MAJCHROWSKI ZBIGNIEW, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''ZBIGNIEW MAJCHROWSKI''' (5 VII 1955 Sopot – 21 XII 2023 Gdańsk), literaturoznawca, teatrolog, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn lekarza Juliusza i lekarki Ewy z domu Rosłan. W 1973 absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcącego]] w Gdańsku. W 1977 ukończył polonistykę na UG, od tego roku zatrudniony w Instytucie Filologii Polskiej tej uczelni. Od 1986 doktor na podstawie rozprawy ''Dramat poety w twórczości Tadeusza Różewicza'' (promotor: [[JANION MARIA, historyczka literatury, profesor | prof. Maria Janion]]), od 1999 doktor habilitowany na podstawie dorobku i rozprawy ''Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza'', od 2002 profesor UG, w 2007 otrzymał tytuł naukowy profesora. W latach 2005–2007 zastępca dyrektora do spraw nauki Instytutu Filologii Polskiej UG, kierował Zakładem Antropologii Literatury i Krytyki Artystycznej. <br/><br/> | '''ZBIGNIEW MAJCHROWSKI''' (5 VII 1955 Sopot – 21 XII 2023 Gdańsk), literaturoznawca, teatrolog, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn lekarza Juliusza i lekarki Ewy z domu Rosłan. W 1973 absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcącego]] w Gdańsku. W 1977 ukończył polonistykę na UG, od tego roku zatrudniony w Instytucie Filologii Polskiej tej uczelni. Od 1986 doktor na podstawie rozprawy ''Dramat poety w twórczości Tadeusza Różewicza'' (promotor: [[JANION MARIA, historyczka literatury, profesor | prof. Maria Janion]]), od 1999 doktor habilitowany na podstawie dorobku i rozprawy ''Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza'', od 2002 profesor UG, w 2007 otrzymał tytuł naukowy profesora. W latach 2005–2007 zastępca dyrektora do spraw nauki Instytutu Filologii Polskiej UG, kierował Zakładem Antropologii Literatury i Krytyki Artystycznej. <br/><br/> | ||
W latach 80. XX wieku brał udział w pracach zespołu redakcyjnego serii [[TRANSGRESJE | ''Transgresje'']], był współredaktorem tomu ''Odmieńcy''. Jego zainteresowania naukowe to historia literatury i kultury XIX oraz XX wieku, a także współczesny dramat, teatr i kultura medialna. Jako literat debiutował w 1970. Jego wiersz ''Ikar'' w 1973 został wyróżniony w konkursie XVI Łódzkiej Wiosny Poetów. Jako krytyk zadebiutował w 1975 w [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dzienniku Bałtyckim”]]. W latach 1976–1979 związany z [[GRUPA WSPÓLNOŚĆ | Grupą Sytuacyjną Poetów i Artystów „Wspólność”]], w okresie 1976–1977 członek redakcji czasopisma „Litteraria”.<br/><br/> | W latach 80. XX wieku brał udział w pracach zespołu redakcyjnego serii [[TRANSGRESJE | ''Transgresje'']], był współredaktorem tomu ''Odmieńcy''. Jego zainteresowania naukowe to historia literatury i kultury XIX oraz XX wieku, a także współczesny dramat, teatr i kultura medialna. Jako literat debiutował w 1970. Jego wiersz ''Ikar'' w 1973 został wyróżniony w konkursie XVI Łódzkiej Wiosny Poetów. Jako krytyk zadebiutował w 1975 w [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dzienniku Bałtyckim”]]. W latach 1976–1979 związany z [[GRUPA WSPÓLNOŚĆ | Grupą Sytuacyjną Poetów i Artystów „Wspólność”]], w okresie 1976–1977 członek redakcji czasopisma „Litteraria”.<br/><br/> | ||
| − | Opublikował m.in. książki: ''Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza'' (1998), ''Różewicz'' (2002), ''Mickiewicz i wiek dwudziesty'' (2006). Redaktor i współautor wielu prac zbiorowych, m.in. ''Od Shakespeare’a do Szekspira'' (współredaktor z [[CIECHOWICZ JAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego | Janem Ciechowiczem]], 1993), dwutomowej pozycji ''Dramat polski. Interpretacje'' (z Janem Ciechowiczem, 2001), ''Księga Janion'' (ze [[ROSIEK STANISŁAW, profesor Uniwersytetu Gdańskiego, wydawca | Stanisławem Rośkiem]], 2007). Współautor podręczników licealnych do języka polskiego i do wiedzy o kulturze. Od lat 70. XX wieku, kiedy jego teksty ukazywały się w „Poezji” (1976, 1978) oraz „Dialogu” (od 1977), | + | Opublikował m.in. książki: ''Gombrowicz i cień wieszcza'' (1975), ''Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza'' (1998), ''Różewicz'' (2002), ''Mickiewicz i wiek dwudziesty'' (2006), ''Krypta Gustawa'' (2021). . Redaktor i współautor wielu prac zbiorowych, m.in. ''Od Shakespeare’a do Szekspira'' (współredaktor z [[CIECHOWICZ JAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego | Janem Ciechowiczem]], 1993), dwutomowej pozycji ''Dramat polski. Interpretacje'' (z Janem Ciechowiczem, 2001), ''Księga Janion'' (ze [[ROSIEK STANISŁAW, profesor Uniwersytetu Gdańskiego, wydawca | Stanisławem Rośkiem]], 2007). Współautor podręczników licealnych do języka polskiego i do wiedzy o kulturze. Od lat 70. XX wieku, kiedy jego teksty ukazywały się w „Poezji” (1976, 1978) oraz „Dialogu” (od 1977), publikował też w wielu innych czasopismach, m.in. w „Teatrze”, „Twórczości”, „Tygodniku Powszechnym”.<br/><br/> |
