MUZYK FELIKS, działacz gdańskiej Polonii, patron gdańskiej ulicy

< Poprzednie

Następne >

Jubileusz 30-lecia chóru Lutnia, piąty od prawej Feliks Muzyk, dyrygent, szósty – Roman Ogryczak, prezes, 1926

Feliks Muzyk z żoną Bolesławą

Aresztowanie 1 IX 1939 pracowników „The Britisch and Polish Trade Bank”, Feliks Muzyk w okularach, pierwszy z prawej prokurent Czesław Tejkowski, za policjantem Feliks Arentowicz, z tylu – po lewej – Bronisław Olszewski

FELIKS MUZYK (6 III 1898 Gdańsk – 22 III 1940 Stutthof), działacz polonijny, patron gdańskiej ulicy. Syn ► Władysława Muzyka, brat ► Edmunda Muzyka. W 1910 ukończył szkołę powszechną, w 1914 ► Gimnazjum Miejskie. W chwili wybuchu I wojny światowej przebywał w Warszawie, aresztowany przez Rosjan, został zesłany na Syberię.

Powrócił do Gdańska w 1918; ukończył kursy bankowe i pracował w gdańskiej filii poznańskiego Spółdzielczego Banku Związku Spółek Zarobkowych. Od 1930 był prokurentem i wicedyrektorem "The British and Polish Trade Bank" w Gdańsku (z siedzibą w ► hotelu Danziger Hof). Od 1919 był skarbnikiem Stowarzyszenia Śpiewaczego Lutnia w Gdańsku (bas II), w latach 1922–1924, 1925–1930 i 1933–1934 jego dyrygentem, od 1927 dyrektorem. Był dyrygentem Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia w Oliwie, w 1922 pod jego batutą zdobyło ono na II Zjeździe Śpiewaczym w Gdańsku nagrodę związkową. Od listopada 1920 był dyrygentem Gdańskiego Towarzystwa Orkiestralnego. Działał w powołanym 20 VI 1920 w Gdańsku VI Pomorskim Okręgu Związku Śpiewaczego, w pierwszych latach pełnił funkcję skarbnika, od 1924 dyrektora okręgowego, od 1927 dyrygenta okręgowego. Był członkiem Polskiego Towarzystwa „Jedność”, ► Związku Polaków, ► Macierzy Szkolnej, ► Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki, ► KS Gedanii, ► Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.

W sierpniu 1939 odrzucił propozycję wyjazdu z rodziną do Anglii, zaoferowaną przez angielskiego dyrektora banku, w którym pracował. Aresztowany 1 IX 1939 w siedzibie banku, przebywał w ► Victoriaschule, następnie w ► gdańskim więzieniu, ► obozie dla Polaków w Nowym Porcie (pracował przymusowo w gospodarstwie rolnym w Gross Lesewitz (Lasowice Wielkie) na Żuławach) i w ► obozie Stutthof. Rozstrzelany, prochy ekshumowano w 1946 i złożono na ► cmentarzu na Zaspie.

5 IX 1922 w ► kościele (katedrze) Trójcy Świętej w Gdańsku-Oliwie ożenił się z Bolesławą (zm. 6 II 1970), córką Antona Leszczyńskiego (zm. 15 I 1935 Oliwa), współwłaściciela firmy "St. & A. Leszczyński" przy Pfefferstadt 8 (ul. Korzenna), między innymi członkinią chóru Lutnia w Gdańsku (sopran I). Ojciec Celiny, Budzimiry Wojtalewicz-Winke (1924–2015) (zob. ► Medal św. Wojciecha, 2008), Janiny i Jadwigi Michałkiewicz (ur. 1937). Mieszkał początkowo przy An der Neuen Mottlau 7a (ul. Motławska) na ► Spichlerzach, 1927–1932 przy Jäschkentaler Weg 23 (ul. Jaśkowa Dolina), następnie przy 2. Damm 17 (ul. Grobla II), gdzie w latach 2004–2006 wisiała tablica pamiątkowa poświęcona jemu, jego ojcu i bratu Edmundowi. Od 23 V 2002 patron ulicy w dzielnicy Gdańsk–►Orunia Górna (► Maćkowy). [BŚ]

Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego 1609/573, nr 806 (akt urodzenia).
„Gazeta Gdańska“, 4 III 1922, nr 52, s. 3; 6 IX 1922, nr 203, s. 3 (ślub); 13 I 1934, nr 9, s. 5; 27 X 1936, nr 247, s. 10.