HOLWEDE FRIEDRICH HEINRICH, prezydent rejencji gdańskiej
(nowe_hasło_10_2017) |
|||
| (Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''FRIEDRICH HEINRICH HOLWEDE''' (13 IX 1841 Berlin – 6 XI 1921 Wrocław), prezydent [[REJENCJA GDAŃSKA| rejencji gdańskiej]] | + | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] |
| + | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| + | |||
| + | '''FRIEDRICH HEINRICH EHRENREICH HANS von HOLWEDE''' (13 IX 1841 Berlin – 6 XI 1921 Wrocław), prezydent [[REJENCJA GDAŃSKA | rejencji gdańskiej]]. Syn pruskiego generała lejtnanta Ernsta von Holwede (1802–1872) i Henriette z domu von Sanitz (ur. 1810). Studiował prawo i ekonomię. Po studiach w 1864 urzędnik sądowy, w 1870 zdał państwowy egzamin na asesora, po którym skierowany został do pracy w dyrekcji policji w Hanowerze. Następnie urzędnik w biurach rejencji w Legnicy i Opolu. W latach 1873–1887 landrat (starosta powiatowy) w Zabrzu w rejencji opolskiej na Górnym Śląsku, następnie radca w rejencji poznańskiej.<br/><br/> | ||
| + | Od 13 XII 1890 do 31 XII 1902 pełnił funkcję prezydenta rejencji gdańskiej. Urzędował w nowej siedzibie rejencji przy Neugarten 8-16 (ul. Nowe Ogrody), mieszkał w prywatnym budynku przy Neugarten 22b. | ||
| + | Dużą uwagę zwracał na rozwój gdańskiego przemysłu, głównie stoczniowego ([[STOCZNIA KRÓLEWSKA | Stocznia Królewska]], [[STOCZNIA SCHICHAUA | Stocznia Schichaua]]), realizującego duże zamówienia rządowe na okręty dla marynarki wojennej. Za jego czasów powstały kompleksy koszar w Gdańsku-Wrzeszczu przy Hochstrieß (ul. Słowackiego) dla kawaleryjskiej brygady huzarów oraz dla batalionu saperów przy Hohenfriedberger Weg (ul. Szymanowskiego), [[DWORZEC GDAŃSK GŁÓWNY | dworzec kolejowy Gdańsk Główny]], w porcie gdańskim utworzono w 1897 basen portowy ze strefą bezcłową oraz rozpoczęto budowę nowego kanału portowego, [[KANAŁ KASZUBSKI | Kanału Kaszubskiego]], zwiększającego możliwości przeładunkowe portu. Wspierał starania kolejnych nadburmistrzów Gdańska [[WINTER LEOPOLD von, nadburmistrz Gdańska | Leopolda Wintera]], [[BAUMBACH KARL ADOLF, nadburmistrz Gdańska | Karla Baumbacha]] i [[DELBRÜCK CLEMENS GOTTLIEB, nadburmistrz Gdańska, były patron ulicy | Clemensa Delbrücka]] w ministerstwie spraw wojskowych o zgodę na rozbiórkę nieprzydatnych już wojsku nowożytnych umocnień obronnych z XVI wieku (rozebranych w latach 1891–1898). <br/><br/> | ||
| + | Kontynuował prace nad osuszaniem Żuław, zalanych w czasie powodzi w 1888, z nadprezydentem prowincji Westpreußen (Prusy Zachodnie) [[GOSSLER GUSTAV HEINRICH, nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie, honorowy obywatel Gdańska, były patron gdańskiej ulicy | Gustavem Gosslerem]], nadzorował prace przy budowie nowych wałów przeciwpowodziowych na Dolnej Wiśle i nowego ujścia Wisły do morza w [[ŚWIBNO | Świbnie]]. Obaj uczestniczyli 31 III 1895 w otwarciu [[PRZEKOP WISŁY | Przekopu Wisły]], który wpłynął na zabezpieczenie Żuław, a pośrednio i Gdańska, od skutków powodzi wiślanych. We wrześniu 1901 podejmował w Gdańsku wraz z nadprezydentem cesarza Wilhelma II i jego małżonkę Augustę, przybywających tu z oficjalną wizytą, zakończoną defiladą wojsk lądowych na poligonie na [[ZASPA | Zaspie]] oraz sił morskich na wodach Zatoki Gdańskiej.<br/><br/> | ||
