POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
(Nie pokazano 40 wersji utworzonych przez 7 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
−
[[File:Widzowie podczas koncertu w PFB.JPG|thumb|Widzowie podczas koncertu w PFB]]
+
[[File: Turski_Zbigniew_1948.jpg |thumb| Zbigniew Turski, pierwszy dyrektor artystyczny Polskiej Filharmonii Batyckiej w latach 1945–1946]]
−
[[File:Koncert Orkiestry Symfonicznej PFB.JPG|thumb|Koncert Orkiestry Symfonicznej PFB]]
+
−
[[File:Ernst van Tiel dyryguje Orkiestrą Symfoniczną PFB.JPG|thumb|Ernst van Tiel dyryguje Orkiestrą Symfoniczną PFB]]
+
 
[[File:Afisz koncertu w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, 1949.JPG|thumb|Afisz koncertu w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, 1949]]
 
[[File:Afisz koncertu w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, 1949.JPG|thumb|Afisz koncertu w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, 1949]]
 
[[File:Budynek Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na Ołowiance.JPG|thumb|Budynek Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na Ołowiance]]
 
[[File:Budynek Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na Ołowiance.JPG|thumb|Budynek Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na Ołowiance]]
−
'''POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA. Instytucja.''' Działania zmierzające do jej utworzenia podjęto tuż po zakończeniu II w. świat. W czerwcu 1945 Roman Kuklewicz rozpoczął formowanie i zainicjował próby Miejskiej Orkiestry Symfonicznej. Jej pierwszy koncert, jako Filharmonii Bałtyckiej, odbył się 29 IX 1945 w Sali Domu Katolickiego w Sopocie. Orkiestrą dyrygował Zbigniew Turski, w programie znalazły się utwory Fryderyka Chopina i Stanisława Moniuszki. Początkowo Filharmonia Bałtycka działała przy Zarządzie Miasta w Sopocie, nast. przy Gd. Towarzystwie Muzycznym. W 1949 powstało w jej ramach, kierowane przez q Zygmunta Latoszewskiego, Studio Operowe. Orkiestra powiększyła się do 81 osób i znalazła w ścisłym gronie najlepszych tego typu pol. zespołów. Spowodowało to jej upaństwowienie i przyjęcie oficjalnej nazwy: Państwowa Filharmonia Bałtycka. Zarządzeniem Ministerstwa Kultury i Sztuki z 10 IV 1953 nastąpiło połączenie Studia Operowego z Filharmonią Bałtycką w Państwową Operę i Filharmonię Bałtycką, z siedzibą przy al. Zwycięstwa 15 (szczegóły o siedzibie: q Państwowa Opera Bałtycka). W styczniu 1975 odbył się pierwszy koncert zał. przez q Zygmunta Rycherta Gd. Orkiestry Symfonicznej, która 1976, już w strukturach Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej (i jako druga orkiestra w tej instytucji) zaczęła funkcjonować jako q Orkiestra Filharmonii Bałtyckiej. W styczniu 1994 nastąpił administracyjny podział Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej na 2 samodzielne instytucje: Państwową Operę Bałtycką i Państwową Filharmonię Bałtycką. Przemianowanie Państwowej Filharmonii Bałtyckiej na Polską Filharmonię Bałtycką odbyło się na mocy zarządzenia wojewody gd. z 22 XII 1998, a uchwałą z 6 III 2000 Sejmik Woj. Pomorskiego nadał jej imię Fryderyka Chopina. W 2007 odbyło się uroczyste otwarcie Centrum Muzyczno-Kongresowego na zrewitalizowanych terenach po byłej elektrociepłowni na q Ołowiance, ob. oficjalnej siedzibie. <br/><br/> '''Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej.''' Tradycje orkiestry sięgają 1945, ale jej bezpośrednią poprzedniczką była Gdańska Orkiestra Symfoniczna, zał. 1974, od 1975 przemianowana na Orkiestrę Filharmonii Bałtyckiej. Jej zał. i wieloletnim dyr. artyst. był Z. Rychert, pierwszy koncert odbył się 31 i 1975 w Gd., w budynku NOT przy ul. Rajskiej 6. Praca dyrygenta i muzyków w krótkim czasie znalazła uznanie wśród krytyków i melomanów w Polsce i poza jej granicami. Pierwszym wyjazdem zagranicznym był udział w 1976 w weneckich Vacanze Musicali. W 1987, pod dyrekcją Wojciecha Michniewskiego, występując na XI Music Biennale w Berlinie w gronie takich zespołów jak Orkiestra Filharmonii Moskiewskiej, zdobyła Nagrodę Krytyki za najlepsze interpretacje (wśród których znalazło się m.in. wykonanie ''I symfonii'' Krzysztofa Pendereckiego). W 1989, podczas wspólnego europejskiego tournée z chórem Cecilien Verein z Frankfurtu n. Menem, koncertowała w Filharmonii Monachijskiej, Alte Oper we Frankfurcie nad Menem, Concertgebouw w Amsterdamie, bazylice San Marco w Mediolanie. W 1991 koncertowała z ''Requiem'' G. Verdiego we Francji (Tours, Marsylia), w Szwajcarii (Zurych, Bazylea, Lozanna, Berno) oraz we Włoszech, gdzie wystąpiła dla papieża Jana Pawła II w jego letniej rezydencji w Castel Gandolfo. W bazylice św. Piotra w Rzymie 1 i 1997, pod batutą Jerzego Katlewicza, brała udział w oprawie muz. uroczystej mszy św. celebrowanej przez papieża Jana Pawła II, która zainaugurowała obchody milenijne Gdańska. Z okazji milenium Gdańska dała cykl koncertów współorganizowanych z Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej. W dorobku Orkiestry znajdują się także tak znaczące wydarzenia, jak: udział w koncercie Jeana Michela Jarre’a „Przestrzeń Wolności”, który odbył się w sierpniu 2005 na terenie Stoczni Gd., prawykonanie ''Kantaty o wolności'' Jana A.P. Kaczmarka, zamówionej przez marszałka woj. pomor. z okazji 25. rocznicy podpisania porozumień sierpniowych (q porozumienie gd.) i powstania q NSZZ „Solidarność”, wykonanie (pod batutą sir Neville’a Marrinera) ''Requiem wojennego'' Benjamina Brittena, które uświetniło światowe obchody 70. rocznicy wybuchu II w. świat., 20. rocznicy odzyskania wolności i upadku komunizmu w Europie Środkowej, czy światowe prawykonanie dzieła Pawła Mykietyna Vivo XXX, napisanego z okazji 30. rocznicy powstania Solidarności. Do ostatnich realizacji płytowych z jej udziałem należy nagranie ''Requiem wojennego'' Brittena pod batutą sir N. Marrinera (płyta otrzymała nominację do nagrody Fryderyka 2011), nagranie ''VI symfonii'' i ''Koncertu skrzypcowego'' Stanisława Czajkowskiego pod batutą Maxima Vengerova, rejestracja koncertu pod batutą Jerzego Maksymiuka (odbył się w ramach Gd. Festiwalu Muzycznego) i rejestracja prawykonania ''Vivo XXX'' P. Mykietyna.{{author: KM}} [[Category: Encyklopedia]]
+
[[File:Państwowa Filharmonia Bałtycka na Ołowiance.JPG|thumb|Państwowa Filharmonia Bałtycka na Ołowiance]]
 +
[[File: 1_Filharmonia_Baltyck.jpg |thumb| Państwowa Filharmonia Bałtycka]]
 +
[[File:Filharmonia Bałtycka.JPG|thumb|Państwowa Filharmonia Bałtycka]]
 +
[[File:1_Polska_Filharmonia_Bal‚tycka.jpg|thumb|Gdańska Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej krótko po 1 XI 1974: w 1 rzędzie od lewej: Zbigniew Krzymiński, Mikołaj Dauszkin (woźny), Mariola Mękal, Mariusz Gołębiewski, Zdzisław Dudek, Lidia Zawadzka, w 2 rzędzie od lewej: Lucyna Chodzińska, Marian Cichy, Anna Rychert (później Śliwa), Jolanta Kabała, Roman Berendt, Anna Kulowska, Irena Krzymińska, Henryka Orzechowska, Barbara Czapnik (później Zbrzyska), w 3 rzędzie od lewej: Benedykt Talar, Aleksander Wierzbicki, [[RYCHERT ZYGMUNT, dyrygent | Zygmunt Rychert]] (dyrygent), Ewaryst Kwietniewski, Janusz Szadowiak, Halina Milej (później Baranowska), Janusz Dobrowolski, Marek Kordas, Aleksander Ogarek, Halina Słojewska, w 4 rzędzie od lewej Tadeusz Niewodowski, Marek Kowalski, Marian Jakubowicz (inspektor orkiestry), Jan Brzozowski, Bożena Kuchta, Anna Rymarczuk, Zbigniew Warzybok, Ryszard Reydych]]
 +
[[File: 1_Polska_Filharmonia_Bałtycka_2006.JPG |thumb| Polska Filharmonia Bałtycka, 2006]]
 +
[[File: Filharmonia_2006.JPG |thumb| Główni wykonawcy koncertu-słuchowiska kończącego [[AREOPAG | Gdański Areopag]] 12 XI 2006 ''W 80 dni dookoła świata, czyli wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej'', na balkonie Chór Areopagowy (w tym [[CHÓR MIESZCZAN GDAŃSKICH | Chór Mieszczan Gdańskich]] i [[CHÓR „NON SERIO” | Chór „Non Serio”]]), u dołu na pierwszym planie [[KAŹMIERCZAK MONIKA, carillonistka, pianistka, dyrygentka | Monika Kaźmierczak]], po prawej zespół lektorów słuchowiska, aktorzy: [[GORDON KRZYSZTOF, aktor, reżyser | Krzysztof Gordon]], [[KISZKIS JERZY, aktor | Jerzy Kiszkis]], Jarosław Tyrański, językoznawca Jerzy Bralczyk, aktor Jacek Labijak, [[TARGOWSKI MICHAŁ, dyrektor Ogrodu Zoologicznego| Michał Targowski]]; po lewej na pierwszym planie wiolonczeliści Małgorzata Kuziemska-Sławek i Tadeusz Szefler oraz [[PERUCKI ROMAN, prorektor Akademii Muzycznej | Roman Perucki]]]]
 +
 
