LINDAU JOHANN, duchowny, dyplomata, kronikarz
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę LINDAU JOHANN na LINDAU JOHANN, duchowny, dyplomata, kronikarz) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''JOHANN LINDAU''' (około 1425 – około 1480/1483), duchowny, dyplomata, kronikarz. Poprzez matkę (była nią jedna z sióstr: Dorothe lub Anne) spokrewniony z Johannem i [[TIERGART AUGUSTIN, proboszcz kościoła NMP | Augustinem Tiergartami]], którzy mieli pewnie niemały wpływ na karierę i wykształcenie swojego siostrzeńca. Krewnym był z pewnością również wpisany w 1446 do metryki w Lipsku ''Henricus Lindau de Danczko''.<br/><br/> | '''JOHANN LINDAU''' (około 1425 – około 1480/1483), duchowny, dyplomata, kronikarz. Poprzez matkę (była nią jedna z sióstr: Dorothe lub Anne) spokrewniony z Johannem i [[TIERGART AUGUSTIN, proboszcz kościoła NMP | Augustinem Tiergartami]], którzy mieli pewnie niemały wpływ na karierę i wykształcenie swojego siostrzeńca. Krewnym był z pewnością również wpisany w 1446 do metryki w Lipsku ''Henricus Lindau de Danczko''.<br/><br/> | ||
Studiował od 1443 w Lipsku (wpisał się do metryki jako ''Johannes Lyndow de Gdantz''), w 1447 kształcił się w prawie kanonicznym w Padwie. Miał stopień magistra. Czasowo związany z kurią rzymską, był domownikiem papieskim. 14 VI 1447 uzyskał ekspektatywę na kanonie warmińską i głogowską. Prowizje na kanonię warmińską otrzymywał jeszcze w 1451 i 1452, ale ostatecznie zapewne nie został członkiem kapituły warmińskiej. Wrócił do Gdańska, w latach 1455–1480/1483 był pisarzem [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], choć w 1456, w okresie [[BUNT KOGGEGO 1456 | buntu Martina Koggego]], został odwołany z urzędu wraz z całą Radą. Był jednym z tych, którzy mieli doprowadzić do ścięcia Martina Koggego.<br/><br/> | Studiował od 1443 w Lipsku (wpisał się do metryki jako ''Johannes Lyndow de Gdantz''), w 1447 kształcił się w prawie kanonicznym w Padwie. Miał stopień magistra. Czasowo związany z kurią rzymską, był domownikiem papieskim. 14 VI 1447 uzyskał ekspektatywę na kanonie warmińską i głogowską. Prowizje na kanonię warmińską otrzymywał jeszcze w 1451 i 1452, ale ostatecznie zapewne nie został członkiem kapituły warmińskiej. Wrócił do Gdańska, w latach 1455–1480/1483 był pisarzem [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], choć w 1456, w okresie [[BUNT KOGGEGO 1456 | buntu Martina Koggego]], został odwołany z urzędu wraz z całą Radą. Był jednym z tych, którzy mieli doprowadzić do ścięcia Martina Koggego.<br/><br/> | ||
| − | W 1459 w Toruniu i Chełmnie brał udział w rokowaniach między Polską i stanami pruskimi a Krzyżakami. W 1461 z burmistrzem [[STARGARD HERMAN | Hermannem Stargardem]] udał się do obozu króla Kazimierza Jagiellończyka; w trakcie tej misji Krzyżacy ujęli burmistrza, jemu udało się uniknąć niewoli. Pozostał wówczas jako przedstawiciel miasta przy królu. W 1462 posłował na zjazd do Głogowa, w 1466 brał udział w pertraktacjach pokojowych w Toruniu, zakończonych podpisaniem II pokoju toruńskiego (zob. [[WOJNA TRZYNASTOLETNIA | wojna trzynastoletnia]]). W 1467 i 1469 brał udział w zjazdach w Piotrkowie. Na początku 1469 przebywał również na zjeździe, który prawdopodobnie odbywał się w Toruniu. Z tego okresu zachowały się także informacje o jego kontaktach handlowych między innymi z Krakowem, gdzie w 1467 zakupił drzewo cisowe.<br/><br/> | + | W 1459 w Toruniu i Chełmnie brał udział w rokowaniach między Polską i stanami pruskimi a Krzyżakami. W 1461 z burmistrzem [[STARGARD HERMAN, burmistrz Głównego Miasta Gdańska | Hermannem Stargardem]] udał się do obozu króla Kazimierza Jagiellończyka; w trakcie tej misji Krzyżacy ujęli burmistrza, jemu udało się uniknąć niewoli. Pozostał wówczas jako przedstawiciel miasta przy królu. W 1462 posłował na zjazd do Głogowa, w 1466 brał udział w pertraktacjach pokojowych w Toruniu, zakończonych podpisaniem II pokoju toruńskiego (zob. [[WOJNA TRZYNASTOLETNIA | wojna trzynastoletnia]]). W 1467 i 1469 brał udział w zjazdach w Piotrkowie. Na początku 1469 przebywał również na zjeździe, który prawdopodobnie odbywał się w Toruniu. Z tego okresu zachowały się także informacje o jego kontaktach handlowych między innymi z Krakowem, gdzie w 1467 zakupił drzewo cisowe.<br/><br/> |
| − | W latach 1472–1473 był członkiem gdańskiej delegacji wysłanej do Francji do króla Ludwika XI i księcia Burgundii. 12 VI 1473 został upoważniony przez Radę Miejską Gdańska do prowadzenia w jej imieniu (wraz z rajcami [[PAWEST BERNHARD | Bernardem Pawestem]] i [[FELDSTETE RUDOLF | Rudolfem Feldstetem]]) negocjacji, które miały się odbyć w Utrechcie między królem angielskim Edwardem IV a przedstawicielami [[HANZA | Hanzy]]. W 1476 spłacał resztę z długu, jaki był winien Hermannowi Hake. W 1478 dokonał zakupu pewnych bliżej nieokreślonych ozdób do domu podkanclerzego królestwa Stanisława z Kurozwęk. Kilkakrotnie otrzymywał pieniądze z [[CZYNSZ GDAŃSKI | czynszu gdańskiego]], którym dysponował król Kazimierz Jagiellończyk. Ostatni raz wspomniany 5 X 1480, choć następca na funkcji pisarza Rady Miejskiej znany jest dopiero od marca 1483.<br/><br/> | + | W latach 1472–1473 był członkiem gdańskiej delegacji wysłanej do Francji do króla Ludwika XI i księcia Burgundii. 12 VI 1473 został upoważniony przez Radę Miejską Gdańska do prowadzenia w jej imieniu (wraz z rajcami [[PAWEST BERNHARD, rajca, dyplomata | Bernardem Pawestem]] i [[FELDSTETE RUDOLF, rajca, burgrabia | Rudolfem Feldstetem]]) negocjacji, które miały się odbyć w Utrechcie między królem angielskim Edwardem IV a przedstawicielami [[HANZA | Hanzy]]. W 1476 spłacał resztę z długu, jaki był winien Hermannowi Hake. W 1478 dokonał zakupu pewnych bliżej nieokreślonych ozdób do domu podkanclerzego królestwa Stanisława z Kurozwęk. Kilkakrotnie otrzymywał pieniądze z [[CZYNSZ GDAŃSKI | czynszu gdańskiego]], którym dysponował król Kazimierz Jagiellończyk. Ostatni raz wspomniany 5 X 1480, choć następca na funkcji pisarza Rady Miejskiej znany jest dopiero od marca 1483.<br/><br/> |
| − | Był autorem dotyczącego lat 1457–1460 dziennika (''memoriale''), obejmującego wydarzenia [[WOJNA TRZYNASTOLETNIA | wojny trzynastoletniej]]. Dzieło nie zachowało się w oryginale, rekonstrukcja kroniki została wydana drukiem przez [[HIRSCH SIMON JOSEPH THEODOR | Theodora Hirscha]] jako ''Johann Lindaus Geschichte des dreizehnjährigen Krieges'' w ''Scriptores rerum Prussicarum'' (tom 4). Przypisuje mu się także autorstwo tzw. ''Kroniki Związku Pruskiego'' (''Die Danziger Chronik vom Bunde'') – również ogłoszonej drukiem w tym samym tomie ''Scriptores rerum Prussicarum''. {{author: RK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Był autorem dotyczącego lat 1457–1460 dziennika (''memoriale''), obejmującego wydarzenia [[WOJNA TRZYNASTOLETNIA | wojny trzynastoletniej]]. Dzieło nie zachowało się w oryginale, rekonstrukcja kroniki została wydana drukiem przez [[HIRSCH SIMON JOSEPH THEODOR, pedagog, historyk, archiwista | Theodora Hirscha]] jako ''Johann Lindaus Geschichte des dreizehnjährigen Krieges'' w ''Scriptores rerum Prussicarum'' (tom 4). Przypisuje mu się także autorstwo tzw. ''Kroniki Związku Pruskiego'' (''Die Danziger Chronik vom Bunde'') – również ogłoszonej drukiem w tym samym tomie ''Scriptores rerum Prussicarum''. {{author: RK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 14:49, 6 gru 2022
JOHANN LINDAU (około 1425 – około 1480/1483), duchowny, dyplomata, kronikarz. Poprzez matkę (była nią jedna z sióstr: Dorothe lub Anne) spokrewniony z Johannem i Augustinem Tiergartami, którzy mieli pewnie niemały wpływ na karierę i wykształcenie swojego siostrzeńca. Krewnym był z pewnością również wpisany w 1446 do metryki w Lipsku Henricus Lindau de Danczko.
Studiował od 1443 w Lipsku (wpisał się do metryki jako Johannes Lyndow de Gdantz), w 1447 kształcił się w prawie kanonicznym w Padwie. Miał stopień magistra. Czasowo związany z kurią rzymską, był domownikiem papieskim. 14 VI 1447 uzyskał ekspektatywę na kanonie warmińską i głogowską. Prowizje na kanonię warmińską otrzymywał jeszcze w 1451 i 1452, ale ostatecznie zapewne nie został członkiem kapituły warmińskiej. Wrócił do Gdańska, w latach 1455–1480/1483 był pisarzem Rady Miejskiej, choć w 1456, w okresie buntu Martina Koggego, został odwołany z urzędu wraz z całą Radą. Był jednym z tych, którzy mieli doprowadzić do ścięcia Martina Koggego.
W 1459 w Toruniu i Chełmnie brał udział w rokowaniach między Polską i stanami pruskimi a Krzyżakami. W 1461 z burmistrzem Hermannem Stargardem udał się do obozu króla Kazimierza Jagiellończyka; w trakcie tej misji Krzyżacy ujęli burmistrza, jemu udało się uniknąć niewoli. Pozostał wówczas jako przedstawiciel miasta przy królu. W 1462 posłował na zjazd do Głogowa, w 1466 brał udział w pertraktacjach pokojowych w Toruniu, zakończonych podpisaniem II pokoju toruńskiego (zob. wojna trzynastoletnia). W 1467 i 1469 brał udział w zjazdach w Piotrkowie. Na początku 1469 przebywał również na zjeździe, który prawdopodobnie odbywał się w Toruniu. Z tego okresu zachowały się także informacje o jego kontaktach handlowych między innymi z Krakowem, gdzie w 1467 zakupił drzewo cisowe.
W latach 1472–1473 był członkiem gdańskiej delegacji wysłanej do Francji do króla Ludwika XI i księcia Burgundii. 12 VI 1473 został upoważniony przez Radę Miejską Gdańska do prowadzenia w jej imieniu (wraz z rajcami Bernardem Pawestem i Rudolfem Feldstetem) negocjacji, które miały się odbyć w Utrechcie między królem angielskim Edwardem IV a przedstawicielami Hanzy. W 1476 spłacał resztę z długu, jaki był winien Hermannowi Hake. W 1478 dokonał zakupu pewnych bliżej nieokreślonych ozdób do domu podkanclerzego królestwa Stanisława z Kurozwęk. Kilkakrotnie otrzymywał pieniądze z czynszu gdańskiego, którym dysponował król Kazimierz Jagiellończyk. Ostatni raz wspomniany 5 X 1480, choć następca na funkcji pisarza Rady Miejskiej znany jest dopiero od marca 1483.
Był autorem dotyczącego lat 1457–1460 dziennika (memoriale), obejmującego wydarzenia wojny trzynastoletniej. Dzieło nie zachowało się w oryginale, rekonstrukcja kroniki została wydana drukiem przez Theodora Hirscha jako Johann Lindaus Geschichte des dreizehnjährigen Krieges w Scriptores rerum Prussicarum (tom 4). Przypisuje mu się także autorstwo tzw. Kroniki Związku Pruskiego (Die Danziger Chronik vom Bunde) – również ogłoszonej drukiem w tym samym tomie Scriptores rerum Prussicarum.