| − | Od 2007 członek Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej Akademii Nauk. W latach 2009–2014 członek [[RADA KULTURY GDAŃSKIEJ | Rady Kultury Gdańskiej]]. W 2009 odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Otrzymał Pomorską Nagrodę Artystyczną za rok 2021 w kategorii kreacje artystyczne (za monografię „Krypta Gustawa”). Od 1983 żonaty z Joanną z domu Założyk, nauczycielką języka polskiego, ojciec Małgorzaty (ur. 1985) i Katarzyny (ur. 1986). {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Od 1988 członek [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]], od 1991 Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, od 1995 Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego. Od 2007 członek Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej Akademii Nauk. W latach 2009–2014 członek [[RADA KULTURY GDAŃSKIEJ | Rady Kultury Gdańskiej]]. M.in. w 2015 był przewodniczącym Jury 1. Konkursu Dramaturgicznego Strefy Kontaktu, ogłoszonego przez Wrocławski Teatr Współczesny i Miasto Wrocław, w 2018 zasiadał w komisji ds. przyznania Nagrody Teatralnej Marszałka Województwa Pomorskiego. W 2009 odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej, w 2024 Srebernym Krzyżem Zasługi. Otrzymał Pomorską Nagrodę Artystyczną za rok 2021 w kategorii kreacje artystyczne (za monografię „Krypta Gustawa”). Od 1983 żonaty z Joanną z domu Założyk, nauczycielką języka polskiego, ojciec Małgorzaty (ur. 1985) i Katarzyny (ur. 1986). Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 10:18, 1 mar 2024
ZBIGNIEW MAJCHROWSKI (5 VII 1955 Sopot – 21 XII 2023 Gdańsk), literaturoznawca, teatrolog, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn lekarza Juliusza i lekarki Ewy z domu Rosłan. W 1973 absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku. W 1977 ukończył polonistykę na UG, od tego roku zatrudniony w Instytucie Filologii Polskiej tej uczelni. Od 1986 doktor na podstawie rozprawy Dramat poety w twórczości Tadeusza Różewicza (promotor: prof. Maria Janion), od 1999 doktor habilitowany na podstawie dorobku i rozprawy Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza, od 2002 profesor UG, w 2007 otrzymał tytuł naukowy profesora. W latach 2005–2007 zastępca dyrektora do spraw nauki Instytutu Filologii Polskiej UG, kierował Zakładem Antropologii Literatury i Krytyki Artystycznej.
W latach 80. XX wieku brał udział w pracach zespołu redakcyjnego serii Transgresje, był współredaktorem tomu Odmieńcy. Jego zainteresowania naukowe to historia literatury i kultury XIX oraz XX wieku, a także współczesny dramat, teatr i kultura medialna. Jako literat debiutował w 1970. Jego wiersz Ikar w 1973 został wyróżniony w konkursie XVI Łódzkiej Wiosny Poetów. Jako krytyk zadebiutował w 1975 w „Dzienniku Bałtyckim”. W latach 1976–1979 związany z Grupą Sytuacyjną Poetów i Artystów „Wspólność”, w okresie 1976–1977 członek redakcji czasopisma „Litteraria”.
Opublikował m.in. książki: Gombrowicz i cień wieszcza (1975), Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza (1998), Różewicz (2002), Mickiewicz i wiek dwudziesty (2006), Krypta Gustawa (2021). . Redaktor i współautor wielu prac zbiorowych, m.in. Od Shakespeare’a do Szekspira (współredaktor z Janem Ciechowiczem, 1993), dwutomowej pozycji Dramat polski. Interpretacje (z Janem Ciechowiczem, 2001), Księga Janion (ze Stanisławem Rośkiem, 2007). Współautor podręczników licealnych do języka polskiego i do wiedzy o kulturze. Od lat 70. XX wieku, kiedy jego teksty ukazywały się w „Poezji” (1976, 1978) oraz „Dialogu” (od 1977), publikował też w wielu innych czasopismach, m.in. w „Teatrze”, „Twórczości”, „Tygodniku Powszechnym”.
Od 1988 członek Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, od 1991 Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, od 1995 Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego. Od 2007 członek Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej Akademii Nauk. W latach 2009–2014 członek Rady Kultury Gdańskiej. M.in. w 2015 był przewodniczącym Jury 1. Konkursu Dramaturgicznego Strefy Kontaktu, ogłoszonego przez Wrocławski Teatr Współczesny i Miasto Wrocław, w 2018 zasiadał w komisji ds. przyznania Nagrody Teatralnej Marszałka Województwa Pomorskiego. W 2009 odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej, w 2024 Srebernym Krzyżem Zasługi. Otrzymał Pomorską Nagrodę Artystyczną za rok 2021 w kategorii kreacje artystyczne (za monografię „Krypta Gustawa”). Od 1983 żonaty z Joanną z domu Założyk, nauczycielką języka polskiego, ojciec Małgorzaty (ur. 1985) i Katarzyny (ur. 1986). Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
