ENGELCKE FRIEDRICH GOTTLIEB, burmistrz Gdańska
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Burgrabiowie2.jpg|thumb|Portret Benjamina Engelcke burgrabiego gdańskiego, ojca Friedricha Gottlieba, miedzioryt Johanna von Munnichnysen według [[STECH ANDREAS| Andreasa Stecha]]]] | + | [[File:Burgrabiowie2.jpg|thumb|Portret Benjamina Engelcke burgrabiego gdańskiego, ojca Friedricha Gottlieba, miedzioryt Johanna von Munnichnysen według [[STECH ANDREAS, malarz| Andreasa Stecha]]]] |
[[File:Portret Friedricha Gottlieba Engelckego, Andreas Stech, 1686.JPG|thumb|Portret Friedricha Gottlieba Engelckego, według Andreasa Stecha, 1686]] | [[File:Portret Friedricha Gottlieba Engelckego, Andreas Stech, 1686.JPG|thumb|Portret Friedricha Gottlieba Engelckego, według Andreasa Stecha, 1686]] | ||
[[File: Anna_Catharina_Koopman.jpg |thumb| Zaginiony w 1945 portret Anny Cathariny Koopmann (lub jednej z jej córek), według Andreas Stech, 1685]] | [[File: Anna_Catharina_Koopman.jpg |thumb| Zaginiony w 1945 portret Anny Cathariny Koopmann (lub jednej z jej córek), według Andreas Stech, 1685]] | ||
| − | '''FRIEDRICH GOTTLIEB ENGELCKE''' (6 XII 1658 Gdańsk – 23 II 1716 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn [[RADA MIEJSKA | rajcy]] (1662) | + | '''FRIEDRICH GOTTLIEB ENGELCKE''' (6 XII 1658 Gdańsk – 23 II 1716 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn [[RADA MIEJSKA | rajcy]] (1662), [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]] królewskiego w Gdańsku (1667) i protobibliotekarza [[BIBLIOTEKA RADY MIEJSKIEJ GDAŃSKA | Biblioteki Rady Miejskiej]] (1662–1665 i 1677–1680) Benjamina (16 X 1610 Gdańsk – 24 IV 1680 Gdańsk) i poślubionej 23 II 1641 Anne Marie, córki rajcy (od 1640) Johanna Rossaua. Dwoje jego starszych braci, Johann Beniamin i Adrian, zmarli w dzieciństwie tego samego dnia, 24 II 1646 (odpowiednio w wieku dwóch i pół lat i w wieku dziewięciu miesięcy, żegnał ich odą Georg Engelhart). <br/><br/> |
| − | W 1687 wszedł w skład [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]] jako przedstawiciel [[KWARTAŁY | Kwartału Kogi]], od 1689 kwatermistrz. W latach 1692–1697 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnik]], od 1698 rajca, od 1702 [[SĘDZIA | sędzia]]. Od 1707 burmistrz. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1708, 1712 i 1715/1716, drugiego w 1707, 1711 i 1714, trzeciego w 1710, czwartego w 1709 i 1713. W 1709 był burgrabią królewskim w Gdańsku. Na początku XVIII wieku administrował także posiadłościami wiejskimi miasta na Mierzei Wiślanej.<br/><br/> | + | W lutym 1672 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], gdzie uczył się do 1675. Następnie studiował na uniwersytetach w Królewcu (Königsberg; 1676), Lipsku (Leipzig; 1678) i Tybindze (Tübingen; 1679). W 1687 wszedł w skład [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]] jako przedstawiciel [[KWARTAŁY | Kwartału Kogi]], od 1689 kwatermistrz. W latach 1692–1697 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnik]], od 1698 rajca, od 1702 [[SĘDZIA | sędzia]]. Od 1707 burmistrz (gratulował mu okolicznościowym wierszem profesor Gimnazjum Akademickiego Christoph Behr (1643–1704)). Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1708, 1712 i 1715/1716, drugiego w 1707, 1711 i 1714, trzeciego w 1710, czwartego w 1709 i 1713. W 1709 był burgrabią królewskim w Gdańsku. Na początku XVIII wieku administrował także posiadłościami wiejskimi miasta na Mierzei Wiślanej.<br/><br/> |