| + | Po zakończeniu misji w Gdańsku, 20 I 1903 objął urząd prezydenta rejencji we Wrocławiu z tytułem rzeczywistego tajnego radcy (Wirklicher Geheimrat), od 1909 na emeryturze. Był Rycerzem Ewangelickiego Zakonu Joannitów.{{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 10:07, 19 lis 2024
FRIEDRICH HEINRICH EHRENREICH HANS von HOLWEDE (13 IX 1841 Berlin – 6 XI 1921 Wrocław), prezydent rejencji gdańskiej. Syn pruskiego generała lejtnanta Ernsta von Holwede (1802–1872) i Henriette z domu von Sanitz (ur. 1810). Studiował prawo i ekonomię. Po studiach w 1864 urzędnik sądowy, w 1870 zdał państwowy egzamin na asesora, po którym skierowany został do pracy w dyrekcji policji w Hanowerze. Następnie urzędnik w biurach rejencji w Legnicy i Opolu. W latach 1873–1887 landrat (starosta powiatowy) w Zabrzu w rejencji opolskiej na Górnym Śląsku, następnie radca w rejencji poznańskiej.
Od 13 XII 1890 do 31 XII 1902 pełnił funkcję prezydenta rejencji gdańskiej. Urzędował w nowej siedzibie rejencji przy Neugarten 8-16 (ul. Nowe Ogrody), mieszkał w prywatnym budynku przy Neugarten 22b.
Dużą uwagę zwracał na rozwój gdańskiego przemysłu, głównie stoczniowego ( Stocznia Królewska, Stocznia Schichaua), realizującego duże zamówienia rządowe na okręty dla marynarki wojennej. Za jego czasów powstały kompleksy koszar w Gdańsku-Wrzeszczu przy Hochstrieß (ul. Słowackiego) dla kawaleryjskiej brygady huzarów oraz dla batalionu saperów przy Hohenfriedberger Weg (ul. Szymanowskiego), dworzec kolejowy Gdańsk Główny, w porcie gdańskim utworzono w 1897 basen portowy ze strefą bezcłową oraz rozpoczęto budowę nowego kanału portowego, Kanału Kaszubskiego, zwiększającego możliwości przeładunkowe portu. Wspierał starania kolejnych nadburmistrzów Gdańska Leopolda Wintera, Karla Baumbacha i Clemensa Delbrücka w ministerstwie spraw wojskowych o zgodę na rozbiórkę nieprzydatnych już wojsku nowożytnych umocnień obronnych z XVI wieku (rozebranych w latach 1891–1898).
Kontynuował prace nad osuszaniem Żuław, zalanych w czasie powodzi w 1888, z nadprezydentem prowincji Westpreußen (Prusy Zachodnie) Gustavem Gosslerem, nadzorował prace przy budowie nowych wałów przeciwpowodziowych na Dolnej Wiśle i nowego ujścia Wisły do morza w Świbnie. Obaj uczestniczyli 31 III 1895 w otwarciu Przekopu Wisły, który wpłynął na zabezpieczenie Żuław, a pośrednio i Gdańska, od skutków powodzi wiślanych. We wrześniu 1901 podejmował w Gdańsku wraz z nadprezydentem cesarza Wilhelma II i jego małżonkę Augustę, przybywających tu z oficjalną wizytą, zakończoną defiladą wojsk lądowych na poligonie na Zaspie oraz sił morskich na wodach Zatoki Gdańskiej.
Po zakończeniu misji w Gdańsku, 20 I 1903 objął urząd prezydenta rejencji we Wrocławiu z tytułem rzeczywistego tajnego radcy (Wirklicher Geheimrat), od 1909 na emeryturze. Był Rycerzem Ewangelickiego Zakonu Joannitów.
