MUZEUM GDAŃSKA

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
(Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 4: Linia 4:
 
[[File:Donatywa 3-dukatowa, awers (z lewej) i rewers, ze zbiorów Muzeum Historycznego Miasta Gdańska.JPG|thumb|Donatywa trzydukatowa, awers (z lewej) i rewers, ze zbiorów Muzeum Gdańska]]
 
[[File:Donatywa 3-dukatowa, awers (z lewej) i rewers, ze zbiorów Muzeum Historycznego Miasta Gdańska.JPG|thumb|Donatywa trzydukatowa, awers (z lewej) i rewers, ze zbiorów Muzeum Gdańska]]
  
−
'''MUZEUM GDAŃSKA''', ul. Długa 46/47. Zostało powołane uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN) 31 III 1970 jako oddział Muzeum Pomorskiego w Gdańsku ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]]), 2 IV 1970 oficjalnie otrzymało siedzibę główną w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]]. W samodzielną placówkę zostało przekształcone uchwałą Prezydium WRN z 22 III 1971. Pierwotnie działało pod nazwą Muzeum Historii Miasta Gdańska, a od 1 I 2000 roku do 30 I 2018 jako Muzeum Historyczne Miasta Gdańska. <br/><br/>
+
'''MUZEUM GDAŃSKA''', ul. Długa 46/47. Zostało powołane uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN) 31 III 1970 jako oddział Muzeum Pomorskiego w Gdańsku ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]]), 2 IV 1970 oficjalnie otrzymało siedzibę główną w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]]. W samodzielną placówkę zostało przekształcone uchwałą Prezydium WRN z 22 III 1971. Pierwotnie działało pod nazwą Muzeum Historii Miasta Gdańska, a od 1 I 2000 do 30 I 2018 jako Muzeum Historyczne Miasta Gdańska (zmiana nazwy podjęta uchwałą [[RADA MIEJSKA | Rady Miasta]] Gdańska z 18 XII 2017). <br/><br/>
 
Pierwszą otwartą w Ratuszu ekspozycją muzealną była prezentacja książek wydawnictwa Wiedza Powszechna. Następna, przygotowana przez [[KONSERWATORZY ZABYTKÓW W GDAŃSKU | wojewódzkiego konserwatora zabytków w Gdańsku]] oraz [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW | Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków Oddział w Gdańsku]] i zatytułowana ''25 lat ochrony zabytków w Gdańsku'', była czynna od 2 IV 1970 – wernisaż towarzyszył uroczystemu otwarciu Ratusza Głównego Miasta i inauguracji muzeum. <br/><br/>
 
