ARABSKI TOMASZ, dziennikarz, polityk
| < Poprzednie | Następne > |
TOMASZ ARABSKI (ur. 14 IV 1968 Gdańsk), dziennikarz, polityk. Absolwent V Liceum Ogólnokształcącego (1987) i Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej, działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. Stypendysta niemiecko-amerykańskiego German Marshall Fund.
Na początku lat 90. XX wieku przez dwa lata mieszkał w Hiszpanii, pracując fizycznie w rolnictwie i na budowach. W latach 1992–1996 dziennikarz Radia Plus, m.in. prowadził na atenie cotygodniowe godzinne rozmowy z abp. Tadeuszem Gocłowskim, z którym pozostawał w dobrych stosunkach. Korespondent Radia Wolna Europa, w 1995–1998 reporter Radia Zet. W latach 1998–2020 redaktor naczelny Radia Plus w Gdańsku, w 2002–2005 dyrektor programowy całej sieci w Warszawie.
Relacjonował pielgrzymki Jana Pawła II na Wybrzeżu ( papież Jan Paweł II w Gdańsku) oraz w Sarajewie (Bośnia, 1997) i na Kubie (1998). Z Adamem Hlebowiczem autor książki Budujmy ołtarze! (Sopot 1999) o wizytach papieskich w Trójmieście. Od 1 III 2005 do 8 II 2006 był redaktorem naczelnym „Dziennika Bałtyckiego”, zrezygnował po wysunięciu jego kandydatury przez Platformę Obywatelską do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Niewybrany, od maja 2006 do listopada 2007 był członkiem zarządu (wiceprezesem) Radia Gdańsk. 16 XI 2007 premier Donald Tusk (którego namówił w tym roku do zawarcia cichego ślubu kościelnego) powołał go na szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Wśród jego działań na tym stanowisku najgłośniejsza była odmowa w 2008 prezydentowi RP Lechowi Kaczyńskiemu zgody na skorzsytanie z samolotu rządowego, którym prezydent chciał polecieć na posiedzenie Rady Europejskiej.
W wyborach do Sejmu VII kadencji w 2011 jako kandydat bezpartyjny, ale występujący z ramienia Platformy Obywatelskiej, bezskutecznie ubiegał się (z drugiego miejsca) o mandat posła z okręgu gdańskiego (otrzymał 7384 głosy). Od 18 XI 2011 był ministrem-członkiem Rady Ministrów, przewodniczącym Komitetu Stałego Rady Ministrów, pozostając jednocześnie na poprzednim stanowisku. Z rządu odszedł 25 II 2013; 23 IV 2013 otrzymał nominację na urząd ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej w Hiszpanii i Księstwie Andory, który objął 24 V 2013; odwołany 18 XII 2015.
W 2014 oficjalnie oskarżony o niedopełnienie obowiązków przy organizacji lotu prezydenta Lecha Kaczyńskiego z 10 IV 2010, co przyczyniło się do katastrofy samolotu Tu-154 w Smoleńsku. Proces rozpoczął się w marcu 2016, w pierwszej instancji Sąd Okręgowy w Warszawie w czerwcu 2019 uznał go winnym niedopełnienia obowiązków i skazał na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z zawieszeniem na dwa lata. Za jego główne zaniedbanie uznano wysłanie samolotu na lotnisko w Smoleńsku, od kilku miesięcy nieczynne. Wyrok w czerwcu 2021 podtrzymał Sąd Apelacyjny w Warszawie, 12 XII 2023 Sąd Najwyższy jednak wyrok uchylił, zwracając akta do ponownego rozpoznania do Sądu Apelacyjnego.
W latach 1998–2007 był członkiem Krajowej Rady Katolików Świeckich i Europejskiego Forum Laikatu, organizacji dbającej o podtrzymywanie tradycji chrześcijańskiej w Europie. W czerwcu 2000 współorganizował Rodzinne Zdjęcie Gdańszczan, w 2001 Rodzinne Zdjęcie Kaszubów w Kartuzach. Założyciel stowarzyszenia Społeczny Urząd Miasta, które od 2003 organizuje w Gdańsku Parady Niepodległości. Współtworzył cykl filmów dokumentalnych Gdańsk, jakiego nie znamy.
W 2001 papież Jan Paweł II odznaczył go (jako wówczas najmłodszego Polaka) medalem „Pro Ecclesia et Pontifice”. W 2018 otrzymał Medal Stulecia Niepodległości dla biznesmenów, urzędników oraz ludzi nauki i kultury.