 +
 
 +
 
 +
'''POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA. Instytucja.''' Działania zmierzające do jej utworzenia podjęto tuż po zakończeniu II wojny światowej. W czerwcu 1945 Roman Kuklewicz rozpoczął formowanie i zainicjował próby Miejskiej Orkiestry Symfonicznej. Jej pierwszy koncert, jako Filharmonii Bałtyckiej, odbył się 29 IX 1945 w Sali Domu Katolickiego w Sopocie. Orkiestrą dyrygował Zbigniew Turski, w programie znalazły się utwory Fryderyka Chopina i Stanisława Moniuszki.<br/><br/>
 +
Początkowo Filharmonia Bałtycka działała przy Zarządzie Miasta w Sopocie, następnie przy Gdańskim Towarzystwie Muzycznym. W 1949 powstało w jej ramach, kierowane przez [[LATOSZEWSKI ZYGMUNT, dyrygent, pedagog, muzykolog | Zygmunta Latoszewskiego]], Studio Operowe. Orkiestra powiększyła się do 81 osób i znalazła w ścisłym gronie najlepszych tego typu polskich zespołów. Spowodowało to jej upaństwowienie i przyjęcie oficjalnej nazwy: Państwowa Filharmonia Bałtycka. Zarządzeniem Ministerstwa Kultury i Sztuki z 10 IV 1953 nastąpiło połączenie Studia Operowego z Filharmonią Bałtycką w Państwową Operę i Filharmonię Bałtycką, z siedzibą przy al. Zwycięstwa 15 (szczegóły o siedzibie: [[OPERA BAŁTYCKA | Opera Bałtycka]]).<br/><br/>
 +
W styczniu 1975 odbył się pierwszy koncert założonej przez [[RYCHERT ZYGMUNT, dyrygent | Zygmunta Rycherta]] Gdańskiej Orkiestry Symfonicznej, która w 1976, już w strukturach Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej (i jako druga orkiestra w tej instytucji) zaczęła funkcjonować jako Orkiestra Filharmonii Bałtyckiej. W styczniu 1994 nastąpił administracyjny podział Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej na dwie samodzielne instytucje: Państwową Operę Bałtycką i Państwową Filharmonię Bałtycką. Przemianowanie Państwowej Filharmonii Bałtyckiej na Polską Filharmonię Bałtycką odbyło się na mocy zarządzenia wojewody gdańskiego z 22 XII 1998, a uchwałą z 6 III 2000 Sejmik Województwa Pomorskiego nadał jej imię Fryderyka Chopina. W 2007 odbyło się uroczyste otwarcie Centrum Muzyczno-Kongresowego na zrewitalizowanych terenach po byłej elektrociepłowni na [[OŁOWIANKA | Ołowiance]], obecnie oficjalnej siedzibie. <br/><br/>
 +
'''Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej.''' Tradycje orkiestry sięgają 1945, ale jej bezpośrednią poprzedniczką była Gdańska Orkiestra Symfoniczna, założona w 1974, a od 1975 przemianowana na Orkiestrę Filharmonii Bałtyckiej. Jej założycielem i wieloletnim dyrektorem artystycznym był Zygmunt Rychert, pierwszy koncert odbył się 31 I 1975 w [[DOM TECHNIKA | Domu Technika]] w Gdańsku przy ul. Rajskiej &nbsp;6. Praca dyrygenta i muzyków w krótkim czasie znalazła uznanie wśród krytyków i melomanów w Polsce i poza jej granicami. Orkiestra stała się częstym gościem znaczących festiwali krajowych i zagranicznych. Jej pierwszym wyjazdem zagranicznym był udział w 1976 w weneckich Vacanze Musicali, późniejsze kontrakty artystyczne wiązały się z tournée koncertowymi po Niemczech, Francji, Szwajcarii, Włoszech, występami w salach Wiednia, Salzburga, Paryża, Berlina, Bremy, Frankfurtu czy Leningradu (Sankt Petersburg). W 1987, pod dyrekcją Wojciecha Michniewskiego, występując na XI Music Biennale w Berlinie w