RYNDUCH ZBIGNIEW, nauczyciel w Gimnazjum Polskim, docent Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
ZBIGNIEW RYNDUCH (11 IV 1905 Krzyszkowice koło Wieliczki – 6 VIII 1988 Gdańsk), nauczyciel, historyk literatury, docent Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn urzędnika Józefa (zm. 1904) i nauczycielki Krystyny z omu Modelskiej (zm. 1944). Po studiach polonistycznych na uniwersytecie w Krakowie (1923–1927) pracował w szkołach średnich w Toruniu.
Urlopowany z Państwowego Gimnazjum Męskiego w Tczewie od 1 XI 1934 pracował w Gminie Polskiej i w Gimnazjum Polskim, w którym kierował pracownią polonistyczną i biblioteczną. Współpracował z „Gazetą Gdańską”. Podczas II wojny światowej, początkowo przetrzymywany w więzieniu w Toruniu, uciekł i uczył w Warszawie w prywatnej Szkole Handlowej oraz na tajnych kompletach, po powstaniu warszawskim przebywał w Sochaczewie i Częstochowie.
Po powrocie do Gdańska, w okresie 1945–1949 w Gdańsku był organizatorem i dyrektorem II Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Pniewskiego, 1949–1952 wizytatorem i naczelnikiem wydziału szkół średnich w Kuratorium Okręgu Szkolnego. Wykładał w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie. W latach 1952–1970 pracował w Wyższej Szkole Pedagogicznej, 1955–1956 był dziekanem Wydziału Filologiczno-Historycznego, 1970–1974 pracował na UG, do 1974 był kierownikiem Studium Podyplomowego Filologii Polskiej. Od roku 1964 doktor, od 1969 docent. Od 1974 do 1981 pracował na części etatu na UG. Interesował się literaturą staropolską, problemami retoryki i prozy, autor między innymi monografii Nauka o stylach w retorykach polskich XVII wieku (1967, doktorat) i Andrzej Maksymilian Fredro. Portret literacki (1980).
Od 1945 roku członek Stronnictwa Demokratycznego (w kadencji od 1955 członek prezydium Wojewódzkiego Komitetu SD). Od 1947 był radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej. 7 IV 1948 roku był świadkiem oskarżenia w gdańskim procesie Alberta Forstera.
Odznaczony Srebrnym (1946) i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1958), Krzyżem Oficerskim OOP (1972), Medalem Komisji Edukacji Narodowej, odznakami „Za zasługi dla Gdańska”, „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, wyróżniony tytułem Zasłużony Nauczyciel PRL.
Żonaty był ze Stefanią z domu Ornass, między innymi nauczycielką Gimnazjum Polskiego w latach 1934-1939. Ojciec Lucjusza (ur. 1939), Aleksandra (ur. 1940) i Zofii (ur. 1945). Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
