KOWALIK PIOTR, profesor Politechniki Gdańskiej

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
m
 
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 2: Linia 2:
  
  
'''PIOTR KOWALIK''' (7 IX 1939 Opactwo koło Kozienic), naukowiec, specjalista w zakresie hydrologii, fizyki gleb i gruntów oraz gospodarki wodnej. W 1961 roku ukończył Wydział Budownictwa Wodnego [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG); na tej uczelni od roku 1967 doktor, w 1972 habilitowany, w 1979 profesor; kierownik Zakładu Gospodarki Wodnej w latach 1978–1979, a 1983–2005 kierował Katedrą Inżynierii Sanitarnej. Od 1972 roku przewodniczący Zespołu do spraw Żuław przy Gdańskim Oddziale Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 2004 pełnomocnik rektora PG do spraw Żuław. Od 2002 członek korespondent PAN w dziedzinie hydrologii i gospodarki wodnej. Prowadził badania nad użytkowaniem biomasy w energetyce i oczyszczaniem ścieków na złożach hydrofitowych, opracował m.in. modele komputerowe dotyczące obiegu wody i wzrostu roślin na polderach Żuław i w Holandii. Jako ''visiting professor'' wykładał na uczelniach m.in. w Wielkiej Brytanii, Francji i Włoszech. Laureat Światowej Nagrody Edukacji Ekologicznej (1993). W 2001 roku uhonorowany [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]]. 9 XII 2004 roku Królewska Szwedzka Akademia Nauk Rolniczych i Leśnych przyznała mu za prace naukowe dotyczące gospodarowania wodą w rolnictwie, oczyszczania ścieków na złożach trzcinowych i plantacji wierzbowych jako źródeł energii Nagrodę Bertebosa, zw. „Rolniczym i Leśnym Noblem”; doktor honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Ludzie]]
+
'''PIOTR KOWALIK''' (7 IX 1939 Opactwo koło Kozienic), profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), specjalista w zakresie hydrologii, fizyki gleb i gruntów oraz gospodarki wodnej. Syn Władysława i Janiny, absolwentów Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, nauczycieli pracujących między innymi w Technikum Wodno-Melioracyjnym w Gdańsku–Oruni i właścicieli gospodarstwa rolnego pod Gdańskiem. Brat profesor [[SAWICZEWSKA ZOFIA, prorektor Uniwersytetu Gdańskiego | Zofii Sawiczewskiej]], Elżbiety, Michała i Doroty.<br/><br/>
 +
Absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II Liceum Ogólnokształcącego]] w Gdańsku. W latach 1956–1961 studiował na Wydziale Budownictwa Wodnego PG, w latach 1961–1962 ukończył Studium Urbanistyczne przy [[WYDZIAŁ ARCHITEKTURY POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Architektury PG]], w 1968–1969 studia podyplomowe w dziedzinie gleboznawstwa  na Uniwersytecie Rolniczym w Wageningen (Holandia). Zatrudniony po studiach w Katedrze Gruntoznawstwa PG. Od 1967 doktor, w 1972 doktor habilitowany, w 1979 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1988 profesor zwyczajny. Kierownik Zakładu Gospodarki Wodnej w latach 1978–1979, w 1983–2005 Katedry Inżynierii Sanitarnej. W 1991 był przewodniczącym komisji rektora PG ds. ochrony środowiska. W latach 1979–1982 członek Senatu PG. Od 2015 honorowy profesor emeritus PG. W 2015–2020 pracował w Wyższej Szkole Zarządzania Środowiskiem w Tucholi. Od 1974 corocznie wykładał na seminariach matematycznych w Kobylej Górze (Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu), od 1994 w szkołach hydrologii w Mądralinie (PAN i IMGW). <br/><br/>
 +
W latach 1979–1982 członek Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego przy Premierze RP oraz zastępca przewodniczącego Komisji do spraw Wychowania Studentów w tej Radzie. W 1995–2000 zastępca przewodniczącego sekcji hydrologii leśnej i światowy koordynator badań Światowej Organizacji Leśnej IUFRO. Od 1972 przewodniczący Zespołu do spraw Żuław przy Gdańskim Oddziale Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 2004 pełnomocnik rektora PG do spraw Żuław, w latach 2005–2007 przewodniczący Zespołu ds. Strategii Rewitalizacji Żuław Delty Wisły przy urzędach marszałkowskich województw pomorskiego i warmińsko-mazurskiego. Przewodniczący Rady Naukowo-Społecznej Leśnych Kompleksów Promocyjnych Lasów Oliwsko-Darżlubskich przy Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Gdańsku (2004-2008). <br/><br/>
 +
Prowadził badania nad użytkowaniem biomasy w energetyce i oczyszczaniem ścieków na złożach hydrofitowych, opracował m.in. modele komputerowe dotyczące obiegu wody i wzrostu roślin na polderach Żuław i w Holandii. Jako ''visiting professor'' wykładał na uczelniach między innymi w Wielkiej Brytanii, Szwecji, Danii, Finlandii, Francji i Włoszech. Ekspert Unii Europejskiej w ocenie programów badawczych, członek Zespołu Sterującego Grantów Norweskich (1990–1993). Od 2002 członek korespondent PAN w dziedzinie hydrologii i gospodarki wodnej.
 +
Członek [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] oraz [[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE | Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego]] (wiceprzewodniczący Rady Programowej Kaszubskiego Uniwersytetu Ludowego w Wieżycy i w Starbieninie).<br/><br/>
 +
Odznaczony Krzyż Oficerskim (2001) i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, medalami Za Zasługi dla PG, Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego i Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. W 2001 uhonorowany [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]]. W 1993 laureat Światowej Nagrody Edukacji Ekologicznej  SETAC na Kongresie Ekochemii i Ekotoksykologii w Lizbonie (Portugalia). 9 XII 2004 Królewska Szwedzka Akademia Nauk Rolniczych i Leśnych przyznała mu za prace naukowe dotyczące gospodarowania wodą w rolnictwie, oczyszczania ścieków na złożach trzcinowych i plantacji wierzbowych jako źródeł energii Nagrodę Bertebosa, zw. „Rolniczym i Leśnym Noblem”; doktor honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.<br/><br/>
 +
Żonaty z Barbarą z domu Sęp (ur. 26 II 1939 Warszawa), absolwentką gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej]] (1963), od 1971 doktorem nauk medycznych, psychiatrą, ojciec Katarzyny, pediatry, i Krystyny, prawniczki, specjalistki od prawa Unii Europejskiej. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Ludzie]]