gronie takich zespołów jak Orkiestra Filharmonii Moskiewskiej, zdobyła Nagrodę Krytyki za najlepsze interpretacje (wśród których znalazło się między innymi wykonanie ''I symfonii'' Krzysztofa Pendereckiego). W 1989, podczas wspólnego europejskiego tournée z chórem Cäcilienverein z Frankfurtu nad Menem, koncertowała w Filharmonii Monachijskiej, Alte Oper we Frankfurcie nad Menem, Concertgebouw w Amsterdamie, bazylice San Marco w Mediolanie. Dwa lata później koncertowała z ''Requiem'' G. Verdiego we Francji (Tours, Marsylia), w Szwajcarii (Zurych, Bazylea, Lozanna, Berno) oraz we Włoszech, gdzie wystąpiła dla papieża Jana Pawła II w jego letniej rezydencji w Castel Gandolfo. W bazylice św. Piotra w Rzymie 1 I 1997, pod batutą [[KATLEWICZ JERZY, dyrygent, pedagog | Jerzego Katlewicza]], brała udział w oprawie muzycznej uroczystej mszy św. celebrowanej przez papieża Jana Pawła II, która zainaugurowała obchody milenijne Gdańska. Z okazji milenium Gdańska dała cykl koncertów współorganizowanych z Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej. W 1998 reprezentowała Polskę podczas wystawy światowej EXPO w Lizbonie.<br/><br/>
 +
Orkiestra symfoniczna uczestniczyła w wielu krajowych i europejskich festiwalach, między innymi w Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, Wratislavia Cantans, Gdańskim Festiwalu Muzycznym, festiwalu [[SOLIDARITY OF ARTS | Solidarity of Arts]], Gdańskiej Jesieni Pianistycznej, Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Organowej w Oliwie, Festiwalu Gwiazd w Gdańsku, Wielkanocnym Festiwalu Ludwiga van Beethovena, festiwalu Aspekte w Salzburgu. W jej dorobku znajdują się także tak znaczące wydarzenia jak: udział w koncercie Jeana Michela Jarre’a „Przestrzeń Wolności”, który odbył się w sierpniu 2005 na terenie Stoczni Gdańskiej, prawykonanie ''Kantaty o wolności'' Jana A.P. Kaczmarka, zamówionej przez marszałka województwa pomorskiego z okazji 25. rocznicy podpisania porozumień sierpniowych ([[POROZUMIENIE GDAŃSKIE | porozumienie gdańskie]]) i powstania [[SOLIDARNOŚĆ | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]], wykonanie (pod batutą sir Neville’a Marrinera) ''Requiem wojennego'' Benjamina Brittena, które uświetniło światowe obchody 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej, 20. rocznicy odzyskania wolności i upadku komunizmu w Europie Środkowej, czy światowe prawykonanie dzieła Pawła Mykietyna ''Vivo XXX'', napisanego z okazji 30. rocznicy powstania Solidarności.<br/><br/>
 +
Orkiestra zrealizowała wiele nagrań radiowych, telewizyjnych i płytowych dla stacji telewizyjnych i radiowych w Polsce, Niemczech, Francji i Austrii oraz dla firm fonograficznych (m.in. Dux, Polmusic, Soliton). Do ostatnich realizacji płytowych z jej udziałem należy nagranie ''Requiem wojennego'' Brittena pod batutą sir N. Marrinera (płyta otrzymała nominację do nagrody Fryderyka w 2011), nagranie ''VI symfonii'' i ''Koncertu skrzypcowego'' Stanisława Czajkowskiego pod batutą Maxima Vengerova, rejestracja koncertu pod batutą Jerzego Maksymiuka (odbył się w ramach Gdańskiego Festiwalu Muzycznego) i rejestracja prawykonania ''Vivo XXX'' P. Mykietyna. <br/><br/>
 +
