KOSYCARZ MACIEJ, fotoreporter
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File: Maciej_Kosycarz_2018.jpg |thumb| Maciej Kosycarz, 2018]] | [[File: Maciej_Kosycarz_2018.jpg |thumb| Maciej Kosycarz, 2018]] | ||
[[File:2_Maciej_Kosycarz.jpg|thumb|Odsłonięcie punktu widokowego na Winnej Górze im. Macieja Kosycarza]] | [[File:2_Maciej_Kosycarz.jpg|thumb|Odsłonięcie punktu widokowego na Winnej Górze im. Macieja Kosycarza]] | ||
| − | [[File: Hanna_i_Konrad_Kosycarzowie.jpg |thumb| Hanna | + | [[File: Hanna_i_Konrad_Kosycarzowie.jpg |thumb| Hanna Kosycarz z synem Konradem podczas odsłonięcia tablic z nazwą skweru upamiętniającego Macieja Kosycarza, 5 VII 2021]] |
| − | '''MACIEJ KOSYCARZ''' (20 IV 1964 Gdańsk – 26 III 2020), fotoreporter. Syn [[KOSYCARZ ZBIGNIEW | Zbigniewa Kosycarza]] i Ludmiły (1932-1981), dziennikarki. W 1979 ukończył Szkołę Podstawową nr 50 w Gdańsku, w 1983 | + | '''MACIEJ KOSYCARZ''' (20 IV 1964 Gdańsk – 26 III 2020), fotoreporter. Syn [[KOSYCARZ ZBIGNIEW, fotoreporter | Zbigniewa Kosycarza]] i Ludmiły (1932-1981), dziennikarki. W 1979 ukończył Szkołę Podstawową nr 50 w Gdańsku, w 1983 [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcące]], w 1992 Wydział Nauk Społecznych [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. W latach 1991–1992 pracował w prasie gdańskiej, w „Naszych Tygodnikach” i „Tygodniku Wieczór”, w latach 1993–1996 w [[GŁOS WYBRZEŻA, gazeta | „Głosie Wybrzeża”]], od 2012 do 2019 był komentatorem bieżących wydarzeń w [[RADIO GDAŃSK | Radiu Gdańsk]]. <br/><br/> |
| − | W okresie szkolnym (1987–1982), wraz | + | W okresie szkolnym (1987–1982), wraz z m.in. kolegą z klasy, [[SKIBA KRZYSZTOF, piosenkarz, satyryk, felietonista | Krzysztofem Skibą]], założył kabaret „Tapeta”, który zdobył m.in. nagrodę publiczności na Inowrocławskich Spotkaniach Artystycznych (1980), zorganizował też przegląd kabaretów młodzieżowych Błazenada’81 (rozpoczęty 12 XII 1981). W latach 1980–1983 współtworzył – w składzie poszerzonym m.in. o późniejszego dziennikarza Marka Wałuszko – niezależne pismo satyryczne „Gilotyna”. <br/><br/> |
| − | Pierwsze jego zdjęcie ([[MICHALSKI STANISŁAW | Stanisława Michalskiego]] po meczu Aktorzy-Dziennikarze) opublikował „Głos Wybrzeża” w 1970, gdy miał 6 lat. Jako nastolatek fotografował strajki | + | Pierwsze jego zdjęcie ([[MICHALSKI STANISŁAW, aktor | Stanisława Michalskiego]] po meczu Aktorzy-Dziennikarze) opublikował „Głos Wybrzeża” w 1970, gdy miał 6 lat. Jako nastolatek fotografował strajki w 1980 i wydarzenia [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]]. Podczas studiów był między innymi korespondentem „Ilustrowanego Kuriera Polskiego”. W 1996 założył agencję fotograficzną Kosycarz Foto Press (KFP). Zarchiwizował i zdigitalizował dziesiątki tysięcy zdjęć swojego ojca. Z archiwum agencji i codziennie aktualizowanego serwisu (liczącego 210 000 zdjęć) korzysta kilkadziesiąt czasopism z Polski i zagraniczne agencje prasowe. Prowadził też w niej działalność wydawniczą, od 2006 wydawał głośną serię albumów z cyklu ''Fot. Kosycarz. Niezwykłe zwykłe zdjęcia'', zawierających fotografie Gdańska i regionu wykonane przez ojca i syna od 1945 do czasów współczesnych. <br/><br/> |
