KOTARSKI EDMUND, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
EDMUND KOTARSKI (ur. 7 X 1930 Bydgoszcz), historyk literatury staropolskiej, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG), dyrektor Biblioteki Gdańskiej Polskiej Akademii Nauk (BG PAN). W 1950 ukończył państwowe gimnazjum i liceum w Bydgoszczy. W latach 1950–1953 studiował polonistykę na uniwersytecie w Toruniu (trzyletnie studia I stopnia). Po ich ukończeniu, w 1953–1960 uczył w VI Liceum Ogólnokształcącym w Bydgoszczy i do 1959 kontynuował studia magisterskie w Toruniu.
W Gdańsku od 1960, asystent w Wyższej Szkole Pedagogicznej, od 1966 doktor, następnie UG w Instytucie Filologii Polskiej (IFP), od 1971 na stanowisku docenta. W 1970–1973 pełnił funkcję wicedyrektora BG PAN, w 1973–1981 jej dyrektor. W latach 1973–1979 był redaktorem naczelnym rocznika BG, „Libri Gedanenses”. W 1971 został członkiem komitetu redakcyjnego „Rocznika Gdańskiego”. Od 1978 doktor habilitowany. W latach 1977–1984 członek Rady Naukowej Muzeum Historycznego Miasta Gdańska. W 1980 został redaktorem naczelnym „Gdańskich Zeszytów Humanistycznych”. W 1984–1990 dziekan Wydziału Humanistycznego UG. W 1984 współtwórca Zakładu Filologii Klasycznej i Neolatynistyki UG. Jednocześnie od 1981 zatrudniony był na WSP w Bydgoszczy. Od 1987 profesor tytularny, a w latach 1993–2001 kierownik Zakładu Historii Literatury Staropolskiej i Oświeceniowej. Od 2000 na emeryturze, do 2006 kontynuując pracę dydaktyczną w IFP UG, wykładowca w Ateneum – Szkole Wyższej. Członek między innymi Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza (od 1958), Gdańskiego Towarzystwa (od 1968), Towarzystwa Naukowego w Toruniu (od 1969), Polskiego Towarzystwa Nautologicznego (od 1972), Wydziału i Nauk Społecznych PAN, Komitetu Nauk o Literaturze PAN, Rady Naukowej Instytutu Bałtyckiego.
Badacz staropolskiej publicystyki i retoryki, twórca marynistyki staropolskiej i inicjator badań nad kulturą dawnego Gdańska. Autor między innymi: Publicystyka Jana Dymitra Solikowskiego (1970), U progu marynistyki polskiej. XVI–XVII wiek (1978, właśc. 1979), Muza gdańska Janowi Sobieskiemu 1673–1693 (1985), Dziedzictwo i tradycja. Szkice o literaturze staropolskiej (1990), Gdańska poezja okolicznościowa XVII wieku (1993), Sarmaci i morze. Marynistyczne początki w literaturze polskiej XVI–XVII wieku (1995), Gdańsk literacki (do końca XVIII wieku) (1997), Gdańska poezja okolicznościowa XVIII wieku (1997).
W 1997 laureat Nagrody Artystycznej Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w dziedzinie eseistyki, w 2000 odznaczony Medalem św. Wojciecha, w 2002 Laureat Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ( nagrody miasta Gdańska), w 2021 otrzymał Medal Prezydenta Miasta Gdańska. Żonaty był od 1956 z Ireną z domu Kędziora (20 I 1929 Bydgoszcz – 23 III 2022 Gdańsk), profesorem UG.