Pierwszą otwartą w Ratuszu ekspozycją muzealną była prezentacja książek wydawnictwa Wiedza Powszechna. Następna, przygotowana przez [[KONSERWATORZY ZABYTKÓW W GDAŃSKU | wojewódzkiego konserwatora zabytków w Gdańsku]] oraz [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW | Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków Oddział w Gdańsku]] i zatytułowana ''25 lat ochrony zabytków w Gdańsku'', była czynna od 2 IV 1970 – wernisaż towarzyszył uroczystemu otwarciu Ratusza Głównego Miasta i inauguracji muzeum. <br/><br/>
−
Muzeum gromadzi, opracowuje i udostępnia zbiory o historii miasta z zakresu archeologii, historii, sztuki, rzemiosła artystycznego, kultury materialnej, numizmatyki, organizuje wystawy, sympozja naukowe, zajmuje się działalnością wydawniczą i edukacyjną. Stopniowo przejmowało od władz państwowych, kościelnych i miejskich gmachy i obiekty zaliczane do głównych zabytków Gdańska, odbudowując je, rewaloryzując i dostosowując do funkcji muzealnych. W 1973 roku przejęło od władz Gdańska Zespół Przedbramia: Katownię i [[WIEŻA WIĘZIENNA | Wieżę Więzienną]] na siedzibę Muzeum Kryminalistyki pod auspicjami [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]; 11 III 1974 od władz Gdańska twierdzę w [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujściu]]; 3 I 1980 od Ministerstwa Kultury i Sztuki – Wartownię nr 1 na [[WESTERPLATTE | Westerplatte]]; w roku 1981 od władz Gdańska [[DOM UPHAGENA | Dom Uphagena]] przy ul. Długiej 12; w 1984 – zespół [[DWÓR ARTUSA | Dworu Artusa]] (z Nowym Domem Ławy, [[SIEŃ GDAŃSKA | Sienią Gdańską]] oraz częścią parteru Domu Ekonomisty), w 1988 od władz Gdańska – basztę Na Zamurzu przy ul. Podmurze 2 na ekspozycję poświęconą historii gdańskiego sportu i turystyki (pod koniec roku 2008 oddział zlikwidowano), w 1993 od władz Gdańska – pięć kamieniczek przy ul. Kramarskiej o powierzchni 1360 m², przeznaczonych na pracownie naukowe, pomieszczenia biurowe i magazyny zbiorów; w roku 1996 [[KARMELICI | karmelici]] przekazali wieżę [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], gdzie otwarto oddział Muzeum Zegarów Wieżowych. W lutym 2000 decyzją Zarządu Miasta Gdańska w Katowni i Wieży Więziennej (po zlikwidowanym Muzeum Kryminalistyki) otwarto oddział Muzeum Bursztynu. Pod opieką muzeum znajdują się [[BRAMA WYŻYNNA | Brama Wyżynna]], Brama Nizinna (2006-2014), a od roku 2008 [[MURY OBRONNE | mury obronne]]. W 2017 roku oddziałem muzeum jest [[KUŹNIA WODNA | Kuźnia Wodna w Oliwie]], przejęta od Muzeum Techniki w Warszawie. {{author: EB}} <br/><br/>
+
Muzeum gromadzi, opracowuje i udostępnia zbiory o historii miasta z zakresu archeologii, historii, sztuki, rzemiosła artystycznego, kultury materialnej, numizmatyki, organizuje wystawy, sympozja naukowe, zajmuje się działalnością wydawniczą i edukacyjną. Stopniowo przejmowało od władz państwowych, kościelnych i miejskich gmachy i obiekty zaliczane do głównych zabytków Gdańska, odbudowując je, rewaloryzując i dostosowując do funkcji muzealnych. W 1973 przejęło od władz Gdańska Zespół Przedbramia: [[KATOWNIA | Katownię]] i [[WIEŻA WIĘZIENNA | Wieżę Więzienną]] na siedzibę Muzeum Kryminalistyki pod auspicjami [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]; 11 III 1974 od władz Gdańska twierdzę w [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujściu]]; 3 I 1980 od Ministerstwa Kultury i Sztuki – Wartownię nr 1 na [[WESTERPLATTE | Westerplatte]]; w roku 1981 od władz Gdańska [[DOM UPHAGENA | Dom Uphagena]] przy ul. Długiej 12; w 1984 – zespół [[DWÓR ARTUSA | Dworu Artusa]] (z Nowym Domem Ławy, [[SIEŃ GDAŃSKA | Sienią Gdańską]] oraz częścią parteru Domu Ekonomisty), w 1988 od władz Gdańska – basztę Na Zamurzu przy ul. Podmurze 2 na ekspozycję poświęconą historii gdańskiego sportu i turystyki (pod koniec roku 2008 oddział zlikwidowano), w 1993 od władz Gdańska – pięć kamieniczek przy ul. Kramarskiej o powierzchni 1360 m², przeznaczonych na pracownie naukowe, pomieszczenia biurowe i magazyny zbiorów; w 1996 [[KARMELICI | karmelici]] przekazali wieżę [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], gdzie otwarto oddział Muzeum Zegarów Wieżowych. W lutym 2000 decyzją Zarządu Miasta Gdańska w Katowni i Wieży Więziennej (po zlikwidowanym Muzeum Kryminalistyki) otwarto oddział Muzeum Bursztynu, w 2021 przeniesione do [[WIELKI MŁYN | Wielkiego Młyna]]. W 2003 przejęło od wrocławskiego Muzeum Poczty i Telekomunikacji będące jego oddziałem Muzeum Poczty Polskiej. Pod opieką muzeum znajdują się [[BRAMA WYŻYNNA | Brama Wyżynna]], a od 2008 [[MURY OBRONNE | mury obronne]]; [[BRAMA NIZINNA | Brama Nizinna]] pozostawała w jego gestii w latach 2006–2014. W 2017 oddziałem muzeum jest [[KUŹNIA WODNA | Kuźnia Wodna w Oliwie]], przejęta od Muzeum Techniki w Warszawie. {{author: EB}} <br/><br/>
 
