WIĘCKOWSKI JÓZEF, profesor Politechniki Gdańskiej, patron ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
JÓZEF WIĘCKOWSKI (12 V 1928 Warszawa – 15 X 1984 Gdańsk), mechanik, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn oficera Wojska Polskiego, od 1932 z rodziną w Toruniu, w 1947 zdał maturę, w latach 1947–1952 studiował na Wydziale Mechanicznym PG.
Na II roku studiów zatrudniony jako młodszy asystent na PG; odbył studia aspiranckie w Instytucie Podstaw Problemów Techniki Polskiej (IPPT) Akademii Nauk (PAN). W 1957 doktor i pracownik IPPT PAN i PG, w 1958 docent w IPPT, następnie w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN (kierownik Zakładu Dynamiki Maszyn) i na PG (kierownik Katedry Mechaniki Ustrojów Okrętowych). Od 1966 doktor habilitowany, od 1967 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1975 profesor zwyczajny. W latach 1972–1984 kierownik Studium Doktoranckiego Instytutu Okrętowego PG ( Wydział Oceanotechniki i Okrętownictwa PG), w 1975–1981 dyrektor tego Instytutu. Od 1980 do śmierci przewodniczący oddziału gdańskiego Polskiej Akademii Nauk.
Specjalista od zagadnień okrętowych, projektowania wytrzymałościowego kadłubów w różnych stanach załadunku i podstaw budowy maszyn, autor m.in. prac Równania drgań giętych kadłuba statku (1957), Wytrzymałość materiałów (cz. 1 i 2: 1975–79), Wstęp do mechaniki ośrodków ciągłych (1980). Od 1973 członek korespondent PAN, 1976–1980 poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, wiceprzewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. Pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Srebrzysko. Od 16 XII 1986 patron ulicy w Gdańsku-Chełmie.
