OSSOWSKI WALDEMAR, dyrektor Muzeum Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
WALDEMAR OSSOWSKI (ur. 8 VI 1970 Gdańsk), archeolog podwodny, muzealnik. W 1985 ukończył Szkołę Podstawową nr 92 w Gdańsku, w latach 1985–1989 był uczniem II Liceum Ogólnokształcącego. W okresie 1989–1994 studiował archeologię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu, ukończył specjalizację archeologia architektury. Od 2000 doktor, od 2012 doktor habilitowany (oba stopnie uzyskał na Wydziale Nauk Historycznych UMK). Od 1994 pracownik Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku ( Narodowe Muzeum Morskie), od 1996 zastępca kierownika Działu Badań Podwodnych, od 2000 kustosz, od 2013 kustosz dyplomowany. Jednocześnie od października 2011 do stycznia 2012 profesor (archeolog) wizytujący na Uniwersytecie Warszawskim, od 2013 adiunkt w Instytucie Archeologii i Etnologii Uniwersytetu Gdańskiego (UG), od 2015 profesor nadzwyczajny UG. Od 16 XI 2015 dyrektor Muzeum Historycznego Miasta Gdańska/Muzuem Gdańska.
Brał udział w licznych badaniach podwodnych wraków statków w Zatoce Gdańskiej i na polskim wybrzeżu Morza Bałtyckiego. Między innymi: wraka angielskiego statku „General Carleton” z końca XVIII wieku (okolice Piaśnicy, 1995–1998); wraka niemieckiego holownika „Arngast” z XX wieku (niedaleko latarni morskiej Stilo, 1999–2000); wraka holenderskiego żaglowca, który zatonął w 1791 w Zatoce Gdańskiej (1999–2000); wraka małego statku z początku XVII wieku z ładunkiem cegieł (okolice mola w Orłowie, 2001); wraka płaskodennej jednostki pływającej z XIX wieku (2003); wraka angielskiego żaglowca z początków XIX wieku (niedaleko Łeby, 2004); wraka żaglowca z XIX wieku (Zatoka Pucka, 2003 i 2006); wraka żaglowca z ładunkiem żelaza i naczyń miedzianych z XVI–XVII wieku (przedpole portu gdańskiego, 2010); w latach 2011–2014 uczestniczył też w badaniach ratowniczych na zlecenie Urzędu Morskiego w Gdyni w związku z pracami hydrotechnicznymi na Martwej Wiśle i w Motławie (m.in. wydobycie jednego wraka statku tzw. bordyny oraz dwóch wraków statków rzecznych z XVIII wieku).
Autor między innymi monografii Studia nad łodziami jednopiennymi z terenu Polski (1999), Przemiany w szkutnictwie rzecznym w Polsce. Studium archeologiczne (2012). Redaktor naukowy monografii The Shipwreck General Carleton, 1785 (2008), wyróżnionej III nagrodą Sybilla (najwyższa forma uznania osiągnięć w polskim muzealnictwie) w konkursie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na wydarzenie muzealne 2009 w kategorii osiągnięcia z zakresu działalności naukowej, oraz monografii The Copper ship. A medieval shipwreck and its cargo (2015), która otrzymała nagrodę Sybilla 2014. W tym samym konkursie dwukrotnie wyróżniony za realizację projektów badawczych: „Zróżnicowanie typologiczne i regionalne łodzi-dłubanek z terenu Polski” (2000) oraz „Średniowieczne szkutnictwo Pomorza Wschodniego w świetle badań dendrochronologicznych” (2004).
Od 1997 członek Stowarzyszenia Naukowego Archeologów Polskich, od 1999 Stowarzyszenia Muzealników Polskich, od 2001 członek Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, od 2013 Oddziału Polskiego The Explorers Club. Od grudnia 2020 przewodniczący Rady Uczelni Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Odznaczony m.in. srebrną odznaką „Za Opiekę nad Zabytkami” (2000) i Srebrnym Krzyżem Zasługi (2010), medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2021), Medalem Prezydenta Miasta Gdańska (2023), Medalem 100-lecia Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki w Gdańsku, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (2022).
