WIKA-CZARNOWSKA BOGUMIŁA, działaczka gdańskiej Polonii
| < Poprzednie | Następne > |
BOGUMIŁA WIKA-CZARNOWSKA (2 V 1889 Grabówko koło Nowej Karczmy, powiat kościerski – 22 X 1972 Gdańsk), córka
Józefa Michała Plichty ((2 IX 1844 Grabówko – 10 X 1913 Kościerzyna-Szydlice) i Emilii Weroniki z domu Rynkowskiej (ur. 4 II 1861 Sztum). Siostra Wandy zamężnej Warnke (ur. 29 V 1893) oraz Józefy (17 X 1897 – 25 I 1975).
Od 1914 w Gdańsku, członkini miejscowego Towarzystwa Ludowego Jedność. W okresie ► II Wolnego Miasta Gdańska działaczka gdańskiego Towarzystwa Kobiet Polek (członkini zarządu), Gminy Polskiej ((od 25 VI 1927), ► Gminy Polskiej Związku Polaków (kierowniczka Wydziału Polek), ► Gdańskiej Macierzy Szkolnej, Misji Dworcowej, Towarzystwa Ludowego, Towarzystwa Śpiewaczego. Od 1934 do 1939 przewodnicząca Wydziału Ochronkowego w ramach Rady Pracy Kobiet Związku Polaków oraz kierowniczka Koła Pracy Kobiet we Wrzeszczu. W 1936 weszła w skład komitetu organizującego pożegnanie kończącego swą misję w Gdańsku Komisarza Generalnego RP ► Kazimierza Papée i jego żony Leonii. W siedzibie Towarzystwa Polek („Bratniak” przy Heeresanger 11 (al. Legionów, zob. ► Bratnia Pomoc Zrzeszenia Studentów Polaków Politechniki Gdańskiej) współorganizowała tzw. „Bazary” w celu zdobycia funduszów na budowę i wyposażenie ► kościoła św. Stanisława Biskupa Męczennika, część dochodu z nich przeznaczając także na działalność polskich ochronek w Gdańsku. Pracę charytatywną prowadziła również w ramach Polskiego Komitetu Pomocy dla Bezrobotnych czy Komitetu Pań Pomocy Zimowej (1937). W latach 1938-1939 opiekunka świetlicy polskiej w Gdańsku–►Wrzeszczu (także w budynku „Bratniaka)”, organizatorka kursów gotowania dla pań.
We wrześniu 1939 aresztowana przez Gestapo i skierowana z córką do KL Ravensbrück, w którym przebywała od 10 IV 1940 do 26 V 1945. Po wyzwoleniu, jako była więźniarka nazistowskiego obozu koncentracyjnego, przebywała w ramach akcji hrabiego Folke Bernadotte na rekonwalescencji w Szwecji. Do Gdańska powróciła 31 X 1945 w grupie Polek z byłego Wolnego Miasta, między innymi z Balbiną Bellwon.
Opiekowała się wdowami i sierotami z gdańskiej Polonii, organizując dla nich pomoc finansową. Gromadziła pamiątki po gdańskiej Polonii, przechowywała ocalone przez siostrę Józefę, nauczycielkę muzyki i członkinię chóru „Cecylia” dokumenty Zarządu Towarzystwa Polek. Po wojnie członkini Polskiego Związku Zachodniego, Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich, ► Zrzeszenie Kaszubskiego i Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Odznaczona między innymi dwukrotnie Srebrnym Krzyżem Zasługi (1929, 1937), Złotym Krzyżem Zasługi (1957), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1972 – nie zdążyła go już osobiście odebrać), Medalem Zwycięstwa i Wolności oraz odznaką ► „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”.
23 I 1911 poślubiła w Kościerzynie ► Anastazego Wika-Czarnowskiego. Matka prawnika ► Rudolfa i Elżbiety Berty (25 X 1913 Brodnica nad Drwęcą – 1943 KL Ravensbrück), absolwentki ► Gimnazjum Polskiego, żony nauczyciela języka angielskiego tej szkoły ► Leona Wojtaszewskiego. W Gdańsku mieszkała przy Trojangasse (ul. Seredyńskiego), następnie – aż do śmierci – przy Marienstrasse 26 (ul. Wajdeloty).
Pochowana na ► cmentarzu Srebrzysko. Jedna z bohaterek książki ► Gabrieli Danielewicz, Marii Koprowskiej i ► Mirosławy Walickiej Polki w Wolnym Mieście Gdańsku (1985). 22 III 2023 na domu przy ul. Wajdeloty 26 odsłonięto upamiętniającą ją i męża tablicę pamiątkową.