| − | Zajmował się działalnością kupiecką, lokując kapitały w handel morski. Dzięki swoim staraniom i rozległym koneksjom otrzymał 2 II 1700 tytuł szlachecki od cesarza Leopolda I Habsburga. Zgodnie z uzyskanym przy tej okazji dyplomem nobilitacyjnym miał prawo do posługiwania się przydomkiem von Bildekau. Napisał ogłoszoną w 1696 historyczno-prawną rozprawkę ''Ex manuscripti Stanislai Bornbachi notatu digniora intra spatium trimestre excerpti'', opartą na materiałach źródłowych zebranych przez kronikarza [[BORNBACH STENTZEL | Stenzla Bornbacha]], w której analizował ustrój Gdańska w kontekście historycznym jak i na tle ówczesnych dużych miast europejskich. Jako administrator Mierzei Wiślanej zredagował memoriał ''Kurtze Anweisung, wie der Nehringsche Wald verbessert und in gutem Stande erhalten werden könne''. Dotyczył on stanu lasów w tej części gdańskich posiadłości i sposobów poprawy | + | Zajmował się działalnością kupiecką, lokując kapitały w handel morski. Dzięki swoim staraniom i rozległym koneksjom otrzymał 2 II 1700 tytuł szlachecki od cesarza Leopolda I Habsburga. Zgodnie z uzyskanym przy tej okazji dyplomem nobilitacyjnym miał prawo do posługiwania się przydomkiem von Bildekau. Napisał ogłoszoną w 1696 historyczno-prawną rozprawkę ''Ex manuscripti Stanislai Bornbachi notatu digniora intra spatium trimestre excerpti'', opartą na materiałach źródłowych zebranych przez kronikarza [[BORNBACH STENTZEL, prawnik, historyk | Stenzla Bornbacha]], w której analizował ustrój Gdańska w kontekście historycznym jak i na tle ówczesnych dużych miast europejskich. Jako administrator Mierzei Wiślanej zredagował memoriał ''Kurtze Anweisung, wie der Nehringsche Wald verbessert und in gutem Stande erhalten werden könne''. Dotyczył on stanu lasów w tej części gdańskich posiadłości i sposobów poprawy |
w kontekście wykorzystywania drewna w wytwórczości rzemieślniczej i przemyśle okrętowym. Pisał także w latach 90. XVII wieku opinie i ekspertyzy prawne na zlecenie władz miejskich. Był także (już jako rajca) autorem przedłożonego [[RADA MIEJSKA | Radzie Miejskiej]] w listopadzie 1701 krótkiego memoriału zawierającego postulaty w sprawie uniknięcia przez miasta pruskie kontrybucji nakładanych przez operujące na terenie Prus Królewskich – w ramach toczącej się wówczas wojny północnej – wojska szwedzkie.<br/><br/> | w kontekście wykorzystywania drewna w wytwórczości rzemieślniczej i przemyśle okrętowym. Pisał także w latach 90. XVII wieku opinie i ekspertyzy prawne na zlecenie władz miejskich. Był także (już jako rajca) autorem przedłożonego [[RADA MIEJSKA | Radzie Miejskiej]] w listopadzie 1701 krótkiego memoriału zawierającego postulaty w sprawie uniknięcia przez miasta pruskie kontrybucji nakładanych przez operujące na terenie Prus Królewskich – w ramach toczącej się wówczas wojny północnej – wojska szwedzkie.<br/><br/> | ||
Był właścicielem kamienicy przy Langgasse 77 (ul. Długa), dworku w Sopocie (Dwór I) nabytego jeszcze przez jego ojca w 1654. Był również właścicielem wsi Jankowo na Żuławach, znajdującej się od 1666 w rękach rodziny. Posiadał bogatą kolekcję numizmatów.<br/><br/> | Był właścicielem kamienicy przy Langgasse 77 (ul. Długa), dworku w Sopocie (Dwór I) nabytego jeszcze przez jego ojca w 1654. Był również właścicielem wsi Jankowo na Żuławach, znajdującej się od 1666 w rękach rodziny. Posiadał bogatą kolekcję numizmatów.<br/><br/> | ||