| − | Wraz z [[NADBAŁTYCKIE CENTRUM KULTURY | Nadbałtyckim Centrum Kultury]] od | + | Wraz z [[NADBAŁTYCKIE CENTRUM KULTURY | Nadbałtyckim Centrum Kultury]] od 1997 organizował Pomorski Konkurs Fotografii Prasowej ''Gdańsk Press Photo im. Zbigniewa Kosycarza'' (jeden na najstarszych konkursów fotografii prasowej w Polsce). Organizator wystaw tematycznych, na których prezentował fotografie własne i ojca. Największy sukces odniosła wystawa ''Zwykłe Miasto Gdańsk w obiektywie ojca i syna'', zorganizowana z Ministerstwem Spraw Zagranicznych, a której premiera odbyła się w 2001 w Budapeszcie i pokazywana była następnie w Mostarze, Belgradzie, Gdańsku, Kalmarze, Holbaek i Kaliningradzie. Z malarką Magdaleną Benedą założył i prowadził przy ul. Ogarnej „Galerię Sztuk Różnych Kosycarz & Beneda”. Członek Rotary Club Gdańsk–Sopot–Gdynia.<br/><br/> |
| − | + | W 2009 [[RADA MIEJSKA | Rada Miasta Gdańska]] przyznała mu i pośmiertnie jego ojcu Zbigniewowi [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medal Księcia Mściwoja II]]. Wybrany Gdańszczaninem Roku 2009, w 2011 z rąk marszałka województwa pomorskiego otrzymał Gryfa – Pomorską Nagrodę Artystyczną, w 2014 z rąk wojewody pomorskiego nagrodę ''Sint Sua Praemia Laudi''. Laureat Nagrody „Orła Pomorskiego” 2014 w plebiscycie organizowanym przez redakcję Magazynu Pomorskiego W 2015 otrzymał [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] za niezwykłe zdjęcia zwykłych ludzi i codziennych zdarzeń oraz z okazji jubileuszu 25-lecia pracy twórczej. W grudniu 2019 otrzymał nagrodę specjalną „Gazety Wyborczej Trójmiasto” przyznanej z okazji 30-lecia przemian gospodarczych w Polsce dla firm, które przyczyniły się najbardziej do rozkwitu i postępów województwa pomorskiego. <br/><br/> | |
| − | + | ||
| − | W 2009 [[RADA MIEJSKA | Rada Miasta Gdańska]] przyznała mu i pośmiertnie jego ojcu Zbigniewowi [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medal Księcia Mściwoja II]]. Wybrany Gdańszczaninem Roku 2009, w 2011 z rąk marszałka województwa pomorskiego otrzymał Gryfa – Pomorską Nagrodę Artystyczną, w 2014 z rąk wojewody pomorskiego nagrodę ''Sint Sua Praemia Laudi''. W 2015 otrzymał | + | |
| − | [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] za niezwykłe zdjęcia zwykłych ludzi i codziennych zdarzeń oraz z okazji jubileuszu 25-lecia pracy twórczej. W grudniu 2019 otrzymał nagrodę specjalną „Gazety Wyborczej Trójmiasto” przyznanej z okazji 30-lecia przemian gospodarczych w Polsce dla firm, które przyczyniły się najbardziej do rozkwitu i postępów województwa pomorskiego. <br/><br/> | + | |
Żonaty z Hanną (ur. 15 III 1965), z wykształcenia prawnikiem, ojciec Kingi (ur. 11 II 1994) i Konrada (ur. 5 VI 1999). Zmarł wskutek powikłań po planowym zabiegu operacyjnym. Pochowany w grobie rodzinnym na [[CMENTARZE W OLIWIE | Cmentarzu Komunalnym w Oliwie]]. <br/><br/> | Żonaty z Hanną (ur. 15 III 1965), z wykształcenia prawnikiem, ojciec Kingi (ur. 11 II 1994) i Konrada (ur. 5 VI 1999). Zmarł wskutek powikłań po planowym zabiegu operacyjnym. Pochowany w grobie rodzinnym na [[CMENTARZE W OLIWIE | Cmentarzu Komunalnym w Oliwie]]. <br/><br/> | ||
| − | 27 III 2020 na [[CARILLONY | carillonie]] [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] gdańska carillonistka [[KAŹMIERCZAK MONIKA | Monika Kaźmierczak]] zagrała koncert pasyjno-wiosenny, poświęcony jego pamięci. 20 IX 2020 na Winnej Górze (Siedlce), 60 m n.p.m., w ramach projektu „Spojrzenie na Gdańsk”, realizowanego przez Gdański Zarząd Dróg i Zieleni, odsłonięto nowy (w kolejności 16) punkt widokowy, któremu nadano jego imię. Od 11 XII 2020 Zbigniew i Maciej Kosycarze są patronami tramwaju Pesa Jazz Duo 128NG nr 1067. 25 III 2021 jego imię otrzymał skwer położony między ul. Podwale Staromiejskie, ul. U Furty i Targiem Rybnym (z [[POMNIK „TYM, CO ZA POLSKOŚĆ GDAŃSKA” | pomnikiem „Tym, co za Polskość Gdańska”]]). {{author: JANSZ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | 27 III 2020 na [[CARILLONY | carillonie]] [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] gdańska carillonistka [[KAŹMIERCZAK MONIKA, carillonistka, pianistka, dyrygentka | Monika Kaźmierczak]] zagrała koncert pasyjno-wiosenny, poświęcony jego pamięci. 20 IX 2020 na Winnej Górze (Siedlce), 60 m n.p.m., w ramach projektu „Spojrzenie na Gdańsk”, realizowanego przez Gdański Zarząd Dróg i Zieleni, odsłonięto nowy (w kolejności 16) punkt widokowy, któremu nadano jego imię. Od 11 XII 2020 Zbigniew i Maciej Kosycarze są patronami tramwaju Pesa Jazz Duo 128NG nr 1067. 25 III 2021 jego imię otrzymał skwer położony między ul. Podwale Staromiejskie, ul. U Furty i Targiem Rybnym (z [[POMNIK „TYM, CO ZA POLSKOŚĆ GDAŃSKA” | pomnikiem „Tym, co za Polskość Gdańska”]]). {{author: JANSZ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 09:59, 19 lip 2023
MACIEJ KOSYCARZ (20 IV 1964 Gdańsk – 26 III 2020), fotoreporter. Syn Zbigniewa Kosycarza i Ludmiły (1932-1981), dziennikarki. W 1979 ukończył Szkołę Podstawową nr 50 w Gdańsku, w 1983 I Liceum Ogólnokształcące, w 1992 Wydział Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego. W latach 1991–1992 pracował w prasie gdańskiej, w „Naszych Tygodnikach” i „Tygodniku Wieczór”, w latach 1993–1996 w „Głosie Wybrzeża”, od 2012 do 2019 był komentatorem bieżących wydarzeń w Radiu Gdańsk.
W okresie szkolnym (1987–1982), wraz z m.in. kolegą z klasy, Krzysztofem Skibą, założył kabaret „Tapeta”, który zdobył m.in. nagrodę publiczności na Inowrocławskich Spotkaniach Artystycznych (1980), zorganizował też przegląd kabaretów młodzieżowych Błazenada’81 (rozpoczęty 12 XII 1981). W latach 1980–1983 współtworzył – w składzie poszerzonym m.in. o późniejszego dziennikarza Marka Wałuszko – niezależne pismo satyryczne „Gilotyna”.
Pierwsze jego zdjęcie ( Stanisława Michalskiego po meczu Aktorzy-Dziennikarze) opublikował „Głos Wybrzeża” w 1970, gdy miał 6 lat. Jako nastolatek fotografował strajki w 1980 i wydarzenia stanu wojennego. Podczas studiów był między innymi korespondentem „Ilustrowanego Kuriera Polskiego”. W 1996 założył agencję fotograficzną Kosycarz Foto Press (KFP). Zarchiwizował i zdigitalizował dziesiątki tysięcy zdjęć swojego ojca. Z archiwum agencji i codziennie aktualizowanego serwisu (liczącego 210 000 zdjęć) korzysta kilkadziesiąt czasopism z Polski i zagraniczne agencje prasowe. Prowadził też w niej działalność wydawniczą, od 2006 wydawał głośną serię albumów z cyklu Fot. Kosycarz. Niezwykłe zwykłe zdjęcia, zawierających fotografie Gdańska i regionu wykonane przez ojca i syna od 1945 do czasów współczesnych.
Wraz z Nadbałtyckim Centrum Kultury od 1997 organizował Pomorski Konkurs Fotografii Prasowej Gdańsk Press Photo im. Zbigniewa Kosycarza (jeden na najstarszych konkursów fotografii prasowej w Polsce). Organizator wystaw tematycznych, na których prezentował fotografie własne i ojca. Największy sukces odniosła wystawa Zwykłe Miasto Gdańsk w obiektywie ojca i syna, zorganizowana z Ministerstwem Spraw Zagranicznych, a której premiera odbyła się w 2001 w Budapeszcie i pokazywana była następnie w Mostarze, Belgradzie, Gdańsku, Kalmarze, Holbaek i Kaliningradzie. Z malarką Magdaleną Benedą założył i prowadził przy ul. Ogarnej „Galerię Sztuk Różnych Kosycarz & Beneda”. Członek Rotary Club Gdańsk–Sopot–Gdynia.
W 2009 Rada Miasta Gdańska przyznała mu i pośmiertnie jego ojcu Zbigniewowi Medal Księcia Mściwoja II. Wybrany Gdańszczaninem Roku 2009, w 2011 z rąk marszałka województwa pomorskiego otrzymał Gryfa – Pomorską Nagrodę Artystyczną, w 2014 z rąk wojewody pomorskiego nagrodę Sint Sua Praemia Laudi. Laureat Nagrody „Orła Pomorskiego” 2014 w plebiscycie organizowanym przez redakcję Magazynu Pomorskiego W 2015 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury za niezwykłe zdjęcia zwykłych ludzi i codziennych zdarzeń oraz z okazji jubileuszu 25-lecia pracy twórczej. W grudniu 2019 otrzymał nagrodę specjalną „Gazety Wyborczej Trójmiasto” przyznanej z okazji 30-lecia przemian gospodarczych w Polsce dla firm, które przyczyniły się najbardziej do rozkwitu i postępów województwa pomorskiego.
Żonaty z Hanną (ur. 15 III 1965), z wykształcenia prawnikiem, ojciec Kingi (ur. 11 II 1994) i Konrada (ur. 5 VI 1999). Zmarł wskutek powikłań po planowym zabiegu operacyjnym. Pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Komunalnym w Oliwie.
27 III 2020 na carillonie Ratusza Głównego Miasta gdańska carillonistka Monika Kaźmierczak zagrała koncert pasyjno-wiosenny, poświęcony jego pamięci. 20 IX 2020 na Winnej Górze (Siedlce), 60 m n.p.m., w ramach projektu „Spojrzenie na Gdańsk”, realizowanego przez Gdański Zarząd Dróg i Zieleni, odsłonięto nowy (w kolejności 16) punkt widokowy, któremu nadano jego imię. Od 11 XII 2020 Zbigniew i Maciej Kosycarze są patronami tramwaju Pesa Jazz Duo 128NG nr 1067. 25 III 2021 jego imię otrzymał skwer położony między ul. Podwale Staromiejskie, ul. U Furty i Targiem Rybnym (z pomnikiem „Tym, co za Polskość Gdańska”).