'''Współpraca.''' Zarówno Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, jak i Polska Filharmonia Bałtycka jako instytucja współpracowały ze światowej renomy zespołami, dyrygentami i solistami, takimi jak: Orkiestra Symfoniczna Teatru Maryjskiego z Sankt Petersburga, Filharmonicy Moskiewscy, Deutsche Kammerphilharmonie Bremen, Gewandhausorchester zu Leipzig, Bamberger Symphoniker, Orquesta Sinfónica de Madrid, The European Union Youth Orchestra, Sinfonia Varsovia, Sinfonietta Cracovia, Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus, The King’s Singers, sir Neville Marriner, Walery Giergiew, Riccardo Chailly, Paavo Järvi, Jonathan Nott, Jesús López Cobos, Jurij Simonow, Herbert Blomstedt, Maxim Vengerov, Roman Kofman, Krzysztof Penderecki, Marc Minkowski, Jerzy Semkow, Witold Rowicki, Jerzy Maksymiuk, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Krzysztof Missona, Karol Teutsch, J. Katlewicz, Andrzej Markowski, Jerzy Salwarowski, Wojciech Michniewski, Tadeusz Wojciechowski, Tadeusz Strugała, Marek Pijarowski, Gabriel Chmura, José Maria Florêncio, Mirosław Jacek Błaszczyk, Tomasz Bugaj, Kai Bumann, Franco Ferrara, Enoch von Guttenberg, Carlo Zecchi, Felix Carrasco, Juozas Domarkas, Krystian Zimerman, Cyprien Katsaris, Nigel Kennedy, Shlomo Mintz, Arto Noras, Ivan Monighetti, Leonidas Kavakos, [[KULKA KONSTANTY ANDRZEJ, profesor Akademii Muzycznej w Gdańsku| Konstanty Andrzej Kulka]], [[POBŁOCKA EWA, pianistka | Ewa Pobłocka]], Rafał Blechacz, Agata Szymczewska, Piotr Pławner, Marcin Dylla, Edward Auer, Piotr Paleczny, Ann Murray, Lucia Aliberti, Helen Bickers. {{author: KM}} <br/><br/>
 +
{| class="tableGda"
 +
|-
 +
|+ Dyrektorzy artystyczni Polskiej Filharmonii Bałtyckiej
 +
| 1945–1946
 +
| Zbigniew Turski
 +
|-
 +
| 1946–1949
 +
| [[ŚLEDZIŃSKI STEFAN, rektor Wyższej Szkoły Muzycznej | Stefan Śledziński]]
 +
|-
 +
| 1949–1952
 +
| [[LATOSZEWSKI ZYGMUNT, dyrygent, pedagog, muzykolog | Zygmunt Latoszewski]]
 +
|-
 +
| 1952–1955
 +
| [[WIŁKOMIRSKI KAZIMIERZ, wiolonczelista, pedagog, patron gdańskiej ulicy | Kazimierz Wiłkomirski]]
 +
|-
 +
| 1955–1961
 +
| [[LATOSZEWSKI ZYGMUNT, dyrygent, pedagog, muzykolog | Zygmunt Latoszewski]]
 +
|-
 +
| 1961–1968
 +
| [[KATLEWICZ JERZY, dyrygent, pedagog | Jerzy Katlewicz]]
 +
|-
 +
| 1968–1972
 +
| [[PROCNER JERZY, dyrektor Opery Bałtyckiej w Gdańsku | Jerzy Procner]]
 +
|-
 +
| 1972–1976
 +
| Zbigniew Chwedczuk
 +
|-
 +
| 1975–1981
 +
| [[RYCHERT ZYGMUNT, dyrygent | Zygmunt Rychert]]
 +
|-
 +
| 1981–1983
 +
| Bogusław Madey
 +
|-
 +
| 1983–1984
 +
| Jerzy Salwarowski (konsultant ds. artystycznych)
 +
|-
 +
| 1984–1986
 +
| Wojciech Czepiel
 +
|-
 +
| 1987–1989
 +
| [[RAJSKI WOJCIECH JÓZEF, dyrygent, profesor Akademii Muzycznej | Wojciech Rajski]]
 +
|-
 +
| 1989–1991
 +
| Paweł Przytocki
 +
|-
 +
| 1992–1993
 +
| [[PRZYBYLSKI JANUSZ, dyrygent | Janusz Przybylski]]
 +
|-
 +
| 1993–1998
 +
| [[PERUCKI ROMAN, prorektor Akademii Muzycznej | Roman Perucki]]
 +
|-
 +
| 1998–2003
 +
| [[RYCHERT ZYGMUNT, dyrygent | Zygmunt Rychert]]
 +
|-
 +
| 2004–2008
 +
| Michał Nesterowicz
 +
|-
 +
| 2008–2012
 +
| Kai Bumann
 +
|-
 +
| 2012–2017
 +
| Ernst van Tiel
 +
|-
 +
| 2017–
 +
| George Tchitchinadze
 +
|-
 +
|  class="authorEgTab" | {{author: KM}}
 +
|} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]]

