BOKINIEC LUCJAN, działacz kultury
| < Poprzednie | Następne > |
LUCJAN BOKINIEC (5 II 1935 Turośń Kościelna (Białostockie) – 30 VIII 2009 Gdańsk), działacz kultury, pracownik Politechniki Gdańskiej (PG). Po II wojnie światowej mieszkał z rodziną w Białymstoku, gdzie w 1953 ukończył Szkołę Ogólnokształcącą Męską stopnia licealnego nr 2. Jako laureat olimpiady matematycznej bez egzaminu rozpoczął w 1953 studia na Wydziale Łączności PG. W latach 1963–1965 pracował w Zakładzie Urządzeń Nawigacyjnych na Wydziale Budowy Okrętów PG, od 1968 kierownik Ośrodka Technik Audiowizualnych, twórca i w latach 1971–2000 kierownik Zakładu Nowych Technik Nauczania (Zespół Technik Multimedialnych) PG. W roku akademickim 1975/1976 odbył roczny staż na Sorbonie (Paryż). Od 1989, na podstawie rozprawy Skuteczność pakietu materiałów dydaktycznych w kształceniu inżynierów, doktor nauk humanistycznych (przewód na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu). W latach 1995–1998 reprezentował PG w Radzie Akademickiej Telewizji Edukacyjnej, powołanej przez największe trójmiejskie uczelnie do tworzenia programu edukacyjnego na potrzeby Polskiej Telewizji Kablowej.
Jako student II roku PG był jednym z założycieli Dyskusyjnego Klubu Filmowego Żak, w latach 1958–1973 jego kierownik. W 1956 zaangażowany był także w organizację radiowęzła PG, transmitującego zamiast ogólnopolskiego programu I Polskiego Radia, własny, uwzględniający także radiostację „Wolna Europa”. Od 1959 do 1968 prezes Międzyuczelnianego Klubu Filmowego Żak.
Jako kierownik DKF-u kształtował jego repertuar, różniący się znacząco od repertuarów kin konwencjonalnych: do programu weszły przeglądy tematyczne, prezentujące dorobek kinematografii różnych krajów i różnych reżyserów. Pozyskiwał oryginalne filmy, nie prezentowane w oficjalnej dystrybucji, zarówno klasykę kina jak i najnowsze produkcje. Na przeglądy filmowe zapraszał artystów, częstymi jego gośćmi byli Zbigniew Cybulski, Andrzej Wajda, Gustaw Holoubek. Organizował seminaria (także ogólnopolskie) dotyczące kinematografii, między innymi w lutym 1958 o neorealizmie w filmie włoskim. Był pomysłodawcą studia filmowego, obejmującego naukę podstawy techniki filmowej, które w latach 1962–1965 ukończyło 60 osób, oraz IX Ogólnopolskiego Konkursu Filmów Amatorskich (1963).
Inicjator i organizator Wakacyjnego Studium Wiedzy o Filmie (1962–1972) oraz przedsięwzięć upowszechniających kulturę filmową. Współpracował z teatrami studenckimi ( Bim-Bom, Teatrzyk To Tu), realizator filmów dydaktycznych. Członek władz Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych, Polskiej Federacji Amatorskich Klubów Filmowych, Polskiego Stowarzyszenia Filmu Naukowego. W 1967 był pomysłodawcą nadania gdańskiemu DKF-owi imienia Zbyszka Cybulskiego. W 1969 napisał scenariusz filmu Krzyż Maltański, wyprodukowanego przez DKF Żak, zrealizowanego przez Czesława Duraja, ze zdjęciami Krzysztofa Kalukina, który zdobył nagrodę Srebrnej Fregaty na IV Ogólnopolskim Festiwalu Krótkometrażowych Filmów Morskich – Szczecin-Świnoujście (3–7 IX 1969).
W 1970 pomysłodawca i w latach 1971–1973, wraz z Gdańskim Towarzystwem Przyjaciół Sztuki oraz Klubem Studentów Wybrzeża Żak, współorganizator Ogólnopolskich Przeglądów Filmów Fabularnych, Telewizyjnych i Krótkometrażowych „Polskie Debiuty Filmowe” w Gdańsku (na pierwszy, rozpoczęty 20 I 1971, przybyli m.in. reżyserzy Krzysztof Zanussi, Grzegorz Królikiewicz, Krzysztof Kieślowski, Tomasz Zygadło, Antoni Krauze, Marek Piwowski). W 1972 pomysłodawca i pierwszy dyrektor Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku (FPFF), członek rady nadzorczej Pomorskiej Fundacji Filmowej, organizatora FPFF w Gdyni (pomysłodawca nagrody głównej: Złote Lwy); wyłączony z jego organizacji od 1975 i zaproszony dopiero do jury 30. FPFF (2005), kierowanego przez Andrzeja Wajdę. Współorganizator i przewodniczący jury przerwanego 13 XII 1981 I Przeglądu Filmów Telewizyjnych „Od sierpnia do Sierpnia” w Gdańsku. Od 1983 członek Rady Programowej Gdańskiego Centrum Kultury Filmowej.
Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1977), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000), Medalem Komisji Edukacji Narodowej, tytułem "Zasłużony działacz kultury" (1985), w 2005 Medalem Księcia Mściwoja II. Laureat Nagrody Artystycznej Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w dziedzinie filmu telewizyjnego, za całokształt dokumentacji kulturalnego ruchu akademickiego, szczególności za film o Bim-Bomie (1996), Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury w 2006 (z okazji 50-lecia Dyskusyjnego Klubu Filmowego Żak) i w 2007 (z okazji jubileuszu 50-lecia Klubu Żak).
Od 1971 żonaty był z Marią z domu Podgórną (ur. Słopnice koło Limanowej), nauczycielką języka rosyjskiego, następnie angielskiego w I Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku. Ojciec Sławomira (ur. 1972), absolwenta informatyki na PG, i Moniki (ur. 1978), absolwentki socjologii i filozofii na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, od 2007 doktora filozofii tamże, zatrudnionej w Zakładzie Estetyki i Filozofii Kultury na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego, laureatki Nagrody Miasta Gdańska dla Młodych Naukowców im. Jana Uphagena w dziedzinie nauk humanistycznych (2007).
Pochowany na cmentarzu Srebrzysko. Od 2011 jego imię nosi nagroda w Konkursie Młodego Kina (etiud studenckich) FPFF w Gdyni.
