ZIELIŃSKI ZBIGNIEW, biskup pomocniczy gdański
| < Poprzednie | Następne > |
ZBIGNIEW ZIELIŃSKI (ur. 14 I 1965 Gdańsk), duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy archidiecezji gdańskiej. Syn Ruperta (13 III 1932 Gdańsk – 25 X 2014 Gdańsk-Srebrzysko) i Teresy z domu Karczewskiej (12 VI 1935 Kosy koło Kartuz – 24 VII 2020 Gdańsk). Brat Małgorzaty i Bożeny. Absolwent Szkoły Podstawowej nr 38 w Gdańsku i Technicznych Szkół Budownictwa Okrętowego "Conradinum" w Gdańsku. Po maturze w 1985 odbył sześcioletnie studia filozoficzno-teologiczne w Gdańskim Seminarium Duchownym, od 1 I 1991 magister teologii. W trakcie studiów praktykował w Areszcie Śledczym w Gdańsku i w pallotyńskim domu opieki społecznej dla osób upośledzonych w Gdańsku przy ul. Malczewskiego 144 (1987–1993), kapelan Zakładu Karnego Gdańsk-Przeróbka (1991–1993) oraz przedszkola elżbietanek na Targu Siennym (1991–1999).
Od 1995 kontynuował studia na Wydziale Kościelnych Nauk Historycznych i Społecznych Akademii Teologii Katolickiej. Uzyskał licencjat z katolickiej nauki społecznej, a w 2004 na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie doktorat z socjologii na podstawie dysertacji Przekaz wartości religijnych w zreformowanej polskiej szkole publicznej po 1990 roku (promotor: ks. prof. dr hab. Henryk Skorowski).
18 V 1991 w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP) w Gdańsku przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp Tadeusza Gocłowskiego. Od 22 VI 1991 do 25 VI 1999 wikariusz w kościele Matki Boskiej Bolesnej, od 26 VI 1999 do 8 VI 2000 w kościele (archikatedrze) Trójcy Świętej w Gdańsku-Oliwie, od 9 VI 2000 do 4 VIII 2004 tamże pomoc duszpasterska i rezydent. Od 5 VIII 2004 do 9 XII 2007 proboszcz kościoła Św. Michała Archanioła w Sopocie, od 6 VIII 2004 do 20 X 2007 dziekan Dekanatu Sopot. Od 9 XII 2007 do 26 X 2014 proboszcz kościoła Trójcy Świętej i od 10 XII 2007 do 27 X 2014 dziekan Dekanatu Gdańsk-Oliwa. Od 27 X 2014 do 26 IX 2015 proboszcz kościoła NMP w Gdańsku.
26 IX 2015 mianowany przez papieża Franciszka biskupem pomocniczym archidiecezji gdańskiej, z biskupią stolicą tytularną Medeli (obecnie Tunezja). Sakrę biskupią otrzymał 24 X 2015 w kościele Trójcy Świętej, konsekrowany był przez abp. Sławoja Leszka Głódzia w asyście abp Celestino Migliorego, nuncjusza apostolskiego w Polsce, i Tadeusza Gocłowskiego, abp seniora gdańskiego.
Od 9 VI 2000 do 20 V 2008 dyrektor Wydziału Duszpasterskiego Kurii Metropolitalnej Gdańskiej. Od 9 VI 2000 do 4 VIII 2004 sekretarz Archidiecezjalnej Rady Duszpasterskiej. Od 1 II 2001 do 1 II 2006 oraz od 20 XI 2015 do 20 XI 2020 członek Rady Kapłańskiej, od 1 II 2001 do 27 II 2011 członek sekretariatu Rady Kapłańskiej, członek Komisji Głównej III Synodu Gdańskiego (2001). Wykładowca teologii pastoralnej w Gdańskim Seminarium Duchownym (od 16 VII 2004) oraz socjologii religii na Uniwersytecie Gdańskim (2004–2006). Od 7 V 2005 kanonik honorowy Kapituły Katedralnej Gdańskiej. Od 1 III 2006 do 27 II 2011 oraz od 20 XI 2015 do 20 XI 2020 członek Kolegium Konsultorów Archidiecezji Gdańskiej. Od 15 I 2006 do 1 IX 2010 członek zespołu 1 komisji wizytacyjnej. Od 22 XII 2007 kapelan papieski (prałat). Od 25 I 2008 kanonik gremialny Kapituły Archikatedralnej Gdańskiej. Od 25 I 2008 do 27 X 2014 diecezjalny duszpasterz leśników i myśliwych. Od 2 IV 2008 członek Rady do spraw Ekonomicznych Archidiecezji Gdańskiej, od 1 XII 2020 do 30 VI 2021 dyrektor ekonomiczny Archidiecezji. Od 8 I 2013 do 27 X 2014 prepozyt Kapituły Archikatedralnej Gdańskiej. Od 20 IV 2016 wikariusz generalny archidiecezji gdańskiej. Od 25 IV 2021 ponownie prepozyt Kapituły Archikatedralnej Gdańskiej.