Aktualna wersja na dzień 14:28, 12 maj 2024

Zbigniew Turski, pierwszy dyrektor artystyczny Polskiej Filharmonii Batyckiej w latach 1945–1946
Afisz koncertu w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, 1949
Budynek Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na Ołowiance
Państwowa Filharmonia Bałtycka na Ołowiance
Państwowa Filharmonia Bałtycka
Państwowa Filharmonia Bałtycka
Gdańska Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej krótko po 1 XI 1974: w 1 rzędzie od lewej: Zbigniew Krzymiński, Mikołaj Dauszkin (woźny), Mariola Mękal, Mariusz Gołębiewski, Zdzisław Dudek, Lidia Zawadzka, w 2 rzędzie od lewej: Lucyna Chodzińska, Marian Cichy, Anna Rychert (później Śliwa), Jolanta Kabała, Roman Berendt, Anna Kulowska, Irena Krzymińska, Henryka Orzechowska, Barbara Czapnik (później Zbrzyska), w 3 rzędzie od lewej: Benedykt Talar, Aleksander Wierzbicki, Zygmunt Rychert (dyrygent), Ewaryst Kwietniewski, Janusz Szadowiak, Halina Milej (później Baranowska), Janusz Dobrowolski, Marek Kordas, Aleksander Ogarek, Halina Słojewska, w 4 rzędzie od lewej Tadeusz Niewodowski, Marek Kowalski, Marian Jakubowicz (inspektor orkiestry), Jan Brzozowski, Bożena Kuchta, Anna Rymarczuk, Zbigniew Warzybok, Ryszard Reydych
Polska Filharmonia Bałtycka, 2006
Główni wykonawcy koncertu-słuchowiska kończącego Gdański Areopag 12 XI 2006 W 80 dni dookoła świata, czyli wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej, na balkonie Chór Areopagowy (w tym Chór Mieszczan Gdańskich i Chór „Non Serio”), u dołu na pierwszym planie Monika Kaźmierczak, po prawej zespół lektorów słuchowiska, aktorzy: Krzysztof Gordon, Jerzy Kiszkis, Jarosław Tyrański, językoznawca Jerzy Bralczyk, aktor Jacek Labijak, Michał Targowski; po lewej na pierwszym planie wiolonczeliści Małgorzata Kuziemska-Sławek i Tadeusz Szefler oraz Roman Perucki


POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA. Instytucja. Działania zmierzające do jej utworzenia podjęto tuż po zakończeniu II wojny światowej. W czerwcu 1945 Roman Kuklewicz rozpoczął formowanie i zainicjował próby Miejskiej Orkiestry Symfonicznej. Jej pierwszy koncert, jako Filharmonii Bałtyckiej, odbył się 29 IX 1945 w Sali Domu Katolickiego w Sopocie. Orkiestrą dyrygował Zbigniew Turski, w programie znalazły się utwory Fryderyka Chopina i Stanisława Moniuszki.

Początkowo Filharmonia Bałtycka działała przy Zarządzie Miasta w Sopocie, następnie przy Gdańskim Towarzystwie Muzycznym. W 1949 powstało w jej ramach, kierowane przez Zygmunta Latoszewskiego, Studio Operowe. Orkiestra powiększyła się do 81 osób i znalazła w ścisłym gronie najlepszych tego typu polskich zespołów. Spowodowało to jej upaństwowienie i przyjęcie oficjalnej nazwy: Państwowa Filharmonia Bałtycka. Zarządzeniem Ministerstwa Kultury i Sztuki z 10 IV 1953 nastąpiło połączenie Studia Operowego z Filharmonią Bałtycką w Państwową Operę i Filharmonię Bałtycką, z siedzibą przy al. Zwycięstwa 15 (szczegóły o siedzibie: Opera Bałtycka).

