HOTEL DANZIGER HOF

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Hotel Danziger Hof po otwarciu, 1898, fot. Rudolf Theodor Robert Kuhn
Hotel Danziger Hof, w głębi fragment domu towarowego braci Freymann na Targu Węglowym, około 1910
Danizger Hof, około 1930
Danziger Hof, pocztówka
Druk reklamowy hotelu Danziger Hof, około 1915
Danziger Hof w dzierżawie Banku Brytyjsko-Polskiego, 1930
Danziger Hof, sala główna, lata 30. XX wieku
Ruiny hotelu Danziger Hof widziane od strony Bramy Wyżynnej, 1945
Miejsce po byłym hotelu Danziger Hof z budynkiem LOT-u, 1977

HOTEL DANZIGER HOF, Dominikswall 6 (ul. Wały Jagiellońskie, powstała z byłych Dominikswall i Elisabethwall). Wybudowany po rozebraniu ziemnych wałów obronnych w latach 1896–1898 według planów berlińskiego architekta Karla Gausego, wykonanych przez jego firmę pod nadzorem gdańskiego mistrza budowlanego Alexandra Eduarda Feya.

Najwytworniejszy i najbardziej luksusowy hotel w Gdańsku w 1. połowie XX wieku. Pierwszym właścicielem był Heinrich Teute, były właściciel hotelu Walter’s. Hotel pierwszych gości przyjął w lipcu 1898; dysponował 120 pokojami ze 157 łóżkami, restauracją na 100 miejsc, kawiarnią, cukiernią, salą balową na 400 osób, z estradą (22,8 × 12,15 m), miał centralne ogrzewanie, oświetlenie elektryczne, windy towarowe i osobowe, pralnię oraz kuchnię. Do jego wnętrz prowadziły dwa westybule: od Dominikswall i od Targu Węglowego. Na parterze umiejscowiono salę konferencyjną (wychodzącą na obecną ul. Wały Jagiellońskie) oraz czytelnię. Pomieszczenia restauracyjne znajdowały się obok sali konferencyjnej, część dziedzińca była zajmowana wyłącznie w sezonie letnim. Na piętra prowadziły schody z białego marmuru lub stylowa winda.

Hotel gościł między innymi króla Alberta von Sachsen z małżonką, księżną Fryderykę Leopoldę von Preußen, księcia Johanna Georga von Sachsen, rosyjskiego wielkiego księcia, admirała Aleksieja Aleksandrowicza Romanowa, amerykańskiego miliardera Corneliusa Vanderbilta III (1903), cesarzową Augustę Viktorię i cesarza Wilhelma II (z okazji odsłonięcia pomnika cesarza Wilhelma I 21 IX 1903). W grudniu 1918 zatrzymał się w nim wracający do kraju Ignacy Paderewski, prowadził tu poufne rozmowy z przedstawicielami Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” i Podkomisariatu Naczelnej Rady Ludowej w sprawie planów włączenia Gdańska w granice tworzonego niepodległego państwa polskiego (informacja przedostała się do prasy, pojawiła się w dodatku nadzwyczajnym "Danziger Neueste Nachrichten”, wywołując protest lokalnych czynników niemieckich, zob. Sporthalle, tabela: Imprezy kulturalne, polityczne, sportowe i inne, pod dniem 26 XII 1918). W okresie od 8 lutego do 6 VI 1920 urzędował w nim pierwszy (oficjalny) komisarz Rzeczypospolitej Polskiej Maciej Biesiadecki. Miejsce wielu imprez gdańskiej Polonii, m.in. 24 III 1936 hucznie zorganizowanego koncertu, którym uczczono 15. rocznice śmierci kompozytora i organizatora życia muzycznego Władysława Żeleńskiego (1837–1921), 20 XII 1936 polskie organizacje wydały tu uroczysty bankiet pożegnalny odchodzącemu z urzędu komisarza RP Kazimierzowi Papée.

W 1929 zadłużony obiekt wydzierżawił Brytyjsko–Polski Bank Handlowy (The British and Polish Trade Bank), rozważając możliwość przekształcenia go w biurowiec. W początku 1930 nabył go (za 60% wartości) Stanisław Vogel, właściciel hotelu Reichshof. Po renowacji liczył 80 pokoi ze 110 łóżkami, z łazienkami z bieżącą ciepłą i zimną wodą. Większość stylowych mebli zamówiono w firmie Oskara Olschewskiego ( przedsiębiorstwa). Na I piętrze umieszczono komfortową salę konferencyjną oraz Salę Marynarską na około 150 osób. Zniszczony w 1945, nieodbudowany, jego miejsce zajmuje obecnie częściowo budynek LOT-u.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania