ANGERMÜNDE JOHANN, burmistrz Gdańska
(Utworzył nową stronę „{{paper}} Angermunde Johann Fundacja ANGERMÜNDE JOHANN (ok. 1425 – 1482), burmistrz. Syn Ottona, przybyłego do G...”) |
|||
| (Nie pokazano 23 wersji utworzonych przez 7 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | {{ | + | {{web}} |
| − | [[File:Angermunde Johann | + | [[File:Angermunde Johann.JPG|thumb|Herb rodziny Angermünde]] |
| + | |||
| + | '''JOHANN ANGERMÜNDE''' (około 1425 Gdańsk – 21 XI 1482 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn Ottona, przybyłego do Gdańska z Angermünde w Marchii Wkrzańskiej w 1418 lub 1435. Jego matką była Gertrud Grevelset, ewentualnie Gertrud von Rhigen. Miał siostrę Katherinę, żonę Johanna Mehlmanna, [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] (od 1434) i [[RADA MIEJSKA | rajcy]] (od 1441) [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]], następnie [[FELDSTETE RUDOLF, rajca, burgrabia | Rudolfa Feldstetego]], ławnika (od 1455), rajcy (od 1456) Głównego Miasta, [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]] królewskiego w Gdańsku (w 1485, 1486 i 1487), oraz brata [[ANGERMÜNDE OTTO, rajca | Ottona]]. <br/><br/> | ||
| + | Od 1458 był ławnikiem, od 1462 rajcą, w 1464 [[SĘDZIA | sędzią]], od 1476 burmistrzem. Funkcję pierwszego burmistrza pełnił w 1478, drugiego – w 1477, trzeciego – w 1476 i 1480, czwartego – w 1479. W latach 1478, 1479, 1481 i 1482 był burgrabią gdańskim. <br/><br/> | ||
| + | Jeszcze jako rajca uczestniczył w rokowaniach pokojowych między Polską a zakonem krzyżackim w Toruniu, zakończonych w 1466. W 1476 brał udział w pertraktacjach z biskupem włocławskim Zbigniewem Oleśnickim w sprawie stosunków gdańsko-polskich. Wielokrotnie uczestniczył w zjazdach stanów Prus Królewskich, między innymi z Krzyżakami w Pasłęku w kwietniu 1480 oraz w 1482 w Elblągu, gdzie gdańszczanie starali się o odwołanie Mikołaja Bażyńskiego z funkcji starosty krajowego. <br/><br/> | ||
| + | Zajmował się handlem dalekomorskim, wysyłał drewno do Lubeki i do Londynu, przywoził zaś sukno. Miał udziały w statkach morskich i łodziach wiślanych. Sprowadzał Wisłą z ziem polskich do Gdańska zboże, także futra i spore ilości drewna, w 1466 z Brześcia Litewskiego i znad Narwi wańczos. W głąb kraju wysyłał śledzie. Zajmował się lichwą, m.in. w 1457 pożyczył Gdańskowi 450 grzywien, w 1463 miasto winne było mu już 1800 grzywien. Operacje kredytowe prowadził też wspólnie z bratem Ottonem. W 1467 był właścicielem dwóch dworów w Kownie, sąsiadujących z kantorem [[HANZA | Hanzy]]. Sprzedał je później rajcy kowieńskiemu Martenowi Ghelemu, rezerwując sobie prawo do dalszego korzystania z jednego z nich. Od króla Kazimierza Jagiellończyka otrzymywał zapisy tytułem [[CZYNSZ GDAŃSKI | czynszu gdańskiego]]. Był właścicielem parcel przy Brotbänkengasse (ul. Chlebnicka), Damm (ul. Grobla) i na [[NOWE OGRODY | Nowych Ogrodach]]. <br/><br/> | ||
