczet olimpijczyków Ziemi Gdańskiej (1996), Najlepsi polscy sportowcy XX wieku (2002), wspomnień Z Wołynia przez Gdańsk na trzy Olimpiady (2016) i słuchowisk radiowych (Bokser i śmierć według Józefa Hena, Zurück zum Reich o Gdańsku przed wybuchem II wojny światowej).
W 2000 i 2010 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, w 2005 Medal Księcia Mściwoja II, w 2018 medal „Za zasługi dla gdańskiego sportu”. Żonaty z Teresą, ojciec Katarzyny (ur. 1959) i Wojciecha (ur. 1963).
