MAJEWSKI HENRYK, polityk
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Majewski Henryk.JPG|thumb|Henryk Majewski]] | [[File:Majewski Henryk.JPG|thumb|Henryk Majewski]] | ||
| − | [[File: Henryk_Majewski.jpg |thumb| Henryk Majewski (z prawej) obok [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsy]] podczas uroczystości w 41 rocznicę podpisania [[POROZUMIENIE GDAŃSKIE | Porozumień Gdańskich]], 31 VIII 2021]] | + | [[File: Henryk_Majewski.jpg |thumb| Henryk Majewski (z prawej) obok [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lecha Wałęsy]] podczas uroczystości w 41 rocznicę podpisania [[POROZUMIENIE GDAŃSKIE | Porozumień Gdańskich]], 31 VIII 2021]] |
| − | '''HENRYK MAJEWSKI''' (ur. 2 XII 1951 Gdańsk), polityk. W 1970 ukończył gdańskie Technikum Mechaniczno-Elektryczne. Studiował na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG) (1970–1975) i równolegle fizykę teoretyczną na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. Ukończył również (zaocznie) podyplomowe studia w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie.<br/><br/> | + | '''HENRYK MAJEWSKI''' (ur. 2 XII 1951 Gdańsk), polityk. W 1970 ukończył gdańskie [[CENTRUM KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO I USTAWICZNEGO NR 1 W GDAŃSKU| Technikum Mechaniczno-Elektryczne]]. Studiował na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG) (1970–1975) i równolegle fizykę teoretyczną na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. Ukończył również (zaocznie) podyplomowe studia w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie.<br/><br/> |
| − | W latach 1975–1997 pracownik naukowy PG, początkowo w Zakładzie Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym, następnie w Katedrze Mechaniki i Wytrzymałości Materiałów na Wydziale Budowy Maszyn Instytutu Podstaw Konstrukcji Maszyn i Mechaniki. Od 1980 | + | W latach 1975–1997 pracownik naukowy PG, początkowo w Zakładzie Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym, następnie w Katedrze Mechaniki i Wytrzymałości Materiałów na Wydziale Budowy Maszyn Instytutu Podstaw Konstrukcji Maszyn i Mechaniki. Od 1980 w [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]], działał w sekcji dokumentalnej i historycznej, zajmował się gromadzeniem i archiwizowaniem materiałów bieżących, zbieraniem materiałów o [[GRUDZIEŃ 1970| grudniu 1970]].<br/><br/> |
| − | W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] i po nim uczestniczył w drukowaniu pism podziemnych, w tym na PG, aresztowany 12 I 1984, zwolniony 12 lipca na mocy amnestii. W 1985 obronił na PG doktorat, mając zakaz nauczania studentów został pracownikiem technicznym. Od października 1990 pierwszy w Polsce cywilny zastępca komendanta wojewódzkiego [[POLICJA | policji]] w Gdańsku. Należał do Unii Wolności. 12 I 1991 – 23 XII 1991 minister spraw wewnętrznych w rządzie [[BIELECKI JAN KRZYSZTOF | Jana Krzysztofa Bieleckiego]], następnie do 1993 | + | W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] i po nim uczestniczył w drukowaniu pism podziemnych, w tym na PG, aresztowany 12 I 1984, zwolniony 12 lipca na mocy amnestii. W 1985 obronił na PG doktorat, mając zakaz nauczania studentów został pracownikiem technicznym. Od października 1990 pierwszy w Polsce cywilny zastępca komendanta wojewódzkiego [[POLICJA | policji]] w Gdańsku. Należał do Unii Wolności. 12 I 1991 – 23 XII 1991 minister spraw wewnętrznych w rządzie [[BIELECKI JAN KRZYSZTOF, ekonomista, premier | Jana Krzysztofa Bieleckiego]], następnie do 1993 ponownie zastępca komendanta wojewódzkiego policji w Gdańsku.<br/><br/> |
W latach 1998–2002 prezydent [[GDAŃSKI KLUB SPORTOWY WYBRZEŻE | GKS Wybrzeże]]. Niesłusznie oskarżony o defraudację pieniędzy klubowych, w 2004 aresztowany na pół roku, w 2011 ostatecznie uniewinniony. Powrócił do opracowywania materiałów o grudniu 1970 roku i Niepokornych na PG 1945–1989. Od 19 II 2014 pozostaje w sporze prawnym z czterema klubami, które obecnie używają szyldu "Wybrzeża", o zaprzestanie używania historycznego herbu – „rombu” – klubu GKS Wybrzeże. Sekretarz Konwentu PG (2012–2016) oraz Konwentu Gospodarczego I Kadencji przy Rektorze PG (2016–2020). W kadencji 2021–2025 członek Kolegium Historyczno-Programowego [[EUROPEJSKIE CENTRUM SOLIDARNOŚCI (ECS) | Europejskiego Centrum Solidarności]]. <br/><br/> | W latach 1998–2002 prezydent [[GDAŃSKI KLUB SPORTOWY WYBRZEŻE | GKS Wybrzeże]]. Niesłusznie oskarżony o defraudację pieniędzy klubowych, w 2004 aresztowany na pół roku, w 2011 ostatecznie uniewinniony. Powrócił do opracowywania materiałów o grudniu 1970 roku i Niepokornych na PG 1945–1989. Od 19 II 2014 pozostaje w sporze prawnym z czterema klubami, które obecnie używają szyldu "Wybrzeża", o zaprzestanie używania historycznego herbu – „rombu” – klubu GKS Wybrzeże. Sekretarz Konwentu PG (2012–2016) oraz Konwentu Gospodarczego I Kadencji przy Rektorze PG (2016–2020). W kadencji 2021–2025 członek Kolegium Historyczno-Programowego [[EUROPEJSKIE CENTRUM SOLIDARNOŚCI (ECS) | Europejskiego Centrum Solidarności]]. <br/><br/> | ||
| − | Zaangażowany w uchylenie względnie nowelizację tzw. II ustawy dezubekizacyjnej (''Ustawa o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin''), uchwalonej przez Sejm 16 XII 2016. W tej sprawie | + | Zaangażowany w uchylenie względnie nowelizację tzw. II ustawy dezubekizacyjnej (''Ustawa o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin''), uchwalonej przez Sejm 16 XII 2016. W tej sprawie 1 XII 2016 wraz z pięcioma byłymi ministrami spraw wewnętrznych (Andrzejem Milczanowskim, Leszkiem Millerem, Krzysztofem Janikiem, Ryszardem Kaliszem i Bartłomiejem Sienkiewiczem) wystosował list do urzędującego ministra spraw wewnętrznych Mariusza Błaszczaka; występował na Pierwszym Kongresie Praw Obywatelskich organizowanym przez Rzecznika Praw Obywatelskich, a współorganizowanym przez Biuro Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka 8–9 XII 2017 w Warszawie; skierował również pismo do komisarz do spraw zatrudnienia, spraw społecznych, umiejętności i mobilności pracowników Komisji Europejskiej Marianne Thyssen oraz wystąpił podczas brukselskiej konferencji ''Represje wobec emerytowanych funkcjonariuszy policji i żołnierzy w Polsce'', 28 II 2018 w ramach wysłuchania publicznego na temat naruszenia praw podstawowych obywateli UE w Polsce poprzez wprowadzenie odpowiedzialności zbiorowej jako jednego z elementów naruszenia zasady demokratycznego państwa prawnego; 3 VI 2019 w Koszalinie był gościem debaty obywatelskiej środowisk mundurowych ''Działanie ustawy represyjnej wobec emerytowanych funkcjonariuszy i żołnierzy''; 16 XII 2019 przemawiał w Senacie RP w debacie ''Ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy. Ocena skutków, możliwości zmiany'', zorganizowanej przez parlamentarzystów Lewicy z udziałem funkcjonariuszy, którzy zostali dotknięci skutkami ustawy oraz ich rodzin oraz wicemarszałka Senatu Mariusza Kamińskiego, wicemarszałek Senatu Gabrieli Morawskiej-Staneckiej, a także Rzecznika Praw Obywatelskich Adama Bodnara; 7 X 2020 opublikował wraz z Andrzejem Milczanowskim list otwarty do całego składu orzekającego Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją Rzeczpospolitej Polskiej wszystkich zakwestionowanych przepisów Ustawy z 16 XII 2016, po raz drugi drastycznie obniżającej wysokość rent i emerytur funkcjonariuszom, którzy pełnili służbę w organach bezpieczeństwa PRL.<br/><br/> |
| − | Ojciec wychowywanej od rozwodu w 1985 Ewy Alicji (ur. 1978), absolwentki Instytutu Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego (UW), filozofki, feministki, z doktoratem (2007) poświęconym filozoficznym koncepcjom rodziny (obrona: UW 2007), wykładowczyni na gender studies w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych UW (2003–2014) oraz filozofii politycznej i społecznej na Uniwersytecie Szczecińskim (2007/2008), | + | Ojciec wychowywanej od rozwodu w 1985 Ewy Alicji (ur. 1978), absolwentki Instytutu Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego (UW), filozofki, feministki, z doktoratem (2007) poświęconym filozoficznym koncepcjom rodziny (obrona: UW 2007), wykładowczyni na gender studies w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych UW (2003–2014) oraz filozofii politycznej i społecznej na Uniwersytecie Szczecińskim (2007/2008), adiunktki w Instytucie Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (2011–2013), następnie adiunktki na Wydziale Artes Liberales UW, od 2015 w Partii Razem (od 2017 w Radzie Krajowej).<br/><br/> |
| − | Odznaczony Krzyżem | + | Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (2010) i Komandorskim (2015) Orderu Odrodzenia Polski, medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018). {{author:JANSZ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 10:26, 19 lut 2023
HENRYK MAJEWSKI (ur. 2 XII 1951 Gdańsk), polityk. W 1970 ukończył gdańskie Technikum Mechaniczno-Elektryczne. Studiował na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym Politechniki Gdańskiej (PG) (1970–1975) i równolegle fizykę teoretyczną na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Gdańskiego. Ukończył również (zaocznie) podyplomowe studia w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie.
W latach 1975–1997 pracownik naukowy PG, początkowo w Zakładzie Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym, następnie w Katedrze Mechaniki i Wytrzymałości Materiałów na Wydziale Budowy Maszyn Instytutu Podstaw Konstrukcji Maszyn i Mechaniki. Od 1980 w Solidarności, działał w sekcji dokumentalnej i historycznej, zajmował się gromadzeniem i archiwizowaniem materiałów bieżących, zbieraniem materiałów o grudniu 1970.
W stanie wojennym i po nim uczestniczył w drukowaniu pism podziemnych, w tym na PG, aresztowany 12 I 1984, zwolniony 12 lipca na mocy amnestii. W 1985 obronił na PG doktorat, mając zakaz nauczania studentów został pracownikiem technicznym. Od października 1990 pierwszy w Polsce cywilny zastępca komendanta wojewódzkiego policji w Gdańsku. Należał do Unii Wolności. 12 I 1991 – 23 XII 1991 minister spraw wewnętrznych w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego, następnie do 1993 ponownie zastępca komendanta wojewódzkiego policji w Gdańsku.
W latach 1998–2002 prezydent GKS Wybrzeże. Niesłusznie oskarżony o defraudację pieniędzy klubowych, w 2004 aresztowany na pół roku, w 2011 ostatecznie uniewinniony. Powrócił do opracowywania materiałów o grudniu 1970 roku i Niepokornych na PG 1945–1989. Od 19 II 2014 pozostaje w sporze prawnym z czterema klubami, które obecnie używają szyldu "Wybrzeża", o zaprzestanie używania historycznego herbu – „rombu” – klubu GKS Wybrzeże. Sekretarz Konwentu PG (2012–2016) oraz Konwentu Gospodarczego I Kadencji przy Rektorze PG (2016–2020). W kadencji 2021–2025 członek Kolegium Historyczno-Programowego Europejskiego Centrum Solidarności.
Zaangażowany w uchylenie względnie nowelizację tzw. II ustawy dezubekizacyjnej (Ustawa o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin), uchwalonej przez Sejm 16 XII 2016. W tej sprawie 1 XII 2016 wraz z pięcioma byłymi ministrami spraw wewnętrznych (Andrzejem Milczanowskim, Leszkiem Millerem, Krzysztofem Janikiem, Ryszardem Kaliszem i Bartłomiejem Sienkiewiczem) wystosował list do urzędującego ministra spraw wewnętrznych Mariusza Błaszczaka; występował na Pierwszym Kongresie Praw Obywatelskich organizowanym przez Rzecznika Praw Obywatelskich, a współorganizowanym przez Biuro Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka 8–9 XII 2017 w Warszawie; skierował również pismo do komisarz do spraw zatrudnienia, spraw społecznych, umiejętności i mobilności pracowników Komisji Europejskiej Marianne Thyssen oraz wystąpił podczas brukselskiej konferencji Represje wobec emerytowanych funkcjonariuszy policji i żołnierzy w Polsce, 28 II 2018 w ramach wysłuchania publicznego na temat naruszenia praw podstawowych obywateli UE w Polsce poprzez wprowadzenie odpowiedzialności zbiorowej jako jednego z elementów naruszenia zasady demokratycznego państwa prawnego; 3 VI 2019 w Koszalinie był gościem debaty obywatelskiej środowisk mundurowych Działanie ustawy represyjnej wobec emerytowanych funkcjonariuszy i żołnierzy; 16 XII 2019 przemawiał w Senacie RP w debacie Ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy. Ocena skutków, możliwości zmiany, zorganizowanej przez parlamentarzystów Lewicy z udziałem funkcjonariuszy, którzy zostali dotknięci skutkami ustawy oraz ich rodzin oraz wicemarszałka Senatu Mariusza Kamińskiego, wicemarszałek Senatu Gabrieli Morawskiej-Staneckiej, a także Rzecznika Praw Obywatelskich Adama Bodnara; 7 X 2020 opublikował wraz z Andrzejem Milczanowskim list otwarty do całego składu orzekającego Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją Rzeczpospolitej Polskiej wszystkich zakwestionowanych przepisów Ustawy z 16 XII 2016, po raz drugi drastycznie obniżającej wysokość rent i emerytur funkcjonariuszom, którzy pełnili służbę w organach bezpieczeństwa PRL.
Ojciec wychowywanej od rozwodu w 1985 Ewy Alicji (ur. 1978), absolwentki Instytutu Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego (UW), filozofki, feministki, z doktoratem (2007) poświęconym filozoficznym koncepcjom rodziny (obrona: UW 2007), wykładowczyni na gender studies w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych UW (2003–2014) oraz filozofii politycznej i społecznej na Uniwersytecie Szczecińskim (2007/2008), adiunktki w Instytucie Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (2011–2013), następnie adiunktki na Wydziale Artes Liberales UW, od 2015 w Partii Razem (od 2017 w Radzie Krajowej).
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (2010) i Komandorskim (2015) Orderu Odrodzenia Polski, medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018).