Od 1997 współpracuje z Ośrodkiem Telewizyjnym w Gdańsku oraz Radiem Plus, prowadząc „Słowo o Ewangelii” (komentarze do Ewangelii). Duszpasterz akademicki przy kościele św. Jakuba w Gdańsku-Oliwie i Kościelnej Służby Mężczyzn „Semper Fidelis” (2007–2014). Brał udział w przygotowaniach wizyty papieża Jana Pawła II w Trójmieście w 1999, między innymi jako komentator podczas mszy św. na sopockim hipodromie 5 VI 1999. Był odpowiedzialny za peregrynację obrazu Jezusa Miłosiernego w archidiecezji gdańskiej (2011–2017) i renowację zabytkowych kościołów (bazyliki archikatedralnej Trójcy Świętej w Gdańsku-Oliwie oraz konkatedralnej bazyliki NMP w Gdańsku). Od 18 XI 2021 członek Rady do spraw Społecznych Konferencji Episkopatu Polski, od 17 I 2022 jej sekretarz. 17 I 2022 powołany do Rady kapłańskiej i Kolegium Konsultorów Archidiecezji Gdańskiej.
10 II 2022 nuncjusz apostolski w Polsce, abp Salvatore Pennacchio ogłosił decyzję papieża Franciszka o mianowaniu go biskupem koadiutorem diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, zwalniając go jednocześnie ze stolicy tytularnej Medeli i posługi biskupa pomocniczego archidiecezji gdańskiej. Ustępując ze wszystkich funkcji diecezjalnych, nadal wchodzi w skład Rady do spraw Społecznych Konferencji Episkopatu Polski. Od 16 III 2022 wikariusz generalny, członek Kolegium Konsultorów i Rady Kapłańskiej Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej oraz członek II Synodu Diecezji Koszalińsko–Kołobrzeskiej i jego komisji głównej. Liturgiczna inauguracja posługi w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej odbyła się 2 kwietnia. Od 24 VIII 2022 przewodniczący Komisji do spraw Formacji Stałej Prezbiterów Diecezji Koszalińsko–Kołobrzeskiej.
2 II 2023 Nuncjatura Apostolska w Polsce ogłosiła decyzję papieża Franciszka o przyjęciu rezygnacji ordynariusza diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, ks. bp. Edwarda Dajczaka, w związku z czym – jako koadiutor – objął jego obowiązki. Uroczysty ingres do katedry koszalińskiej miał miejsce 4 III 2023.
8 V 2022 odznaczony Orderem Świętego Stanisława I klasy przez Wielką Narodową Kapitułę Świętego Stanisława w Polsce w warszawskiej bazylice Krzyża Świętego. 20 VII 2022 współkonsekrator ks. Piotra Przyborka, biskupa pomocniczego Archidiecezji Gdańskiej.
Wraz z sakrą biskupią przyjął herb wyobrażający w polu błękitnym i czerwonym krzyż w kształcie kotwicy – symbol stabilności, niezawodnej nadziei. U głowicy trzy lilie, nawiązujące do Najświętszej Maryi Panny i symbolizujące Trójcę Świętą. U podstawy wiosło prawoskośnie i pastorał lewoskośnie, krzywaśnią na zewnątrz; wiosło, odnoszące się bezpośrednio do Świętego Wojciecha, w którego ręku stało się laską biskupią, pastorał jako znakiem ojcowskiej troski o owczarnię. Za tarczą złoty krzyż procesyjny. Nad herbem zielony kapelusz kościelny z dwunastoma chwostami na dwóch sznurach, po sześć (jeden nad dwoma, nad trzema) z każdej strony tarczy. Pod tarczą wstęga z dewizą: Ut unum sint (Aby byli jedno: słowa Chrystusa z Ostatniej Wieczerzy według Ewangelii św. Jana (J 17,21)).