Aktualna wersja na dzień 09:27, 10 cze 2024


PIOTR KOWALIK (7 IX 1939 Opactwo koło Kozienic), profesor Politechniki Gdańskiej (PG), specjalista w zakresie hydrologii, fizyki gleb i gruntów oraz gospodarki wodnej. Syn Władysława i Janiny, absolwentów Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, nauczycieli pracujących między innymi w Technikum Wodno-Melioracyjnym w Gdańsku–Oruni i właścicieli gospodarstwa rolnego pod Gdańskiem. Brat profesor Zofii Sawiczewskiej, Elżbiety, Michała i Doroty.

Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku. W latach 1956–1961 studiował na Wydziale Budownictwa Wodnego PG, w latach 1961–1962 ukończył Studium Urbanistyczne przy Wydziale Architektury PG, w 1968–1969 studia podyplomowe w dziedzinie gleboznawstwa na Uniwersytecie Rolniczym w Wageningen (Holandia). Zatrudniony po studiach w Katedrze Gruntoznawstwa PG. Od 1967 doktor, w 1972 doktor habilitowany, w 1979 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1988 profesor zwyczajny. Kierownik Zakładu Gospodarki Wodnej w latach 1978–1979, w 1983–2005 Katedry Inżynierii Sanitarnej. W 1991 był przewodniczącym komisji rektora PG ds. ochrony środowiska. W latach 1979–1982 członek Senatu PG. Od 2015 honorowy profesor emeritus PG. W 2015–2020 pracował w Wyższej Szkole Zarządzania Środowiskiem w Tucholi. Od 1974 corocznie wykładał na seminariach matematycznych w Kobylej Górze (Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu), od 1994 w szkołach hydrologii w Mądralinie (PAN i IMGW).

W latach 1979–1982 członek Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego przy Premierze RP oraz zastępca przewodniczącego Komisji do spraw Wychowania Studentów w tej Radzie. W 1995–2000 zastępca przewodniczącego sekcji hydrologii leśnej i światowy koordynator badań Światowej Organizacji Leśnej IUFRO. Od 1972 przewodniczący Zespołu do spraw Żuław przy Gdańskim Oddziale Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 2004 pełnomocnik rektora PG do spraw Żuław, w latach 2005–2007 przewodniczący Zespołu ds. Strategii Rewitalizacji Żuław Delty Wisły przy urzędach marszałkowskich województw pomorskiego i warmińsko-mazurskiego. Przewodniczący Rady Naukowo-Społecznej Leśnych Kompleksów Promocyjnych Lasów Oliwsko-Darżlubskich przy Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Gdańsku (2004-2008).

Prowadził badania nad użytkowaniem biomasy w energetyce i oczyszczaniem ścieków na złożach hydrofitowych, opracował m.in. modele komputerowe dotyczące obiegu wody i wzrostu roślin na polderach Żuław i w Holandii. Jako visiting professor wykładał na uczelniach między innymi w Wielkiej Brytanii, Szwecji, Danii, Finlandii, Francji i Włoszech. Ekspert Unii Europejskiej w ocenie programów badawczych, członek Zespołu Sterującego Grantów Norweskich (1990–1993). Od 2002 członek korespondent PAN w dziedzinie hydrologii i gospodarki wodnej. Członek Gdańskiego Towarzystwa Naukowego oraz Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego (wiceprzewodniczący Rady Programowej Kaszubskiego Uniwersytetu Ludowego w Wieżycy i w Starbieninie).

Odznaczony Krzyż Oficerskim (2001) i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, medalami Za Zasługi dla PG, Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego i Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. W 2001 uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II. W 1993 laureat Światowej Nagrody Edukacji Ekologicznej SETAC na Kongresie Ekochemii i Ekotoksykologii w Lizbonie (Portugalia). 9 XII 2004 Królewska Szwedzka Akademia Nauk Rolniczych i Leśnych przyznała mu za prace naukowe dotyczące gospodarowania wodą w rolnictwie, oczyszczania ścieków na złożach trzcinowych i plantacji wierzbowych jako źródeł energii Nagrodę Bertebosa, zw. „Rolniczym i Leśnym Noblem”; doktor honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.

Żonaty z Barbarą z domu Sęp (ur. 26 II 1939 Warszawa), absolwentką gdańskiej Akademii Medycznej (1963), od 1971 doktorem nauk medycznych, psychiatrą, ojciec Katarzyny, pediatry, i Krystyny, prawniczki, specjalistki od prawa Unii Europejskiej. MA

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania