WOŁOS FELIKS WOJCIECH, proboszcz kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''FELIKS WOJCIECH WOŁOS''' (16 XII 1912 Kolonia Grabówka, powiat Kraśnik – 25 III 1997 Gdańsk), proboszcz [[KOŚCIÓŁ PODWYŻSZENIA KRZYŻA ŚWIĘTEGO | kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego]] w Gdańsku-[[CHEŁM | Chełmie]]. Jeden z jedenaściorga dzieci w rodzinie rolniczej Antoniego i Apolonii z domu Mirosław. Najmłodszy brat, [[WOŁOS RYSZARD, proboszcz kościoła św. Wojciecha | Ryszard]], był proboszczem | '''FELIKS WOJCIECH WOŁOS''' (16 XII 1912 Kolonia Grabówka, powiat Kraśnik – 25 III 1997 Gdańsk), proboszcz [[KOŚCIÓŁ PODWYŻSZENIA KRZYŻA ŚWIĘTEGO | kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego]] w Gdańsku-[[CHEŁM | Chełmie]]. Jeden z jedenaściorga dzieci w rodzinie rolniczej Antoniego i Apolonii z domu Mirosław. Najmłodszy brat, [[WOŁOS RYSZARD, proboszcz kościoła św. Wojciecha | Ryszard]], był proboszczem | ||
[[KOŚCIÓŁ ŚW. WOJCIECHA (Świbno) | kościoła św. Wojciecha]] w [[ŚWIBNO | Świbnie]].<br/><br/> | [[KOŚCIÓŁ ŚW. WOJCIECHA (Świbno) | kościoła św. Wojciecha]] w [[ŚWIBNO | Świbnie]].<br/><br/> | ||
| − | W 1935 zdał maturę w Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie, w 1935–1940 uczęszczał do Seminarium Duchownego w Krakowie. Wyświęcony 3 IX 1939, do 1948 w zakonie kapucynów. Od 1945 w Gdańsku. W latach 1946–1947 kapelan [[SZPITAL KLINICZNY NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | szpitala Najświętszej Marii Panny]] na [[DOLNE MIASTO | Dolnym Mieście]], od 1947 także rektor [[KOŚCIÓŁ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY | kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny]]. W tym samym 1947 wikary w [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościele (katedrze) Trójcy Świętej]] w Gdańsku–[[OLIWA |Oliwie]] i od 21 XI 1947 administrator nowo erygowanej parafii Podwyższenia Krzyża Świętego na Chełmie, od 1969 do 20 VII 1987 jej proboszcz, potem emeryt z rezydenturą w tej samej parafii. Umiejętnie wykorzystał krótki okres „odwilży” po Październiku 1956 rozbudowując dotychczasową kaplicę cmentarną do postaci „pełnego” kościoła (jedyny kościół zbudowany/rozbudowany w czasie rządów nad diecezją gdańską [[NOWICKI EDMUND, biskup gdański | biskupa Edmunda Nowickiego]]). 23 IX 1960, na terenie parafii, jako pierwszej miejskiej w Gdańsku, uroczyście przyjmował peregrynującą po Polsce kopię obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. W latach 1965–1966 powołany był przez władze kościelne do diecezjalnego Komitetu Milenijnego, był organizatorem straży kościelnej zabezpieczającej 29 V 1966 porządek przed gdańskim [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościołem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] podczas obecności kardynała Stefana Wyszyńskiego.<br/><br/> | + | W 1935 zdał maturę w Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie, w 1935–1940 uczęszczał do Seminarium Duchownego w Krakowie. Wyświęcony 3 IX 1939, do 1948 w zakonie kapucynów. Od 1945 w Gdańsku. W latach 1946–1947 kapelan [[SZPITAL KLINICZNY NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | szpitala Najświętszej Marii Panny]] na [[DOLNE MIASTO | Dolnym Mieście]], od 1947 także rektor [[KOŚCIÓŁ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY | kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny]]. W tym samym 1947 wikary w [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościele (katedrze) Trójcy Świętej]] w Gdańsku–[[OLIWA |Oliwie]] i od 21 XI 1947 administrator nowo erygowanej parafii Podwyższenia Krzyża Świętego na Chełmie, od 1969 do 20 VII 1987 jej proboszcz, potem emeryt z rezydenturą w tej samej parafii. Umiejętnie wykorzystał krótki okres „odwilży” po Październiku 1956 rozbudowując dotychczasową kaplicę cmentarną do postaci „pełnego” kościoła (jedyny kościół zbudowany/rozbudowany w czasie rządów nad diecezją gdańską [[NOWICKI EDMUND, biskup gdański | biskupa Edmunda Nowickiego]]). 23 IX 1960, na terenie parafii, jako pierwszej miejskiej w Gdańsku, uroczyście przyjmował peregrynującą po Polsce kopię obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. W latach 1965–1966 powołany był przez władze kościelne do diecezjalnego Komitetu Milenijnego, był organizatorem straży kościelnej zabezpieczającej 29 V 1966 porządek przed gdańskim [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościołem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] podczas obecności kardynała Stefana Wyszyńskiego (zob. [[WIZYTY PRYMASA POLSKI STEFANA WYSZYŃSKIEGO W GDAŃSKU| wizyty prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego w Gdańsku]]).<br/><br/> |
W latach 1946–1953 był też spowiednikiem sióstr franciszkanek w [[DOM DZIECKA / KATOLICKI SIEROCINIEC DLA CHŁOPCÓW | Domu Dziecka]] na [[STARE SZKOTY | Starych Szkotach]], w 1947–1948 diecezjalny Referent Trzeźwości, do 1974 diecezjalny duszpasterz nauczycieli i wychowawców. Pochowany w Gdańsku na cmentarzu Nowym Zbawiciela ([[CMENTARZE NA CHEŁMIE | cmentarze na Chełmie]]). {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W latach 1946–1953 był też spowiednikiem sióstr franciszkanek w [[DOM DZIECKA / KATOLICKI SIEROCINIEC DLA CHŁOPCÓW | Domu Dziecka]] na [[STARE SZKOTY | Starych Szkotach]], w 1947–1948 diecezjalny Referent Trzeźwości, do 1974 diecezjalny duszpasterz nauczycieli i wychowawców. Pochowany w Gdańsku na cmentarzu Nowym Zbawiciela ([[CMENTARZE NA CHEŁMIE | cmentarze na Chełmie]]). {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 20:11, 23 kwi 2024
FELIKS WOJCIECH WOŁOS (16 XII 1912 Kolonia Grabówka, powiat Kraśnik – 25 III 1997 Gdańsk), proboszcz kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego w Gdańsku- Chełmie. Jeden z jedenaściorga dzieci w rodzinie rolniczej Antoniego i Apolonii z domu Mirosław. Najmłodszy brat, Ryszard, był proboszczem
kościoła św. Wojciecha w Świbnie.
W 1935 zdał maturę w Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie, w 1935–1940 uczęszczał do Seminarium Duchownego w Krakowie. Wyświęcony 3 IX 1939, do 1948 w zakonie kapucynów. Od 1945 w Gdańsku. W latach 1946–1947 kapelan szpitala Najświętszej Marii Panny na Dolnym Mieście, od 1947 także rektor kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W tym samym 1947 wikary w kościele (katedrze) Trójcy Świętej w Gdańsku–Oliwie i od 21 XI 1947 administrator nowo erygowanej parafii Podwyższenia Krzyża Świętego na Chełmie, od 1969 do 20 VII 1987 jej proboszcz, potem emeryt z rezydenturą w tej samej parafii. Umiejętnie wykorzystał krótki okres „odwilży” po Październiku 1956 rozbudowując dotychczasową kaplicę cmentarną do postaci „pełnego” kościoła (jedyny kościół zbudowany/rozbudowany w czasie rządów nad diecezją gdańską biskupa Edmunda Nowickiego). 23 IX 1960, na terenie parafii, jako pierwszej miejskiej w Gdańsku, uroczyście przyjmował peregrynującą po Polsce kopię obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. W latach 1965–1966 powołany był przez władze kościelne do diecezjalnego Komitetu Milenijnego, był organizatorem straży kościelnej zabezpieczającej 29 V 1966 porządek przed gdańskim kościołem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny podczas obecności kardynała Stefana Wyszyńskiego (zob. wizyty prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego w Gdańsku).
W latach 1946–1953 był też spowiednikiem sióstr franciszkanek w Domu Dziecka na Starych Szkotach, w 1947–1948 diecezjalny Referent Trzeźwości, do 1974 diecezjalny duszpasterz nauczycieli i wychowawców. Pochowany w Gdańsku na cmentarzu Nowym Zbawiciela ( cmentarze na Chełmie).