{| class="tableGda"
 
{| class="tableGda"
 
|-  
 
|-  
Linia 12: Linia 12:
 
|-  
 
|-  
 
| 1971–1972
 
| 1971–1972
−
| [[KUSZEWSKI JÓZEF | Józef Kuszewski]]
+
| [[KUSZEWSKI JÓZEF, dyrektor muzeów | Józef Kuszewski]]
 
|-  
 
|-  
 
| 1972–1976
 
| 1972–1976
Linia 18: Linia 18:
 
|-  
 
|-  
 
| 11 X 1976 – 30 VI 1988
 
| 11 X 1976 – 30 VI 1988
−
| [[GLIŃSKI MIROSŁAW | Mirosław Gliński]]
+
| [[GLIŃSKI MIROSŁAW, historyk, dyrektor Muzeum Historii Miasta Gdańska | Mirosław Gliński]]
 
|-  
 
|-  
 
| 1 III 1989 – 30 IX 2015
 
| 1 III 1989 – 30 IX 2015
−
| [[KOPERKIEWICZ ADAM | Adam Koperkiewicz]]
+
| [[KOPERKIEWICZ ADAM, dyrektor Muzeum Historycznego Miasta Gdańska | Adam Koperkiewicz]]
 
|-
 
|-
 
| 1 X 2015 – 15 XI 2015
 
| 1 X 2015 – 15 XI 2015
−
| [[SZYCHLIŃSKI GRZEGORZ | Grzegorz Szychliński]] (p.o.)
+
| [[SZYCHLIŃSKI GRZEGORZ, inżynier mechanik, muzealnik | Grzegorz Szychliński]] (p.o.)
 
|-
 
|-
 
| 16 XI 2015 –  
 
| 16 XI 2015 –  
−
| [[OSSOWSKI WALDEMAR | Waldemar Ossowski]]  
+
| [[OSSOWSKI WALDEMAR, dyrektor Muzeum Gdańska | Waldemar Ossowski]]  
−
|-
+
 
| class="authorEgTab" | {{author: EB}}
 
| class="authorEgTab" | {{author: EB}}
 
|}
 
|}

Aktualna wersja na dzień 12:10, 22 sie 2023

Anton Möller Grosz czynszowy, 1601, ze zbiorów Muzeum Gdańska
Adolf Boy Portret Aegidiusa Straucha, 1650–1700, ze zbiorów Muzeum Gdańska
Donatywa trzydukatowa, awers (z lewej) i rewers, ze zbiorów Muzeum Gdańska

MUZEUM GDAŃSKA, ul. Długa 46/47. Zostało powołane uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN) 31 III 1970 jako oddział Muzeum Pomorskiego w Gdańsku ( Muzeum Narodowe), 2 IV 1970 oficjalnie otrzymało siedzibę główną w Ratuszu Głównego Miasta. W samodzielną placówkę zostało przekształcone uchwałą Prezydium WRN z 22 III 1971. Pierwotnie działało pod nazwą Muzeum Historii Miasta Gdańska, a od 1 I 2000 do 30 I 2018 jako Muzeum Historyczne Miasta Gdańska (zmiana nazwy podjęta uchwałą Rady Miasta Gdańska z 18 XII 2017).