| − | Ożenił się 12 V 1686 z wywodzącą się z kręgów kupiectwa Anną Cathariną (1666 – pochowana 21 XI 1743, jak i pozostali członkowie rodziny w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP)), córką Henirnicha Koopmanna. Ojciec zmarłych w niemowlęctwie lub dzieciństwie Dorothy Renaty (chrzest 25 VIII 1687 – pogrzeb 17 IX 1693), Honoraty Benigny (chrzest 30 X 1691 – pogrzeb 20 XI 1692), Carla Wilhelma (chrzest 21 XI 1695 – pogrzeb 12 XII 1695), Daniela (około 1697 – około 1707), Eleonory Renaty (chrzest 30 IX 1701 – pogrzeb 30 VI 1702), Pełnoletności dożyli [[ENGELCKE FRIEDRICH GOTTLIEB II | Friedrich Gottlieb]], Johann Benjamin (28 VI 1689 Gdańsk – 3 IX 1749 Gdańsk), ławnik (od 1723) i rajca (od 1730); Johann Gottlieb (ur. około 1699), od 1728 żonaty i Christin Reinhold, w 1723 studiujący w Halle.<br/><br/> | + | Ożenił się 12 V 1686 z wywodzącą się z kręgów kupiectwa Anną Cathariną (1666 – pochowana 21 XI 1743, jak i pozostali członkowie rodziny w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP)), córką Henirnicha Koopmanna. Ojciec zmarłych w niemowlęctwie lub dzieciństwie Dorothy Renaty (chrzest 25 VIII 1687 – pogrzeb 17 IX 1693), Honoraty Benigny (chrzest 30 X 1691 – pogrzeb 20 XI 1692), Carla Wilhelma (chrzest 21 XI 1695 – pogrzeb 12 XII 1695), Daniela (około 1697 – około 1707), Eleonory Renaty (chrzest 30 IX 1701 – pogrzeb 30 VI 1702), Pełnoletności dożyli [[ENGELCKE FRIEDRICH GOTTLIEB II, bibliofil, numizmatyk | Friedrich Gottlieb]], Johann Benjamin (28 VI 1689 Gdańsk – 3 IX 1749 Gdańsk), w czerwcu 1702 zapisany do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego, od 12 VIII 1717 posiadający [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]], ławnik (od 1723) i rajca (od 1730); Johann Gottlieb (ur. około 1699), od 1728 żonaty i Christin Reinhold, w 1723 studiujący w Halle.<br/><br/> |
| − | Pochowany w kościele NMP, w odziedziczonej po przodkach, bogato dekorowanej obrazami emblematycznymi kaplicy św. Barbary. Jego wyjątkowo pompatyczny i pełen przepychu pogrzeb (w którym podobno uczestniczyło około 500 osób, głównie kupców), obserwował przebywający wówczas w Gdańsku car rosyjski Piotr I Wielki. {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Pochowany w kościele NMP, w odziedziczonej po przodkach, bogato dekorowanej obrazami emblematycznymi kaplicy św. Barbary. Jego wyjątkowo pompatyczny i pełen przepychu pogrzeb (w którym podobno uczestniczyło około 500 osób, głównie kupców), obserwował przebywający wówczas w Gdańsku car rosyjski Piotr I Wielki. {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/> <br/><br/><br/><br/> <br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 433.<br/> | ||
| + | Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 223, 277. <br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 151.<br/> | ||
| + | Zdrenka Joachim, ''Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814'', t. II, Gdańsk 2008, s. 74–76. | ||
Aktualna wersja na dzień 19:06, 7 kwi 2024
FRIEDRICH GOTTLIEB ENGELCKE (6 XII 1658 Gdańsk – 23 II 1716 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn rajcy (1662), burgrabiego królewskiego w Gdańsku (1667) i protobibliotekarza Biblioteki Rady Miejskiej (1662–1665 i 1677–1680) Benjamina (16 X 1610 Gdańsk – 24 IV 1680 Gdańsk) i poślubionej 23 II 1641 Anne Marie, córki rajcy (od 1640) Johanna Rossaua. Dwoje jego starszych braci, Johann Beniamin i Adrian, zmarli w dzieciństwie tego samego dnia, 24 II 1646 (odpowiednio w wieku dwóch i pół lat i w wieku dziewięciu miesięcy, żegnał ich odą Georg Engelhart).
W lutym 1672 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, gdzie uczył się do 1675. Następnie studiował na uniwersytetach w Królewcu (Königsberg; 1676), Lipsku (Leipzig; 1678) i Tybindze (Tübingen; 1679). W 1687 wszedł w skład Trzeciego Ordynku jako przedstawiciel Kwartału Kogi, od 1689 kwatermistrz. W latach 1692–1697 ławnik, od 1698 rajca, od 1702 sędzia. Od 1707 burmistrz (gratulował mu okolicznościowym wierszem profesor Gimnazjum Akademickiego Christoph Behr (1643–1704)). Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1708, 1712 i 1715/1716, drugiego w 1707, 1711 i 1714, trzeciego w 1710, czwartego w 1709 i 1713. W 1709 był burgrabią królewskim w Gdańsku. Na początku XVIII wieku administrował także posiadłościami wiejskimi miasta na Mierzei Wiślanej.
Zajmował się działalnością kupiecką, lokując kapitały w handel morski. Dzięki swoim staraniom i rozległym koneksjom otrzymał 2 II 1700 tytuł szlachecki od cesarza Leopolda I Habsburga. Zgodnie z uzyskanym przy tej okazji dyplomem nobilitacyjnym miał prawo do posługiwania się przydomkiem von Bildekau. Napisał ogłoszoną w 1696 historyczno-prawną rozprawkę Ex manuscripti Stanislai Bornbachi notatu digniora intra spatium trimestre excerpti, opartą na materiałach źródłowych zebranych przez kronikarza Stenzla Bornbacha, w której analizował ustrój Gdańska w kontekście historycznym jak i na tle ówczesnych dużych miast europejskich. Jako administrator Mierzei Wiślanej zredagował memoriał Kurtze Anweisung, wie der Nehringsche Wald verbessert und in gutem Stande erhalten werden könne. Dotyczył on stanu lasów w tej części gdańskich posiadłości i sposobów poprawy
w kontekście wykorzystywania drewna w wytwórczości rzemieślniczej i przemyśle okrętowym. Pisał także w latach 90. XVII wieku opinie i ekspertyzy prawne na zlecenie władz miejskich. Był także (już jako rajca) autorem przedłożonego Radzie Miejskiej w listopadzie 1701 krótkiego memoriału zawierającego postulaty w sprawie uniknięcia przez miasta pruskie kontrybucji nakładanych przez operujące na terenie Prus Królewskich – w ramach toczącej się wówczas wojny północnej – wojska szwedzkie.
Był właścicielem kamienicy przy Langgasse 77 (ul. Długa), dworku w Sopocie (Dwór I) nabytego jeszcze przez jego ojca w 1654. Był również właścicielem wsi Jankowo na Żuławach, znajdującej się od 1666 w rękach rodziny. Posiadał bogatą kolekcję numizmatów.
Ożenił się 12 V 1686 z wywodzącą się z kręgów kupiectwa Anną Cathariną (1666 – pochowana 21 XI 1743, jak i pozostali członkowie rodziny w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP)), córką Henirnicha Koopmanna. Ojciec zmarłych w niemowlęctwie lub dzieciństwie Dorothy Renaty (chrzest 25 VIII 1687 – pogrzeb 17 IX 1693), Honoraty Benigny (chrzest 30 X 1691 – pogrzeb 20 XI 1692), Carla Wilhelma (chrzest 21 XI 1695 – pogrzeb 12 XII 1695), Daniela (około 1697 – około 1707), Eleonory Renaty (chrzest 30 IX 1701 – pogrzeb 30 VI 1702), Pełnoletności dożyli Friedrich Gottlieb, Johann Benjamin (28 VI 1689 Gdańsk – 3 IX 1749 Gdańsk), w czerwcu 1702 zapisany do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego, od 12 VIII 1717 posiadający obywatelstwo Gdańska, ławnik (od 1723) i rajca (od 1730); Johann Gottlieb (ur. około 1699), od 1728 żonaty i Christin Reinhold, w 1723 studiujący w Halle.
Pochowany w kościele NMP, w odziedziczonej po przodkach, bogato dekorowanej obrazami emblematycznymi kaplicy św. Barbary. Jego wyjątkowo pompatyczny i pełen przepychu pogrzeb (w którym podobno uczestniczyło około 500 osób, głównie kupców), obserwował przebywający wówczas w Gdańsku car rosyjski Piotr I Wielki.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 433.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 223, 277.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 151.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 74–76.
