KOŚCIÓŁ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
| < Poprzednie | Następne > |
KOŚCIÓŁ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY, ► Dolne Miasto, ul. Łąkowa 34A (do 1945 Weidengasse). Pierwotnie kaplica pod tym wezwaniem, ufundowana dzięki staraniom nawróconej na katolicyzm protestantki Felicitas Tietz, która wystarała się także u papieża Piusa IX o kamień węgielny z rzymskich katakumb, wmurowany pod budowę 26 VIII 1857. Kaplicę zbudowano w latach 1857–1860 według projektu ► Juliusa Alberta Lichta dla ► boromeuszek, jako obiekt sakralny w prowadzonym przez nie ► szpitalu Najświętszej Marii Panny. Od początku do kaplicy, oprócz chorych, przychodzili okoliczni mieszkańcy, przypisano jej bowiem również funkcję filii ► kościoła i parafii św. Mikołaja.
W 1894 kaplicę powiększono do 500 miejsc, zbudowano nową nawę jako dobudówkę do wcześniejszego założenia, nadając przy tym jednonawowemu wnętrzu kościoła nowy kierunek (północ–południe) i ustawiając go pod kątem prostym do ul. Łąkowej. Konsekrowany w 1894 przez biskupa chełmińskiego ► Leo Rednera. W rozwiązaniu wnętrza wykorzystano chór pierwotnej kaplicy (północny wschód – kaplica spowiednia). W 1904, za czasów opieki nad kaplica ks. ► Theodora Maćkowskiego, wyposażono ją w organy z napędem elektrycznym (trzecie organy napędzane elektrycznie w Niemczech) autorstwa Bruno Goebel (między innymi budowniczego organów z Królewca), wstawiono nowe okna z antycznego szkła z napisem „Na pamiątkę 50 lat istnienia Szpitala Mariackiego w Gdańsku 1852–1902” (nie zachowały się), 4 VII 1904 nadano przywileje dla ołtarza głównego, będącego jednocześnie ołtarzem Bractwa Serca Jezusowego, a w 1905 na terenie ogrodu stanęła kopia groty z Lourdes wraz z fontanną i wodospadem.
W 1911 kaplicę ponownie rozbudowano, powiększono chór (tzw. główny) dla sióstr do jego obecnej postaci. Całość od początku zwieńczona była czworoboczną wieżą ponad wejściem od strony szpitala, w której w 1871 umieszczono dzwony. W części południowo-wschodniej ulokowano zakrystię. Mimo kilku etapów rozbudowy utrzymał się neogotycki, tzw. romantyczny styl architektury. We wnętrzu godny odnotowania jest neogotycki ołtarz główny z figurą Maryi Niepokalanie Poczętej w części centralnej. Inne elementy wystroju, figury i obrazy dokumentują kulty popularne na przestrzeni od schyłku XIX (figura Serca Pana Jezusa) po początek XXI wieku (obraz Miłosierdzia Bożego).
W 1945 odebrany boromeuszkom chór dla sióstr przebudowano w pomieszczenie zintegrowane z resztą świątyni. W latach 1945–1947 w świątyni posługiwali szukający locum w Gdańsku ► kapucyni. Przestała pełnić funkcje szpitalne, wyznaczono rektora świątyni, w 1946 utworzono samodzielną placówkę duszpasterską, a w 1949 parafię dla Dolnego Miasta. Obok kościoła, przy ul. Łąkowej wybudowano budynek plebanii, ostatecznie ukończony w 1977, gdy proboszczem był ks. ► Stanisław Bogdanowicz. W 1947–1964 przy parafii pracowały ► serafitki. W obrębie szpitala powstała odrębna kaplica dla chorych pod wezwaniem Matki Boskiej Fatimskiej.
►Tabela: Proboszczowie kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
