BURMEISTER HEINRICH, burmistrz Głównego Miasta Gdańska
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''HEINRICH BURMEISTER''' (zm. po 1355, być może w Gdańsku), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]] Gdańska. Pochodził zapewne z rodziny działającej w XIII–XIV wieku w Lüneburgu w Saksonii. Prawdopodobnie był identyczny z [[SOŁTYS | sołtysem]] gdańskim Heinrichem, wymienionym w 1334 | + | '''HEINRICH BURMEISTER''' (zm. po 1355, być może w Gdańsku), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]] Gdańska. Pochodził zapewne z rodziny działającej w XIII–XIV wieku w Lüneburgu w Saksonii. Prawdopodobnie był identyczny z [[SOŁTYS | sołtysem]] gdańskim Heinrichem, wymienionym w 1334 wśród przedstawicieli rycerstwa i miast Pomorza, którzy zobowiązali się na żądanie wielkiego mistrza krzyżackiego Luthera von Braunschweiga do opłacania świętopietrza, tj. podatku na rzecz Stolicy Apostolskiej. Stał wówczas na czele gdańskiej gminy miejskiej funkcjonującej na [[PRAWO LUBECKIE | prawie lubeckim]].<br/><br/> |
| − | W 1346 | + | W latach 1338–1341, przed nadaniem miastu [[PRAWO CHEŁMIŃSKIE | prawa chełmińskiego]] i przy poparciu komtura gdańskiego [[WINRICH von KNIPRODE, komtur gdański, wielki mistrz krzyżacki | Winricha von Kniprode]], przeprowadził akcję przejmowania prywatnej własności rycerskiej na planowanym patrymonium miejskim. Od Bartłomieja i Piotra z Rusocina, Piotra z Kacka, Lekaute i Wojciecha ze Świncza nabyto obszary (głównie łąkowe) na terenie obecnego [[DOLNE MIASTO | Dolnego Miasta]]. Po nadaniu w 1342 przez wielkiego mistrza Ludolfa Königa Głównemu Miastu Gdańskowi przywileju, który regulował na nowo ustrój wewnętrzny oraz zobowiązania gminy miejskiej wobec władzy krzyżackiej według zasad prawa chełmińskiego, objął urząd burmistrza. Sprawował go do 1354/1355 wraz z [[DETLEF von OSTEN, burmistrz Głównego Miasta Gdańska | Detlefem von Ostenem]], a po jego ustąpieniu z urzędu lub śmierci z [[MÜNZER HILDEBRAND, burmistrz Głównego Miasta Gdańska | Hildebrandem Münzerem]]. Można przyjąć, że pierwszym burmistrzem był w latach 1343, 1345, 1347, 1349, 1351, 1353, 1355, drugim – w 1342, 1344, 1346, 1348, 1350, 1352, 1354. <br/><br/> |
| + | W 1346, jako „stary burmistrz Heinrich”, otwierał listę świadków dwóch dokumentów będących najwcześniejszymi świadectwami występowania [[RADA MIEJSKA | Rady Głównego Miasta Gdańska]] jako samodzielnego podmiotu prawnego. Na postawie pierwszego Rada Miejska potwierdziła nadanie przez zakon krzyżacki rzeźni (na [[SPICHLERZE | Spichlerzach]], w okolicy obecnej ul. Chmielnej) gdańskiemu [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechowi]] rzeźników. Według drugiego dokumentu miasto nadało rycerzowi Wernerowi von Cingerowi ze swoich dóbr ziemskich (patrymonium) majątek ziemski na prawie chełmińskim. Dokumenty te są również najwcześniejszym dowodem kształtowania się za jego rządów kancelarii miejskiej. {{author: MG}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 07:54, 6 gru 2022
HEINRICH BURMEISTER (zm. po 1355, być może w Gdańsku), burmistrz Głównego Miasta Gdańska. Pochodził zapewne z rodziny działającej w XIII–XIV wieku w Lüneburgu w Saksonii. Prawdopodobnie był identyczny z sołtysem gdańskim Heinrichem, wymienionym w 1334 wśród przedstawicieli rycerstwa i miast Pomorza, którzy zobowiązali się na żądanie wielkiego mistrza krzyżackiego Luthera von Braunschweiga do opłacania świętopietrza, tj. podatku na rzecz Stolicy Apostolskiej. Stał wówczas na czele gdańskiej gminy miejskiej funkcjonującej na prawie lubeckim.
W latach 1338–1341, przed nadaniem miastu prawa chełmińskiego i przy poparciu komtura gdańskiego Winricha von Kniprode, przeprowadził akcję przejmowania prywatnej własności rycerskiej na planowanym patrymonium miejskim. Od Bartłomieja i Piotra z Rusocina, Piotra z Kacka, Lekaute i Wojciecha ze Świncza nabyto obszary (głównie łąkowe) na terenie obecnego Dolnego Miasta. Po nadaniu w 1342 przez wielkiego mistrza Ludolfa Königa Głównemu Miastu Gdańskowi przywileju, który regulował na nowo ustrój wewnętrzny oraz zobowiązania gminy miejskiej wobec władzy krzyżackiej według zasad prawa chełmińskiego, objął urząd burmistrza. Sprawował go do 1354/1355 wraz z Detlefem von Ostenem, a po jego ustąpieniu z urzędu lub śmierci z Hildebrandem Münzerem. Można przyjąć, że pierwszym burmistrzem był w latach 1343, 1345, 1347, 1349, 1351, 1353, 1355, drugim – w 1342, 1344, 1346, 1348, 1350, 1352, 1354.
W 1346, jako „stary burmistrz Heinrich”, otwierał listę świadków dwóch dokumentów będących najwcześniejszymi świadectwami występowania Rady Głównego Miasta Gdańska jako samodzielnego podmiotu prawnego. Na postawie pierwszego Rada Miejska potwierdziła nadanie przez zakon krzyżacki rzeźni (na Spichlerzach, w okolicy obecnej ul. Chmielnej) gdańskiemu cechowi rzeźników. Według drugiego dokumentu miasto nadało rycerzowi Wernerowi von Cingerowi ze swoich dóbr ziemskich (patrymonium) majątek ziemski na prawie chełmińskim. Dokumenty te są również najwcześniejszym dowodem kształtowania się za jego rządów kancelarii miejskiej.