W styczniu 1975 odbył się pierwszy koncert założonej przez Zygmunta Rycherta Gdańskiej Orkiestry Symfonicznej, która w 1976, już w strukturach Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej (i jako druga orkiestra w tej instytucji) zaczęła funkcjonować jako Orkiestra Filharmonii Bałtyckiej. W styczniu 1994 nastąpił administracyjny podział Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej na dwie samodzielne instytucje: Państwową Operę Bałtycką i Państwową Filharmonię Bałtycką. Przemianowanie Państwowej Filharmonii Bałtyckiej na Polską Filharmonię Bałtycką odbyło się na mocy zarządzenia wojewody gdańskiego z 22 XII 1998, a uchwałą z 6 III 2000 Sejmik Województwa Pomorskiego nadał jej imię Fryderyka Chopina. W 2007 odbyło się uroczyste otwarcie Centrum Muzyczno-Kongresowego na zrewitalizowanych terenach po byłej elektrociepłowni na Ołowiance, obecnie oficjalnej siedzibie.

Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej. Tradycje orkiestry sięgają 1945, ale jej bezpośrednią poprzedniczką była Gdańska Orkiestra Symfoniczna, założona w 1974, a od 1975 przemianowana na Orkiestrę Filharmonii Bałtyckiej. Jej założycielem i wieloletnim dyrektorem artystycznym był Zygmunt Rychert, pierwszy koncert odbył się 31 I 1975 w Domu Technika w Gdańsku przy ul. Rajskiej  6. Praca dyrygenta i muzyków w krótkim czasie znalazła uznanie wśród krytyków i melomanów w Polsce i poza jej granicami. Orkiestra stała się częstym gościem znaczących festiwali krajowych i zagranicznych. Jej pierwszym wyjazdem zagranicznym był udział w 1976 w weneckich Vacanze Musicali, późniejsze kontrakty artystyczne wiązały się z tournée koncertowymi po Niemczech, Francji, Szwajcarii, Włoszech, występami w salach Wiednia, Salzburga, Paryża, Berlina, Bremy, Frankfurtu czy Leningradu (Sankt Petersburg). W 1987, pod dyrekcją Wojciecha Michniewskiego, występując na XI Music Biennale w Berlinie w gronie takich zespołów jak Orkiestra Filharmonii Moskiewskiej, zdobyła Nagrodę Krytyki za najlepsze interpretacje (wśród których znalazło się między innymi wykonanie I symfonii Krzysztofa Pendereckiego). W 1989, podczas wspólnego europejskiego tournée z chórem Cäcilienverein z Frankfurtu nad Menem, koncertowała w Filharmonii Monachijskiej, Alte Oper we Frankfurcie nad Menem, Concertgebouw w Amsterdamie, bazylice San Marco w Mediolanie. Dwa lata później koncertowała z Requiem G. Verdiego we Francji (Tours, Marsylia), w Szwajcarii (Zurych, Bazylea, Lozanna, Berno) oraz we Włoszech, gdzie wystąpiła dla papieża Jana Pawła II w jego letniej rezydencji w Castel Gandolfo. W bazylice św. Piotra w Rzymie 1 I 1997, pod batutą Jerzego Katlewicza, brała udział w oprawie muzycznej uroczystej mszy św. celebrowanej przez papieża Jana Pawła II, która zainaugurowała obchody milenijne Gdańska. Z okazji milenium Gdańska dała cykl koncertów współorganizowanych z Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej. W 1998 reprezentowała Polskę podczas wystawy światowej EXPO w Lizbonie.

Orkiestra symfoniczna uczestniczyła w wielu krajowych i europejskich festiwalach, między innymi w Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, Wratislavia Cantans, Gdańskim Festiwalu Muzycznym, festiwalu Solidarity of Arts, Gdańskiej Jesieni Pianistycznej, Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Organowej w Oliwie, Festiwalu Gwiazd w Gdańsku, Wielkanocnym Festiwalu Ludwiga van Beethovena, festiwalu Aspekte w Salzburgu. W jej dorobku znajdują się także tak znaczące wydarzenia jak: udział w koncercie Jeana Michela Jarre’a „Przestrzeń Wolności”, który odbył się w sierpniu 2005 na terenie Stoczni Gdańskiej, prawykonanie Kantaty o wolności Jana A.P. Kaczmarka, zamówionej przez marszałka województwa pomorskiego z okazji 25. rocznicy podpisania porozumień sierpniowych ( porozumienie gdańskie) i powstania Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, wykonanie (pod batutą sir Neville’a Marrinera) Requiem wojennego Benjamina Brittena, które uświetniło światowe obchody 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej, 20. rocznicy odzyskania wolności i upadku komunizmu w Europie Środkowej, czy światowe prawykonanie dzieła Pawła Mykietyna Vivo XXX, napisanego z okazji 30. rocznicy powstania Solidarności.