| + | W 1452 poślubił Anne Budding, córkę Hermanna Buddinga (jej siostrę Gertrud pojął w tym czasie jego brat Otto), w 1468 Belke (''vel'' Alke) Giese, córkę Tiedemana Giesego, przybysza z Unny (Westfalia). Miał kilkanaścioro dzieci, z których znane są dwie córki i trzech synów. Jedna z córek poślubiła Mathiasa Pilemanna; druga, Katherina, burmistrza [[MANDT GEORG, burmistrz Gdańska | Georga Mandta]]. Synami z pierwszego małżeństwa byli Rajnold, w 1493 starszy [[BRACTWA STRZELECKIE | Bractwa św. Jerzego]]; Otto (zm. 1502), starszy tego bractwa w 1497; Georg (zm. 31 X 1506), ławnik (od 1496) i rajca (w 1506). {{author: BM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:25, 28 mar 2024
JOHANN ANGERMÜNDE (około 1425 Gdańsk – 21 XI 1482 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn Ottona, przybyłego do Gdańska z Angermünde w Marchii Wkrzańskiej w 1418 lub 1435. Jego matką była Gertrud Grevelset, ewentualnie Gertrud von Rhigen. Miał siostrę Katherinę, żonę Johanna Mehlmanna, ławnika (od 1434) i rajcy (od 1441) Głównego Miasta, następnie Rudolfa Feldstetego, ławnika (od 1455), rajcy (od 1456) Głównego Miasta, burgrabiego królewskiego w Gdańsku (w 1485, 1486 i 1487), oraz brata Ottona.
Od 1458 był ławnikiem, od 1462 rajcą, w 1464 sędzią, od 1476 burmistrzem. Funkcję pierwszego burmistrza pełnił w 1478, drugiego – w 1477, trzeciego – w 1476 i 1480, czwartego – w 1479. W latach 1478, 1479, 1481 i 1482 był burgrabią gdańskim.
Jeszcze jako rajca uczestniczył w rokowaniach pokojowych między Polską a zakonem krzyżackim w Toruniu, zakończonych w 1466. W 1476 brał udział w pertraktacjach z biskupem włocławskim Zbigniewem Oleśnickim w sprawie stosunków gdańsko-polskich. Wielokrotnie uczestniczył w zjazdach stanów Prus Królewskich, między innymi z Krzyżakami w Pasłęku w kwietniu 1480 oraz w 1482 w Elblągu, gdzie gdańszczanie starali się o odwołanie Mikołaja Bażyńskiego z funkcji starosty krajowego.
Zajmował się handlem dalekomorskim, wysyłał drewno do Lubeki i do Londynu, przywoził zaś sukno. Miał udziały w statkach morskich i łodziach wiślanych. Sprowadzał Wisłą z ziem polskich do Gdańska zboże, także futra i spore ilości drewna, w 1466 z Brześcia Litewskiego i znad Narwi wańczos. W głąb kraju wysyłał śledzie. Zajmował się lichwą, m.in. w 1457 pożyczył Gdańskowi 450 grzywien, w 1463 miasto winne było mu już 1800 grzywien. Operacje kredytowe prowadził też wspólnie z bratem Ottonem. W 1467 był właścicielem dwóch dworów w Kownie, sąsiadujących z kantorem Hanzy. Sprzedał je później rajcy kowieńskiemu Martenowi Ghelemu, rezerwując sobie prawo do dalszego korzystania z jednego z nich. Od króla Kazimierza Jagiellończyka otrzymywał zapisy tytułem czynszu gdańskiego. Był właścicielem parcel przy Brotbänkengasse (ul. Chlebnicka), Damm (ul. Grobla) i na Nowych Ogrodach.
W 1452 poślubił Anne Budding, córkę Hermanna Buddinga (jej siostrę Gertrud pojął w tym czasie jego brat Otto), w 1468 Belke (vel Alke) Giese, córkę Tiedemana Giesego, przybysza z Unny (Westfalia). Miał kilkanaścioro dzieci, z których znane są dwie córki i trzech synów. Jedna z córek poślubiła Mathiasa Pilemanna; druga, Katherina, burmistrza Georga Mandta. Synami z pierwszego małżeństwa byli Rajnold, w 1493 starszy Bractwa św. Jerzego; Otto (zm. 1502), starszy tego bractwa w 1497; Georg (zm. 31 X 1506), ławnik (od 1496) i rajca (w 1506).
