RANISCH BARTHEL, murarz miejski
| < Poprzednie | Następne > |
BARTHEL RANISCH (pochowany 15 VIII 1699 Gdańsk, w wieku 63 lat), murarz miejski, historyk architektury. Syn Hansa, pochodzącego ze wsi Gross Sedlitz koło Miśni (Saksonia), od 30 XI 1647 posiadającego pracownicze (robotnicze) ► obywatelstwo Gdańska, właściciela warsztatu murarskiego, matką była Anna z domu Zeissken.
Od 23 IV 1663 przez cztery lata terminował w warsztacie ojca. 9 V 1667 zakończył naukę czeladniczą i wyzwolony został na murarza
W 1672 uzyskał tytuł mistrza murarskiego, w 1673 ► obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). W latach 1685, 1689, 1701 i 1709 starszy cechu murarzy, desygnowany przez ► Radę Miejską na stanowisko murarza miejskiego. W okresie 1673–1676 kierował budową na ► Chełmie ► kościoła św. Antoniego Padewskiego i klasztoru dla franciszkanów ► reformatów, w 1676–1677 budował dla ► jezuitów ► kościół św. Ignacego na ► Starych Szkotach. Na zlecenie króla polskiego Jana III Sobieskiego podjął się przebudowy kościoła parafialnego w Piasecznie pod Gniewem. Najważniejszym dokonaniem w Gdańsku było wybudowanie, również na polecenie króla, w latach 1678–1681 dla katolików ► Kaplicy Królewskiej, na co podpisał z władzami miasta kontrakt 19 II 1678 (dzień po opuszczeniu Gdańska przez Jana III Sobieskiego). W 1685 brał udział w pracach remontowych kościoła w Juszkowie pod Pruszczem Gdańskim, 1687–1688 w dobudowie skrzydła ► kościoła Bożego Ciała, w 1681 – naprawie zachodniej ściany oraz budowie wieżyczki ► kościoła Najświętszej Marii Panny, 1690–1691 rozbudował klasztor ► karmelitów. W 1690 powiększył klasztor ► brygidek, następnie (1695–1697) na podstawie projektu Petera Willera zbudował ► kościół Zbawiciela na ► Zaroślaku. Według własnego projektu wzniósł w 1698–1699 ► Dom Dobroczynności – Sierociniec na ► Osieku.
Przypisuje się mu również autorstwo wielu kamieniczek w Gdańsku. Najczęściej stosował klasycyzujący barok, a podczas przebudowy budowli gotyckich starał się umieszczać formy gotycyzujące. Oprócz prac budowlanych prowadził teoretyczne badania nad architekturą Gdańska. W 1695 opublikował Beschreibung aller Kirchen-Gebäude in der Stadt Dantzig, gdzie ukazano gdańskie budowle kościelne. Było to pierwsze tego typu opracowanie historii architektury Gdańska, inwentaryzacja obiektów sakralnych, ze zwróceniem szczególnej uwagi na gotyckei sklepienia. W 1708 przygotował do druku (pozostający następnie w rękopisie w ► Bibliotece Gdańskiej Polskiej Akademii Nauk i wydane drukiem dopiero w Marburgu w 1997) Beschreibung derer Vornähmesten Gebäude in der Stadt Dantzig. Obie prace wyróżniają się realistycznym przedstawieniem prezentowanych budowli, ujętych w formie rzutów i widoków elewacji, ze szczegółami wystroju zewnętrznego i wewnętrznego. Po II wojnie światowej doczekały się w polskiej historiografii oceny, że „ukazanie stanu monumentalnych budowli gdańskich u schyłku siedemnastego stulecia, w sposób tak dokładny i tak na ówczesne czasy fachowy, nie ma analogii w żadnym innym mieście czy zespole zabytkowym na terenie Polski” (Zygmunt Kruszelnicki). Były też jednym z ważniejszych źródeł wykorzystanych przy odbudowie zabytków Gdańska.
Pochowany w ► kościele św. Trójcy, pod płytą nagrobną nr 250. Żonaty był z Anną Marią Meising (pochowana obok męża 20 XII 1718). Córka Anna Maria od 15 X 1697 była żoną Salomona Schultza. Synowie Gerog i Johann Michael zapisani zostali w czerwcu 1695 do najmłodszej klasy ► Gimnazjum Akademickiego, Johann Michael 1 VII 1710 uzyskał potwierdzenie ► obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i „Maurer”, 26 XII 1712 w kościele św. Trójcy ożenił się z Anną Renatą, córką Ludwiga Hana (Hahna).
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. II, s. 216, 271; t. IV, s. 42; t. VI, s. 32, t. VII, s. 517.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 265.
Habela Jadwiga, Ranisch Bartel, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. IV, Gdańk 1997, s. 38–40.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 24.