Orkiestra zrealizowała wiele nagrań radiowych, telewizyjnych i płytowych dla stacji telewizyjnych i radiowych w Polsce, Niemczech, Francji i Austrii oraz dla firm fonograficznych (m.in. Dux, Polmusic, Soliton). Do ostatnich realizacji płytowych z jej udziałem należy nagranie Requiem wojennego Brittena pod batutą sir N. Marrinera (płyta otrzymała nominację do nagrody Fryderyka w 2011), nagranie VI symfonii i Koncertu skrzypcowego Stanisława Czajkowskiego pod batutą Maxima Vengerova, rejestracja koncertu pod batutą Jerzego Maksymiuka (odbył się w ramach Gdańskiego Festiwalu Muzycznego) i rejestracja prawykonania Vivo XXX P. Mykietyna.

Współpraca. Zarówno Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, jak i Polska Filharmonia Bałtycka jako instytucja współpracowały ze światowej renomy zespołami, dyrygentami i solistami, takimi jak: Orkiestra Symfoniczna Teatru Maryjskiego z Sankt Petersburga, Filharmonicy Moskiewscy, Deutsche Kammerphilharmonie Bremen, Gewandhausorchester zu Leipzig, Bamberger Symphoniker, Orquesta Sinfónica de Madrid, The European Union Youth Orchestra, Sinfonia Varsovia, Sinfonietta Cracovia, Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus, The King’s Singers, sir Neville Marriner, Walery Giergiew, Riccardo Chailly, Paavo Järvi, Jonathan Nott, Jesús López Cobos, Jurij Simonow, Herbert Blomstedt, Maxim Vengerov, Roman Kofman, Krzysztof Penderecki, Marc Minkowski, Jerzy Semkow, Witold Rowicki, Jerzy Maksymiuk, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Krzysztof Missona, Karol Teutsch, J. Katlewicz, Andrzej Markowski, Jerzy Salwarowski, Wojciech Michniewski, Tadeusz Wojciechowski, Tadeusz Strugała, Marek Pijarowski, Gabriel Chmura, José Maria Florêncio, Mirosław Jacek Błaszczyk, Tomasz Bugaj, Kai Bumann, Franco Ferrara, Enoch von Guttenberg, Carlo Zecchi, Felix Carrasco, Juozas Domarkas, Krystian Zimerman, Cyprien Katsaris, Nigel Kennedy, Shlomo Mintz, Arto Noras, Ivan Monighetti, Leonidas Kavakos, Konstanty Andrzej Kulka, Ewa Pobłocka, Rafał Blechacz, Agata Szymczewska, Piotr Pławner, Marcin Dylla, Edward Auer, Piotr Paleczny, Ann Murray, Lucia Aliberti, Helen Bickers. KM

Dyrektorzy artystyczni Polskiej Filharmonii Bałtyckiej
1945–1946 Zbigniew Turski
1946–1949 Stefan Śledziński
1949–1952 Zygmunt Latoszewski
1952–1955 Kazimierz Wiłkomirski
1955–1961 Zygmunt Latoszewski
1961–1968 Jerzy Katlewicz
1968–1972 Jerzy Procner
1972–1976 Zbigniew Chwedczuk
1975–1981 Zygmunt Rychert
1981–1983 Bogusław Madey
1983–1984 Jerzy Salwarowski (konsultant ds. artystycznych)
1984–1986 Wojciech Czepiel
1987–1989 Wojciech Rajski
1989–1991 Paweł Przytocki
1992–1993 Janusz Przybylski
1993–1998 Roman Perucki
1998–2003 Zygmunt Rychert
2004–2008 Michał Nesterowicz
2008–2012 Kai Bumann
2012–2017 Ernst van Tiel
2017– George Tchitchinadze
KM
Źródło „https://gdansk.gedanopedia.pl/index.php?title=POLSKA_FILHARMONIA_BA%C5%81TYCKA_IM._FRYDERYKA_CHOPINA&oldid=135137”
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania