REMUS GEORG, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
GEORG REMUS (20 I 1688 Gdańsk – pochowany 10 III 1756 Gdańsk, w ► kościele św. Elżbiety), lekarz, ► protofizyk miejski. Prawnuk Martina (około 1556 Grossenhain (Saksonia) – pochowany 28 VII 1623 w ► kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) w Gdańsku pod płytą nagrobną nr 111), od 1580 nauczyciela w Słupsku, od 1584 pastora kalwińskiego w Bogatce (Reichenberg) na Żuławach, w Gdańsku od 1586, wraz z Thomasem Fabriciusem kalwińskiego diakona przy kościele NMP, prowadzącego spory teologiczne z luterańskim pastorem ► Michaelem Coletusem.
Wnuk Georga (chrzest 11 IX 1599 w ► kościele św. Piotra i Pawła – 29 VI 1654 Gdańsk), zapisanego w 1615 do ► Gimnazjum Akademickiego, od 17 IX 1626 studenta uniwersytetu w Lejdzie, od 1651 ► ławnika ► Starego Miasta, właściciela dóbr z ► Kuźnią Wodną w ► Dolinie Powagi, żonatego z Susanną, córką Davida Gronau, urzędnika w Stutthofie, od 1661 właścicielką zakupionego dworu i gospody w ► Gdańskiej Głowie, od 1662 ponownie zamężną za Winholda Conradiego, ławnika Starego Miasta.
Syn Florentiny (17 VIII 1660 Gdańsk – pochowana 2 IV 1717 w kościele św. Elżbiety), córki Ernsta Nixdorfa i poślubionego jej 9 I 1678 w kościele NMP Georga Ernsta (ur. 28 VIII 1650 Gdańsk), prowizora kościoła św. Piotra i Pawła, armatora (w 1694 posiadał cztery statki, zob. ► flota handlowa 1454–1793), właściciela po ojcu dóbr w Dolinie Powagi oraz odkupionych od matki w 1699 dworu i gospody w Gdańskiej Głowie. Brat Samuela, który 4 XI 1707 wystarał się o potwierdzenie kupieckiego ► obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli); Ernsta (około 1690 – pochowany 13 VII 1716 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 228), kawalera, oraz Florentiny Concordii (ur. 1695), zamężnej po raz pierwszy od 14 I 1716 (w kościele św. Piotra i Pawła) za Alexa Davissona (1682 Gdańsk – 1725 Gdańsk), po raz drugi od 13 V 1727 za Isaaka Kitzkatza (który tuż przed małżeństwem 22 kwietnia tego roku wystarał się o potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind). W 1708 matka Florentina z synem Samuelem była członkinią spółki (obok Nathanaela Holwella, Lorentza Woltera i Benedickta Schmidta), która zamówiła u gdańskiego cieśli Wilhelma Rohloffa 60 łasztowy statek „Der rothe Apfel von Dantzig”, w 1712 (w spółce z synami oraz Niclasem Kitzkatzem, ► Abrahamaem Muhlem, Isaakiem Breynem i Abrahamem Pickrellem) zamówiła u cieśli Bartela Damnitza 55 łasztowy statek „Die Fortuna”, w tym samym roku (1712) wyłącznie z synami Samuelem i Ernstem zamówiła u cieśli Friedrich Kalfa duży, 290 łasztowy statek nazwany na jej cześć„Frau Florentina von Dantzig”.
W październiku 1704 zapisany został do ostatniej klasy (primy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, od 1706 student medycyny na uniwersytecie w Halle (studiował razem m.in. z ► Danielem Gottliebem Messerschmidtem), od sierpnia 1709 na uniwersytecie w Lejdzie. W 1711 doktor medycyny na podstawie dysertacji Consideration physico-mathematica hiemis proxime praeterlapsae, co uczcił wierszem okolicznościowym ► Israel Conradi. W 1719 wyjechał do Rosji, początkowo jako lekarz polowy armii carskiej Piotra I, następnie osobisty lekarz carskiego faworyta, księcia Aleksandra Mienszykowa. W 1720 opublikował wyniki eksperymentów z wodą mineralną Laurentiusa Blumentrosta (1692–1755) De aquis martialibus Olonezensibus Epistola, które były na tyle interesujące, że ► Johann Philipp Breyn włączył je do swojej pracy Epistola de Melonibus petrefactis Montis Carmel vulgo creditis, ad illustrem Virum Dominum, Johannem Anderson (Leipzig, 1722). W 1723 powrócił do Gdańska z kolekcją „osobliwości” mineralnych, m.in. odciskami skalnych roślin i zwierząt, wyszukanych wedle sugestii Johanna Philippa Breyna, z którym się zaprzyjaźnił. 5 i 12 II 1725, wraz z ► Danielem Gottliebem Davissonem, wygłosił na zebraniu ► Societas Litteraria wykład o chorobie kołtuna, wskazując na jego powstanie poprzez zaniedbanie higieny i odrzucając obowiązującą tezę o jego pochodzeniu genetycznym czy poprzez złe odżywianie. W 1743, 1748 i 1755 notowany był jako protofizyk miejski (zastępca miejskiego lekarza).
Od 7 X 1723 żonaty był z poślubioną w kościele św. Elżbiety wdową Marią Egler (ur. przed 1705). Ojciec Marii Eleonory (ochrzczona 14 IX 1725), w 1750 zamężnej za doktora medycyny Johanna Gottfrieda Bärendta; ► Georga Ernsta (1727 –1796) oraz Carla Andreasa (13 II 1732 Gdańsk – 11 XII 1798 Gdańsk).
Bibliografia:
Album studiosorum Academiae Lugduno-Batavae MDLXXV–MDCCCLXXV. Accedunt nomina curatorum et professorum per eadem secula, ed. Willem N. Du Rieu, Hagae Comitum 1875, s. 195, 811.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 486.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 98, 280.
Trzoska Jerzy, Z dziejów budownictwa okrętowego w Gdańsku – wykaz statków zbudowanych w pierwszej połowie XVIII w., „Nautologia”, t. 20, 1985, nr 1, tabela.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 388.
