MIELCARZEWICZ JÓZEF BOGDAN, harcerz, student Technische Hochschule Danzig
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JÓZEF BOGDAN MIELCARZEWICZ''' (9 III 1915 Ostrów Wielkopolski – 1940 Charków), harcerz, student gdańskiej [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). Syn Jana, architekta, uczestnika powstania wielkopolskiego, naczelnika Straży Obywatelskiej w 1918 | + | '''JÓZEF BOGDAN MIELCARZEWICZ''' (9 III 1915 Ostrów Wielkopolski – 1940 Charków), harcerz, student gdańskiej [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). Syn Jana, architekta, uczestnika powstania wielkopolskiego, naczelnika Straży Obywatelskiej w 1918 w Jarocinie, radnego miejskiego w Ostrowie Wielkopolskim i Kazimiery z domu Krumka. Brat [[MIELCARZEWICZ BARBARA, nauczycielka w Gimnazjum Polskim, dyrektor Biblioteki Głównej Politechniki Gdańskiej | Barbary Mielcarzewicz]], w latach 1957–1973 dyrektorki [[BIBLIOTEKA GŁÓWNA POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Biblioteki Głównej Politechniki Gdańskiej]].<br/><br/> |
W 1934 absolwent Państwowego Gimnazjum Męskiego w Ostrowie Wielkopolskim. Należał do Związku Harcerstwa Polskiego. W latach 1934–1935 uczestniczył w kursie podchorążych piechoty w 29. Pułku Strzelców Kaniowskich w 25. Dywizji Piechoty w Szczypiornie koło Kalisza. 1 I 1938 w stopniu podporucznika piechoty przeniesiony do rezerwy po odbyciu ćwiczeń w 60. Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Ostrowie Wielkopolskim.<br/><br/> | W 1934 absolwent Państwowego Gimnazjum Męskiego w Ostrowie Wielkopolskim. Należał do Związku Harcerstwa Polskiego. W latach 1934–1935 uczestniczył w kursie podchorążych piechoty w 29. Pułku Strzelców Kaniowskich w 25. Dywizji Piechoty w Szczypiornie koło Kalisza. 1 I 1938 w stopniu podporucznika piechoty przeniesiony do rezerwy po odbyciu ćwiczeń w 60. Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Ostrowie Wielkopolskim.<br/><br/> | ||
| − | Od 1936 studiował na Wydziale Budowy gdańskiej THD. Należał do [[BRATNIA POMOC ZRZESZENIA STUDENTÓW POLAKÓW POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ| Bratniej Pomocy Zrzeszenia Studentów Polaków]], w latach 1936–1937 pełnił funkcję sekretarza, od 1938 do lutego 1939 był ostatnim prezesem Zrzeszenia. W lutym 1939 był organizatorem walki polskich studentów o ich prawa na THD, protestował w ich imieniu w [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariacie Generalnym Rzeczpospolitej Polskiej]] w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | Wolnym Mieście Gdańsku]] i u rektora [[POHLHAUSEN ERNST | Ernsta Pohlhausena]]. 27 II 1939 został usunięty ze studiów. Dokumentację Bratniej Pomocy przekazał studentom Polakom, dzięki czemu nie została zniszczona przez Niemców.<br/><br/> | + | Od 1936 studiował na Wydziale Budowy Maszyn gdańskiej THD. Należał do [[BRATNIA POMOC ZRZESZENIA STUDENTÓW POLAKÓW POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ| Bratniej Pomocy Zrzeszenia Studentów Polaków]], w latach 1936–1937 pełnił funkcję sekretarza, od 1938 do lutego 1939 był ostatnim prezesem Zrzeszenia. W lutym 1939 był organizatorem walki polskich studentów o ich prawa na THD, protestował w ich imieniu w [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariacie Generalnym Rzeczpospolitej Polskiej]] w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | Wolnym Mieście Gdańsku]] i u rektora [[POHLHAUSEN ERNST, rektor Technische Hochschule Danzig | Ernsta Pohlhausena]]. 27 II 1939 został usunięty ze studiów. Dokumentację Bratniej Pomocy przekazał studentom Polakom, dzięki czemu nie została zniszczona przez Niemców.<br/><br/> |
| − | Od marca 1939 w Ostrowie Wielkopolskim, 24 VIII 1939 zmobilizowany. Podczas wojny obronnej 1939 | + | Od marca 1939 w Ostrowie Wielkopolskim, 24 VIII 1939 zmobilizowany. Podczas wojny obronnej 1939 walczył jako podporucznik w 60. Pułku Piechoty w okolicach Lublina. Po 17 września przebywał w niewoli, był jeńcem obozu w Starobielsku. Zamordowany w Charkowie, pochowany na tamtejszym Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Piatichatkach. Jego nazwisko umieszczono na tablicy na Domu Harcerza (zob. [[DWÓR MIEJSKI | Dwór Miejski]]), upamiętniającej gdańskich harcerzy poległych i pomordowanych podczas II wojny światowej. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 14:12, 23 lut 2024
JÓZEF BOGDAN MIELCARZEWICZ (9 III 1915 Ostrów Wielkopolski – 1940 Charków), harcerz, student gdańskiej Technische Hochschule Danzig (THD). Syn Jana, architekta, uczestnika powstania wielkopolskiego, naczelnika Straży Obywatelskiej w 1918 w Jarocinie, radnego miejskiego w Ostrowie Wielkopolskim i Kazimiery z domu Krumka. Brat Barbary Mielcarzewicz, w latach 1957–1973 dyrektorki Biblioteki Głównej Politechniki Gdańskiej.
W 1934 absolwent Państwowego Gimnazjum Męskiego w Ostrowie Wielkopolskim. Należał do Związku Harcerstwa Polskiego. W latach 1934–1935 uczestniczył w kursie podchorążych piechoty w 29. Pułku Strzelców Kaniowskich w 25. Dywizji Piechoty w Szczypiornie koło Kalisza. 1 I 1938 w stopniu podporucznika piechoty przeniesiony do rezerwy po odbyciu ćwiczeń w 60. Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Ostrowie Wielkopolskim.
Od 1936 studiował na Wydziale Budowy Maszyn gdańskiej THD. Należał do Bratniej Pomocy Zrzeszenia Studentów Polaków, w latach 1936–1937 pełnił funkcję sekretarza, od 1938 do lutego 1939 był ostatnim prezesem Zrzeszenia. W lutym 1939 był organizatorem walki polskich studentów o ich prawa na THD, protestował w ich imieniu w Komisariacie Generalnym Rzeczpospolitej Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku i u rektora Ernsta Pohlhausena. 27 II 1939 został usunięty ze studiów. Dokumentację Bratniej Pomocy przekazał studentom Polakom, dzięki czemu nie została zniszczona przez Niemców.
Od marca 1939 w Ostrowie Wielkopolskim, 24 VIII 1939 zmobilizowany. Podczas wojny obronnej 1939 walczył jako podporucznik w 60. Pułku Piechoty w okolicach Lublina. Po 17 września przebywał w niewoli, był jeńcem obozu w Starobielsku. Zamordowany w Charkowie, pochowany na tamtejszym Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Piatichatkach. Jego nazwisko umieszczono na tablicy na Domu Harcerza (zob. Dwór Miejski), upamiętniającej gdańskich harcerzy poległych i pomordowanych podczas II wojny światowej.
