HLEBOWICZ ADAM, historyk, dziennikarz, publicysta
| < Poprzednie | Następne > |
ADAM STEFAN HLEBOWICZ (ur. 7 XI 1962 Gdańsk), pseudonim: Łukasz Korda, historyk, dziennikarz, publicysta. Syn Ryszarda i Aliny z domu Cordè. W 1981 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Pruszczu Gdańskim. Studiował historię w Katolickim Uniwersytecie w Lublinie, gdzie w 1987 obronił pracę magisterską Ks. Henryk Hlebowicz 1904–1941. Życie i działalność (promotor: prof. Tomasz Strzembosz). Praca ta wykorzystana została w procesie beatyfikacyjnym ks. Henryka Hlebowicza przez postulatora ks. Tomasza Kaczmarka. Uczestniczył w seminariach doktoranckich prof. Jerzego Kłoczowskiego i prof. Tomasza Strzembosza, efektem była rozprawa Kościół odrodzony. Katolicyzm w państwie sowieckim 1944–1992 (Gdańsk 1993).
Działacz opozycji antykomunistycznej, w czasach studenckich pisał pod pseudonimem do prasy podziemnej: „ABC” Uniwersytetu Gdańskiego (red. Maciej Żakiewicz), „Przegląd Polityczny”, „Varia”. Przy redagowaniu tego ostatniego pisma był rozpracowywany i inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa. Aresztowany w czasie manifestacji opozycyjnej 1 V 1983 w Warszawie, skazany na karę finansową przez Kolegium ds. Wykroczeń.
Od stycznia 1988 do 1995 pracował w warszawskim Ośrodku Dokumentacji i Studiów Społecznych jako redaktor kwartalnika „Pobratymcy” (tłumaczenia artykułów rosyjskojęzycznych). Jednocześnie pisywał do tygodnika „Ład”. W latach 1993–2001 pracował w Radiu Plus, kolejno zatrudniony jako szef działu religijnego, wydawca programu, szef działu publicystyki. W latach 2001–2003 dyrektor Nadbałtyckiego Centrum Kultury. Od 2003 redaktor naczelny Radia Plus, 2005–2016 dyrektor. Od 1 IV 2016 do V 2017 dyrektor Programu III Polskiego Radia. Od czerwca do grudnia 2017 zastępca dyrektora Biura Edukacji Narodowej Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie, od stycznia 2018 – dyrektor. W latach 1993–1995 ekspert ds. mniejszości narodowych przy Komitecie Konsultacyjnym Prezydentów Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Ukrainy, 1998–2002 i 2010–2014 – członek Rady Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie”. Od 2000 prezes Pomorskiego Oddziału Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”, który w 2017 utworzył „Dom Kresy” w Gdańsku. W latach 2001–2005 członek zarządu krajowego Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”.
W 1998 współzałożyciel i prezes Stowarzyszenia „Sybir Pro Memento”, twórca wystawy pod tą samą nazwą (2000), zrealizowanej w ujeżdżalni hipodromu w Sopocie, nagrodzonej „Sopocką Muzą” przez prezydenta miasta Sopotu. W 2002 współtwórca Stowarzyszenia SUM (Społeczny Urząd Miasta), 2002–2016 – jego prezes i wiceprezes. Organizatora przedsięwzięć ulicznych w Gdańsku: 2003–2016 Parady Niepodległości z okazji 11 listopada, 2005–2016 Misterium Męki Pańskiej w Wielki Piątek, 2009–2016 Orszaku Trzech Króli 6 stycznia, 2015–2017 Krajowej Defilady Pamięci Żołnierzy Niezłomnych.
W latach 1998–2005 jeden z jurorów (obok Tadeusza Skutnika z „Dziennika Bałtyckiego” i i Krystyny Chwin z Telewizji Polskiej Gdańsk) w kapitule Nagrody Artusa Media Książce, którą honorowano książki o tematyce dotyczącej Gdańska, Trójmiasta i Pomorza. W 2005–2016 prowadził dyskusje w ramach dialogu ekumenicznego i międzyreligijnego „Asyż w Gdańsku”, w gdańskim kościele Św. Trójcy (spotkania modlitewne i intelektualne ludzi różnych religii). W 2015–2018 członek Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Żołnierzy Wyklętych. W kadencjach 2009–2014 i 2015–2019 członek Rady Kultury Gdańskiej. Od 2019 członej Rady Instytutu Dziedzictwa Solidarności.
Autor m.in. prac: Kościół w niewoli (Warszawa 1991, nagroda Instytutu im. Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku); Budujmy ołtarze! (współautorstwo z Tomaszem Arabskim, Sopot 1999); Wielkie Księstwo Pana Boga i okolice (Pelplin 2004); Jaki, ptaki i kociaki (współautorstwo z Michałem Targowskim, Pelplin 2005); Dziesięciu sprawiedliwych gdańszczan (Gdańsk 2006); Droga (współautorstwo z Mirosławem Miłogrodzkim, Yachem Paszkiewiczem, Tomaszem Żmudą-Trzebiatowskim Gdańsk 2007); Świadek, z abp. Tadeuszem Gocłowskim rozmawia Adam Hlebowicz (Warszawa 2008); Biło-żowta Ukrajina (Biały Dunajec – Ostróg 2009); Ateiści zobaczyli świadectwo wiary, Częstochowa '91. Relacje, wywiady, artykuły (Pelplin 2012); Gdańska niepodległa (Gdańsk 2012); Kaliningrad bez wizy (Gdańsk 2012); Pułapka na ptaki (Pelplin 2015). Publikował między innymi w: „Więzi”, „Tygodniku Powszechnym”, „Przeglądzie Politycznym”, „Ethosie”, londyńskim „Pulsie”, londyńskim „Tygodniu Polskim”, „Zeszytach Naukowych KUL”, „Biuletynie IPN”, „Dzienniku Bałtyckim”, „Rzeczpospolitej”, „Do Rzeczy”, „wSieci Historii”.
Autor filmów dokumentalnych: Wilno – miasto poetów (2007), Buntownik z Litwy (2007), Gdańska Niepodległa (2012) oraz telewizyjnych programów publicystycznych: Rekolekcje ze słowem (2006), Pokolenia (2006), Oto człowiek (2006–2007), Ecce Homo (2007–2008), Ja jestem (2008–2009), Droga do Ars (2010).
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2010), Krzyżem Wolności i Solidarności (2020), estońskim orderem Pro Terra Mariana (Order Krzyża Ziemi Maryjnej, 2002), watykańskim krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice, uhonorowany Małym Feniksem Stowarzyszenia Wydawców Katolickich za promowanie w mediach książki katolickiej (2005). W 2016 laureat nagrody honorowej „Świadek Historii” Instytutu Pamięci Narodowej.
Od 1986 żonaty z Wiesławą z domu Reszkowską. Ojciec Jana (ur. 1988), Hanny (ur. 1991) i Julii (ur. 1993).
Bibliografia:
Wywiad z 9 VIII 2019.
https://www.wirtualnemedia.pl/artykul/ksiazki-z-plusem.
https://wizjarozwoju.pl/prelegent/adam-hlebowicz/.