Pierwszą otwartą w Ratuszu ekspozycją muzealną była prezentacja książek wydawnictwa Wiedza Powszechna. Następna, przygotowana przez wojewódzkiego konserwatora zabytków w Gdańsku oraz Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków Oddział w Gdańsku i zatytułowana 25 lat ochrony zabytków w Gdańsku, była czynna od 2 IV 1970 – wernisaż towarzyszył uroczystemu otwarciu Ratusza Głównego Miasta i inauguracji muzeum.

Muzeum gromadzi, opracowuje i udostępnia zbiory o historii miasta z zakresu archeologii, historii, sztuki, rzemiosła artystycznego, kultury materialnej, numizmatyki, organizuje wystawy, sympozja naukowe, zajmuje się działalnością wydawniczą i edukacyjną. Stopniowo przejmowało od władz państwowych, kościelnych i miejskich gmachy i obiekty zaliczane do głównych zabytków Gdańska, odbudowując je, rewaloryzując i dostosowując do funkcji muzealnych. W 1973 przejęło od władz Gdańska Zespół Przedbramia: Katownię i Wieżę Więzienną na siedzibę Muzeum Kryminalistyki pod auspicjami Uniwersytetu Gdańskiego; 11 III 1974 od władz Gdańska twierdzę w Wisłoujściu; 3 I 1980 od Ministerstwa Kultury i Sztuki – Wartownię nr 1 na Westerplatte; w roku 1981 od władz Gdańska Dom Uphagena przy ul. Długiej 12; w 1984 – zespół Dworu Artusa (z Nowym Domem Ławy, Sienią Gdańską oraz częścią parteru Domu Ekonomisty), w 1988 od władz Gdańska – basztę Na Zamurzu przy ul. Podmurze 2 na ekspozycję poświęconą historii gdańskiego sportu i turystyki (pod koniec roku 2008 oddział zlikwidowano), w 1993 od władz Gdańska – pięć kamieniczek przy ul. Kramarskiej o powierzchni 1360 m², przeznaczonych na pracownie naukowe, pomieszczenia biurowe i magazyny zbiorów; w 1996 karmelici przekazali wieżę kościoła św. Katarzyny, gdzie otwarto oddział Muzeum Zegarów Wieżowych. W lutym 2000 decyzją Zarządu Miasta Gdańska w Katowni i Wieży Więziennej (po zlikwidowanym Muzeum Kryminalistyki) otwarto oddział Muzeum Bursztynu, w 2021 przeniesione do Wielkiego Młyna. W 2003 przejęło od wrocławskiego Muzeum Poczty i Telekomunikacji będące jego oddziałem Muzeum Poczty Polskiej. Pod opieką muzeum znajdują się Brama Wyżynna, a od 2008 mury obronne; Brama Nizinna pozostawała w jego gestii w latach 2006–2014. W 2017 oddziałem muzeum jest Kuźnia Wodna w Oliwie, przejęta od Muzeum Techniki w Warszawie. EB

Dyrektorzy Muzeum Gdańska
1971–1972 Józef Kuszewski
1972–1976 Tadeusz Matusiak
11 X 1976 – 30 VI 1988 Mirosław Gliński
1 III 1989 – 30 IX 2015 Adam Koperkiewicz
1 X 2015 – 15 XI 2015 Grzegorz Szychliński (p.o.)
16 XI 2015 – Waldemar Ossowski EB
Oddziały Muzeum Gdańska
Ratusz Głównego Miasta
Dwór Artusa z sąsiednimi kamienicami (Stary i Nowy Dom Ławy, Dom Ekonomistów)
Dom Uphagena
Twierdza Wisłoujście
Westerplatte, Wartownia nr 1
Muzeum Bursztynu
Muzeum Zegarów Wieżowych (kościół św. Katarzyny)
Muzeum Poczty Polskiej
Kuźnia Wodna
EB
Źródło „https://gdansk.gedanopedia.pl/index.php?title=MUZEUM_GDA%C5%83SKA&oldid=125026”
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania