JASIŃSKI TADEUSZ, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
TADEUSZ FLORIAN JASIŃSKI (26 IX 1921 Golub (Golub-Dobrzyń) – 22 I 2007 Gdynia), chemik, prorektor gdańskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). W 1931 ukończył w Toruniu szkołę powszechną, w 1939 zdał maturę w toruńskim I Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Kopernika. Podczas okupacji, od 1940 był więźniem KL Oranienburg-Sachsenhausen, zwolniony, pracował w biurze w Toruniu, w latach 1944–1945 przebywał w obozie pracy przymusowej dla Polaków w Otłocznie koło Torunia. Od lutego do października 1945 pracował jako referent w Komendzie Powiatowej Milicji Obywatelskiej w Toruniu.
W latach 1945–1949 studiował na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej (PG), magister inżynier chemik. Od 1948 do 1951 pracował w Katedrze Chemii Nieorganicznej PG, od 1949 do 1959 w Katedrze Chemii Farmaceutycznej gdańskiej Akademii Lekarskiej (od 1950 Akademii Medycznej). Od 1952 doktor nauk technicznych (przewód na Wydziale Chemicznym PG), od 1958 docent (doktor habilitowany). W latach 1956–1964 pracował w Katedrze Chemii Ogólnej Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni, od 1956 do 1959 był kierownikiem tej katedry. Jednocześnie od 1958 zatrudniony był na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii gdańskiej WSP, gdzie w latach 1959–1965 był prorektorem do spraw nauki i nauczania oraz w 1958–1970 kierownikiem Katedry Chemii Nieorganicznej. Od 1965 profesor nadzwyczajny (tytularny), związany już tylko z WSP, od tego roku do 1970 był także przewodniczącym Zespołu Katedr Chemii i od 1969 do 1970 kierownikiem Studiów Doktoranckich Chemii.
Od 1970 do 1989 pracownik UG, od 1971 profesor zwyczajny. W latach 1970–1972 i 1980–1989 był kierownikiem Zakładu Chemii Nieorganicznej i kierownikiem Zespołu Naukowego/Grupy Problemowej Chemii Środowisk Niewodnych. Od 1970 do 1972 i w 1978–1981 był też kierownikiem Studiów Doktoranckich Chemii. W latach 1972–1975 pracował jako ekspert UNESCO w zakresie chemii fizycznej na Uniwersytecie Aleksandryjskim, w 1985–1987 jako wykładowca w Algierii, na Uniwersytecie w Tlemcen (alg. Tilimsan), w ramach umowy zawartej za pośrednictwem „Polservice”.
Zajmował się problematyką chemii środowisk niewodnych. W latach 1981–1983 brał udział w pracach Komitetu Nauk Chemicznych Polskiej Akademii Nauk, przewodniczył Zespołowi Rzeczoznawców dla Wyższych Szkół Pedagogicznych. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Chemicznego i Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1964), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1976), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1979), tytułem Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (PRL, 1981) i Medalem 40-lecia PRL (1984).
Żonaty był z Jadwigą (14 I 1922 – 7 II 1998), pochowani w Gdyni Małym Kacku na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Spokojnej.
